امیرطلال: از فرمان پادشاه سعودی سرپیچی میکنم
به گزارش سرویس بینالملل خبرگزاری آنا به نقل از بی.بی.سی، امیر طلال، هجدهمین پسر ملک عبدالعزیز بنیانگذار عربستان سعودی، تصمیمات اخیر پادشاه را در تضاد با شریعت اسلامی و نظام حکمرانی در این کشور دانسته و گفته است خاندان سلطنتی باید برای بررسی این موضوع تشکیل جلسه دهند.
موضعگیری شاهزاده طلال در مخالفت با تغییرات تازه در عربستان سعودی، مهمترین انتقاد علنی از سوی یک چهره شاخص در خانواده سلطنتی این کشور محسوب میشود.
امیر طلال که ۸۴ سال دارد در حساب توییتر خود نوشته که از تصمیم اخیر برادر ناتنیاش، ملک سلمان، «متعجب» شده است: «این تصمیمات سلیقهای هستند. با توکل به خدا معتقدم که این تصمیمات نه مطابق شریعت اسلامند و نه ساختار حکومت. به همین سبب، اطاعتی از این فرامین و افراد تازه منصوب نخواهد شد.»
ملک سلمان روز چهارشنبه با صدور احکامی، امیر مقرن بنعبدالعزیز، برادر ناتنی خود را که ولیعهد و دومین نفر در سلسله پادشاهی عربستان بود کنار گذاشت و برادرزاده تنی خود، محمد بننایف را جایگزین او کرد. امیر محمد بننایف ۵۵ ساله است و همچنین وزارت کشور را در دست دارد.
امیر مقرن ولیعهد قبلی که ۷۰ سال دارد، سی و پنجمین و کوچکترین فرزند زنده ملک عبدالعزیز آل سعود است.
ملک سلمان همچنین پسرش، امیر محمد بن سلمان وزیر دفاع این کشور، را که ۳۴ ساله است، به سمت نایب ولیعهدی تعیین کرد.
امیر طلال که در حال حاضر ریاست یک سازمان مربوط به توسعه کشورهای عرب حاشیه خلیجفارس را به عهده دارد از چهرههای اصلاح طلب در خاندان سلطنتی عربستان محسوب میشود.
او پیشتر در سال ۱۹۵۸ با ایجاد حلقه «امیران آزاد» شامل شماری از برادرانش در ریاض، خواستار ایجاد نظام مشروطه پارلمانی و دوری جستن خاندان سلطنتی از حکمرانی در عربستان سعودی شده بود.
شاهزاده طلال در دهه ۱۹۶۰ تا اوایل دهه ۱۹۷۰ در مصر تبعید بود و اجازه نداشت به عربستان سعودی بازگردد.
در سال ۲۰۰۶ هنگامی که ملک عبدالله پادشاه پیشین عربستان، «هیات بیعت» متشکل از پسران و نوادگان ملک عبدالعزیز را برای انتخاب ولیعهد آینده برگزید، امیر طلال به عنوان یکی از اعضای این گروه انتخاب شد.
در سال ۲۰۱۱، امیر طلال از عضویت در هیات بیعت استعفا کرد و کرسی خود را به پسرش خالد سپرد.
همزمان با افزایش تنش در روابط ایران با کشورهای عرب بر سر برنامه هستهای کشورمان، امیر طلال در سال ۲۰۰۸ خواستار نزدیکی دو کشور و عقد پیمان امنیتی میان ایران و اعراب بود.
انتهای پیام/