مستند آل احمد بعد از چهار سال رونمایی شد

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی فیلم، این مراسم با حضور جمعی از فرهیختگان، هنرمندان و نویسندگان از آن جمله عنایت سمیعی، محمد بهارلو، علی شاه حاتمی، محمدرضا عرب، فرهاد ورهام، علیرضا شجاع نوری، لقمان خالدی، علی قنبری وعلی لقمانی در موزه سینما برگزار شد. طبق روال برنامه، در آغاز ، دست اندرکاران و هنرمندان پوستر فیلم را امضا کردند و در ادامه محمد رضا عرب، نویسنده و کارگردان سینما به عنوان مجرى برنامه با توضیحاتی درباره فیلم به این نکته اشاره کرد که «در کشور ما آستانه تحمل پایین آمده است و این نوع فیلم ها به فرهنگ نقد پذیری کمک مى کند.»

در ادامه مصطفی آل احمد، کارگردان، تهیه کننده و پژوهش گر فیلم به میهمانان خیر مقدم گفت و با تشکر و قدردانی از حضار اشاره کرد این فیلم از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۱ به تناوب فیلم برداری شده است.

مصطفى آل احمد از دکتر امیر حسین آریان پور، اصغر خبره زاده، پرویز کلانتری، شمس آل احمد، تعدادی از فیلم برداران و… یاد کرد و گفت: «اینها کسانی بودند که نقش موثری در شکل گیری این مستند داشتند اما چه حیف که در حال حاضر و زمان اکران عمومی این اثر دیگر در بین ما نیستند.»

در پایان محمدرضا عرب با انتقاد از دیر اکران شدن این فیلم و فوت برخى عزیزان مصاحبه شونده در فیلم، از مسئولین خواست تا با بهنگام اکران کردن فیلم ها فرصت هاى بیشترى براى توجه به این آثار فراهم آورند و سپس حضار را به تماشاى فیلم دعوت کرد.

از آنجایی که این مستند شامل مصاحبه با نزدیکان، مخالفان و موافقان جلال آل احمد و همچنین روایت زندگی او براساس کتاب «سنگی بر گوری» است، بنابراین بیننده با تلفیقی از جزییات تلخ و شیرین زندگی آل احمد رو به رو است که در جای جای فیلم، باعث شادى و تاسف توامان می شود. مثلا اعترافات عریان شمس آل احمد برادر جلال، در مورد رابطه تیره و تارش با سیمین دانشور، از نکات تلخ فیلم است که با شیرین زبانی های مرحوم شمس از بخش های بسیار دیدنی و شنیدنی این مستند به حساب می‌آید، یا داستان عشق کودکانه لیلی گلستان به آل احمد از زبان خود گلستان، بیننده را هرچه بیشتر با زندگی این نویسنده آشنا می کند.

همچنین یکی از نکات اصلی که باعث شده بود جو سالن بسیار تلطیف شود، روایت زندگی جلال آل احمد به قلم خودش بود، که با طنز و بى پرده از مشکلات و درد های بزرگ زندگی خود می گفت و فیلم با روایتى قصه گون به شیرینى ادامه پیدا مى کند. در پایان هم تشویق قاطع حضار مهر تاییدی بود بر جایزه بهترین مستند پرتره جشنواره سینما حقیقت در سال ۹۱.