کیارستمی به سفر رفت، میزگرد سبک‌شناسی کیارستمی در جشنواره فجر را شاگردان خارجی‌اش برگزار کردند
دومین میزگرد سبک‌شناسی عباس کیارستمی در بخش بین‌الملل سی و سومین جشنواره فیلم فجر برگزار شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا دومین میزگرد سبک‌شناسی عباس کیارستمی با عنوان «سبک سینمای عباس کیارستمی در برابر سینمای جهان» شب گذشته (دوشنبه 7 اردیبهشت) با حضور بسیاری از سینماگران و اهالی رسانه در پردیس سینما گالری ملت برگزار شد.
در ابتدای این میزگرد، سیف‌الله صمدیان که اجرا را بر عهده داشت، ضمن اعلام اینکه عباس کیارستمی به دلیل مسافرت نتوانسته در این کارگاه حضور یابد، گفت: «علیرضا رزازی‌فر از مجموعه فیلم‌های ارسالی، 29 فیلم را برای نمایش انتخاب کرده است که این فیلم‌ها در دو بخش نمایش داده می‌شود.»
وی ضمن بیان اینکه این فیلم‌ها در خانه هنرمندان هم با استقبال مواجه شده، گفت: «لازم است که بگویم انتخاب فیلم‌ها و فیلمسازان برای حضور در ایران به روشی کاملا دموکراتیک انجام شده است. من تصور می‌کردم کیارستمی در انتخاب نام‌ها نقش داشته اما ظاهرا گروهی که در بارسلون فیلم‌ها را کار کرده بودند با رای اکثریت و با تلفیق 9 فیلم کلمبیا و ۲۰ فیلم ورک‌شاپ بارسلون، آثار و فیلمسازان را انتخاب کرده‌اند.»
وی ضمن دعوت از 5 نفر از شاگردان کیارستمی برای حضور روی سن بیان کرد: «شاید تنها فردی که بدون رای‌گیری دعوت شده لی لیانا دیاز از کلمبیا است که جمع‌کننده ورک‌شاپ‌های کیارستمی در کلمبیا بوده است.»
در ادامه لی لیانا دیاز از کلمبیا، ایلاریا گومبورلی از ایتالیا، فرودو گارسیا از اسپانیا، هکتور زرکوویچ از اسپانیا و لین یو از چین روی سن حاضر شدند و صمدیان عنوان کرد: «بیشترین فیلم‌های کارگاه‌های کیارستمی را این افراد دیده و نمایش داده‌اند.»
| در ادامه لی لیانا دیاز از کلمبیا، ایلاریا گومبورلی از ایتالیا، فرودو گارسیا از اسپانیا، هکتور زرکوویچ از اسپانیا و لین یو از چین روی سن حاضر شدند و صمدیان عنوان کرد: «بیشترین فیلم‌های کارگاه‌های کیارستمی را این افراد دیده و نمایش داده‌اند.» |
وی توضیح داد: «کیارستمی اولین ورک‌شاپش را 15 سال پیش در کاخ سعدآباد برگزار کرد. نخستین موضوعات فیلمسازی در آن ورکشاپها باد، درخت، تاکسی و فرش بود. او در خارج از کشور هم موضوعات ورکشاپها را متنایب با محیط انتخاب می‌کند مثلا در لندن آسانسور و در مراکش موبایل را به عنوان موضوعات فیلمسازی انتخاب کرد.»
وی ادامه داد: «در ورکشاپها این موضوعات به شاگردان داده می‌شود تا هر کدام با تمرکز بر روی یک موضوع و خلاقیت خود درباره هر یک از این وموضوعات فیلمی بسازند که البته عموما نبود خلاقیت در این آثار بسیار به شچم می‌خورد زیرا سینما یاددادنی که هیچ، یادگرفتنی هم نیست.»
این فیلمساز یادآور شد: «به عنوان مثال در آژانس مگنوم که آژانس عکاسی اساتید جهان است، تنها کسی که به صورت آکادمیک عکاسی خوانده، بروس دیویدسون است. اکثریت کارگردانان دهه ۶۰ و ۷۰ دنیا، به دانشگاه سینما نرفته‌اند. مثلا در ادبیات و سینما می‌توانیم به بیضایی و شاملو اشاره کنم که شاید تحصیلات آنچنانی نداشته باشند.»
