روایت کرباسچی از حملهها به هاشمی از دوران امام تا پایان عمر: در ایام مبارزه که برخی مبارزه را بیفایده میدانستند آیتالله هاشمی بعد از هر دستگیری پرشورتر تلاش میکرد
غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی در گفتوگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری آنا درباره جایگاه آیت الله هاشمی رفسنجانی در نظام جمهوری اسلامی گفت: جایگاه ایشان در نظام برای مردم مشخص است و وابسته به پست و سمت و اتاقی که ایشان در آن قرار داشت نبود. جایگاه آقای هاشمی مربوط به خودش بود. ایشان در پایان عمر شاید در سمت اجرایی نبود اما به این معنا نبود که جایگاه خود را از دست داده باشد.
وی در پاسخ به تلاش مخالفان هاشمی برای به حاشیه راندن آیتالله هاشمی و میزان توفیقات آنها گفت: آقای هاشمی، آقای هاشمی بود. برای ایشان هم اول، دوم یا سوم بودن چندان مهم نبود. آنچه درباره ایشان اهمیت دارد، نوع تفکر و تعقل آقای هاشمی در برخود با مسائل بود. آقای هاشمی الگویی از تعقل و اعتدال در نظام جمهوری اسلامی و حتی در سالهای پیش از انقلاب بود.
وی تصریح کرد: آیتالله هاشمی قبل از انقلاب هم نماد یک فرد متفکر و عاقل بود. برخی در ایام مبارزه بسیار احساساتی بودند، آن زمان یکی از روحانیون قم که امروز خیلی مدعی است را دستگیر کرده بودند و ایشان بعد از آزادی بارها تکرار و تأکید کردند که مبارزه بیفایده است و ما باید به امور حوزوی بپردازیم اما آقای هاشمی همواره و بعد هر دستگیری پرشورتر تلاش میکرد و مشوق و روحیهدهنده به مبارزان بودند. شهادت آیتالله سعیدی در ایام مبارزه ضربه بزرگی به جریان مبارزه بود اما آقای هاشمی در همان زمان با روحیه بشاشی وارد جمعی که کاملا جاخورده بودند شد و گفت خوشا به حال آقای سعیدی که شهادت نصیبشان شد و با روحیه ای عجیب صحبت کرد و همین سبب شد تا تغییری در فضا ایجاد شود.
کرباسچی افزود: آقای هاشمی همواره از چنان روحیه خاص و پولادینی برخوردار بود که امکان نداشت مقابل این تهاجمها و برخوردها راه خود را گم کند یا اینکه به مسیر چپ یا راست برود. هین امر سبب شد گاهی اصلاحطلبان با روحیه احساسی خود و گاهی در آن سو نیز به ایشان میتاختند. شاید نخستین حملهها به ایشان بعد از فوت امام از سوی بعضی علاقمندان امروز ایشان بود، اما یادم هست که در زمان حیات امام هم وقتی ایشان خطبه میخواند بعضی میگفتند آیتالله هاشمی رفسنجانی زیر عمامهاش داس و چکش پنهان کرده است، چرا که سخنان ایشان مباحثی چون عدالت اجتماعی بود. بعد از فوت امام هم حملهها و تهاجمها به آقای هاشمی ادامه داشت. این سالها نیز چهرههای وقیحی بودند که هیچ ریشهای در انقلاب نداشتند ولی به آقای هاشمی میتاختند.
انتهای پیام/