توسط متخصصان یک شرکت دانشبنیان؛
«پشت دیوار سکوت»؛ مقاله‌ای که سر از سینما درآورد
«پشت دیوار سکوتِ» مسعود جعفری جوزانی یادآور «نارنجی‌پوشِ» داریوش مهرجویی است.
سعید طاهری، خبرنگار فرهنگی آنا- مسعود جعفری جوزانی تحصیل‌کرده سینما در کشور آمریکاست و در فیلم های اولش تاثیر سینمای آمریکا به خوبی دیده می‌شود. «شیرسنگی» وسترنی ایرنی است که جوزانی تحت تاثیر سینمای آمریکایی ساخته و تصاویر زیبا از دشت‌های غرب کشور و اسب‌سواری شخصیت های «شیر سنگی» یادآور وسترن‌های ماندگار هالیودی است.
با این حال جعفری جوزانی فیلمساز کم‌کاری است و پس از ساخت «بلوغ» که ششمین اثر کارنامه سینمایی اش محسوب می‌شود، سال‌ها از سینما دور ماند؛ هرچند اثر فاخر «در چشم باد» را در تلویزیون ساخت و تاریخ سه نسل را به تصویر کشید. تا اینکه او با «ایران برگر» پس از 16 سال به سینما بازگشت، فیلمی که باوجود استقبال مخاطبان در سینماها و فروش قابل قبول با واکنش و انتقاد تند مخاطبان مواجه شد و عده ای مدعی شدند «جعفری جوزانی عقلش را از دست داده است» که البته خودش در جواب این ادعا گقت: «حال من خوب است و عقلم را از دست نداده ام!»
جعفری جوزانی امسال در سکوت خبری «پشت دیوار سکوت» را که دخترش سحر جعفری جوزانی، فیلمنامه آن را نوشته بود و البته یک سال همراه با پدرش مشغول بازنویسی آن بودند را جلوی دوربین برد، فیلمی که بیشتر از آنکه به اثری سینمایی و هنری شباهت داشته باشد به کلاسی آموزشی برای معرفی بیماری ایدز و راه‌های مقابله با آن شبیه بود...
سحر جعفری جوزانی در نقش دختری دانشجو روی موضوع خون‌های آلوده و بیماری ایدز تحقیق می‌کند و از ابتدای فیلم، مخاطب را وادار می‌کند به نتیجه تحقیقاتش گوش بدهد. او همراه با پدرش مخاطب را به کلاس درسی دعوت می‌کند که موضوعش از پیش تعیین شده و نتیجه یک سال تحقیقاتشان روی این موضوع را برای‌شان ارائه می‌دهند؛ غافل از آستانه صبر مخاطب و خواسته آنان از سینما...
فیلم جعفری جوزانی به نوعی یادآور فیلم سفارشی داریوش مهرجویی، «نارنجی‌پوش» است، فیلمی که با انتقادهای زیادی همراه بود و باعث شد بسیاری کارگردان فیلم هایی چون «گاو» و «هامون» را بازخواست کنند. به نظر می رسد دغدغه جعفری جوزانی هم به نوعی ساخت فیلمی آموزشی به درخواست نهاد و یا ارگانی خاص باشد و هرچند موضوع ایدز و خون های آلوده اهمیت زیادی دارد و آدم‌های زیادی را درگیر خود کرده اما جعفری جوزانی می‌توانست حرف‌هایش را در قالب یک مقاله منتشر کند و هزینه ساخت این فیلم و اعتبارش را برای فیلم دیگری خرج کند...
انتهای پیام/
آنا گزارش می دهد؛