وی ادامه داد: «این به معنای نفی محیط آکادمیک نیست طبیعتا دانشگاه‌ها امکانات لابراتواری بیشتری دارند تا منزل فردی که می‌خواهد هنرمند شود، اما دانشگاه‌ها نمی‌توانند دریچه‌های خلاقیت را باز کنند تنها امکانات شکوفایی این خلاقیت در آنها فراهم است. از این رو می‌بینیم هنرمندانی همچون کیارستمی که همه چیز را از تلفیق حس‌ها، دانش گرافیک و نقاشی و جهان‌بینی خاص خود دارد، نمی‌تواند این مهم را عینا به کسی انتقال دهد.»
وی افزود: «همان‌طور که جیمز در فیلم «کپی برابر اصل» می‌گوید «ساده دیدن، ساده نیست». پروسه ساده نگریستن به جهان و درک عمق نهفته در همه روابط انسانی بسیار پیچیده‌تر از آن است که به راحتی بتوان آن را به دانشجو منتقل کرد. انسان معاصر چه بخواهد و چه نخواهد از بدو تولد تا مرگ هر روز پیچیده‌تر می‌شود بنابراین برای اینکه به سادگی برسیم باید از پیچیدگی‌ها گذر کنیم.»
صمدیان با اشاره به فیلم «طبیعت بی جان» سهراب شهید ثالث گفت: «در این فیلم پیرزن سوزن‌بان مستعفی در صحنه‌ای که سوزنی را نخ می‌کرد، به قدری طبیعی نمی‌توانست این کار را انجام دهد که مخاطب کاملا به گذر زمان پی می‌برد.»
در ادامه این میزگرد نوبت به شاگردان کیارستمی رسید که از تجربیات خود و نحوه آموزش فیلمسازی در ورک‌شاپ‌های کیارستمی بگویند.
لی لیانا دیاز ضمن تشکر از دعوت به ایران گفت: «دعوت به ایران هدیه بزرگی برای ما بود که بتوانیم آن سوی داستان‌های عباس کیارستمی را در کشور خودش ببینیم.»
وی ادامه داد: «اولین بار در سال ۲۰۱۳ در ورک‌شاپ شهر مورسیای اسپانیا شرکت کردم و خیلی تجربه بزرگی برای من بود. به یاد دارم کیارستمی در آن زمان همیشه می‌گفت لی کله شق است. این سرسختی من موجب شد که کیارستمی را در سال بعد به کلمبیا ببرم و در آنجا ورک‌شاپی داشته باشیم.»
وی شرح داد: «در کلمبیا ۵۳ نفر از آمریکای لاتین در این ورک‌شاپ حضور یافتند که از این تعداد ۱۰ نفر به فستیوال کارتاخه نا که مهمترین جشنواره کلمبیا است، راه یافتند و آثارشان در این جشنواره نمایش داده شد.»
ایلاریا گومبورلی نیز اظهار کرد: «وقتی کیارستمی موضوع مورد نظر را به من داد، کاملا ناامید شده بودم تا زمانی که پلی را دیدم که کارگرانی روی آن در حال فعالیت بودند. وقتی این پل و کار کردن کارگران را دیدم از آنها خواستم کار فیلمبرداری را برای من انجام دهند.»
فرودو گارسیا توضیح داد: «افتخار می‌کنم که در جشنواره فیلم فجر حضور دارم. من هنرهای زیبا خواندم و کارم فیلمبرداری است. موضوع فیلم من دریا است. وقتی کیارستمی این موضوع را به من داد، به این فکر می‌کردم باید کاری درونی انجام دهم و نباید به زور کاری را بسازم. وقتی کودک بودم نزدیک بود در دریا غرق شوم و این در ذهنم مانده بود، اما احساس کردم بازیگر این فیلم باید جوان باشد.»
هکتور زرکوویچ نیز درباره فیلمش با نام «رقص توربافان» اظهار کرد: «وقتی به دریا فکر کردم اولین چیزی که به ذهنم رسید آلودگی دریای مدیترانه بود. تصمیم گرفتم این موضوع را به نقد بکشم. شکل‌های مختلفی به ذهنم رسید و در نهایت با مشورت کیارستمی کار به سرانجام رسید.»
لین یو نیز به عنوان اخرین نفر بیان کرد: «فیلم من اینجا دیده نشد، زیرا اشکال صدا داشت و امکان اصلاح وجود نداشت. روز اول که موضوع دریا به من داده شد تا فیلم بسازم شروع به عکاسی کردم و تنها چیزی که به دست آوردم پرنده‌ای بود که پرواز می‌کرد. من به شرایط خودم برگشتم و با توجه به اینکه تنها بودم، سعی کردم داستانی عشقی را در این فیلم روایت کنم.»
انتهای پیام/
