تهران با برج آزادی آشناست+ فیلم

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، برج آزادی در سال ۱۳۴۹ توسط معمار ایرانی، حسین امانت به یادبود جشن‌های ۲۵۰۰ساله ساخته‌شد. این برج، تا قبل از انقلاب به نام «برج شهیاد» معروف بود و با پیروزی انقلاب اسلامی به «برج آزادی» تغییر نام داد. در مراسم افتتاحیه این برج، محمدرضا پهلوی و همسرش فرح دیبا منشور حقوق بشر کوروش (نخستین نوشته حقوق بشر از کوروش کبیر، پادشاه هخامنشی) را برای نخستین بار در این مکان پرده‌برداری کردند.

برج آزادی با طول ۶۳ متر، ارتفاع آن از سطح زمین ۴۵ است و ارتفاع آن از کف موزه به ۵ متر می‌رسد.

لازم به یادآوری است عملیات ساخت برج آزادی در یازدهم آبان ۱۳۴۸ خورشیدی آغاز شد و پس از بیست و هشت ماه کار مداوم، در ۲۴ دی ماه ۱۳۵۰ به بهره برداری رسید. از ویژگی‌ها و شاخصه‌های این بنای تاریخی معماری آن است که تلفیقی از معماری دوران هخامنشی، ساسانی و اسلامی است. طاق‌های معماری قبل و بعد از اسلام این برج، نمادی زیبا به لحاظ معماری است.

یکی از تزیینات بسیار کهن و زیبای معماری سنتی استفاده از کاربندی‌ است. کاربندی به انواع طاقسازی‌ تزیینی اطلاق می‌شود و متشکل از باریکه طاق‌های موربی است که با یکدیگر تلاقی می‌یابد و از تقاطع آنها (مفصلها) برای ایجاد طاق، به منظور پوشش، استفاده می‌شود. در بخش‌هایی از برج آزادی این کاربندی، زیبایی خاصی به برج آزادی بخشیده است.

از سوی دیگر معمار برج آزادی، به منظور بهره‌گیری از معماری تلفیقی ایرانی- اسلامی، به زیبایی از کاشی و بویژه تکنیک کاشی معرق در نمای خارجی و نیز روی گنبد طبقه فوقانی برج و همچنین استفاده از رنگ آبی فیروزه‌ای بهره برده است. این امر موجب زیبایی وافر بنا و نیز تداعی‌کننده معماری اصیل ایرانی در ذهن بیننده است. کاشیکاری پر طاووسی، در قوس جناغی (تیزه‌دار) نمای شرقی- غربی برج، از مهارت فراوان معمار و استادان کاشیکار ایرانی حکایت دارد.

گفته می‌شود در ساخت برج آزادی چهل و شش هزار قطعه سنگ بریده و پرداخت شده به کار رفته ‌است. همچنینبر اساس معماری ایرانیان در دوره های مختلف تاریخ روشندان‌هایی (منافذ و سوراخهایی برای روشنایی) تعبیه شده است که باعث ورود نور خورشید به بخش داخلی برج و تامین روشنایی آن می‌شود.

این برج که به لحاظ برخورداری از چندین سالن نمایش، نگارخانه، کتابخانه، موزه و... در محوطه زیرین از اهمیت فرهنگی و هنری ویژه‌ای برخوردار است، امروزه وضعیت چندان مساعدی ندارد و از نکات تاسف برانگیز این روزها این است که مرمت نشدن در زمانی که مشکلاتش وضعیت امروزی را نداشت، باعث شده تا با هر بارش سنگین باران و برف شاهد آبریزش در بخش اداری و داخلی برج باشیم.

غلامحسین شاه علی که تا مدتی پیش مدیریت این برج را برعهده داشت، پیش از این به خبرنگار فرهنگی آنا گفته بود که بحث حفاظت بحث روتین و همیشگی است. بنایی که نزدیک به 45 سال عمر دارد در نگهداری نیاز به دقت بیشتری دارد، بر همین اساس کارشناسان و سازمان میراث فرهنگی سعی می‌کنند که در این امر نیز توجه ویژه‌ای داشته باشند، با این حال همچنان در فصل پاییز و زمستان شاهد آبریزش‌ها در این برج هستیم.