کودکان جنگ در خاورمیانه، تمام دنیا را شگفت زده خواهند کرد

به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، در ادامه برنامه‌های مستند سینماتک خانه هنرمندان ایران که با همکاری انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند برگزار می‌شود، فیلم مستند «A157» به کارگردانی بهروز نورانی پور در تالار استاد شهناز به روی پرده رفت. در ادامه نیز نشست نقد و بررسی فیلم با حضور کارگردان فیلم و پدرام اکبری برگزار شد.

در ابتدای این نشست اکبری از نقش آگاهی بخش فیلم مستند گفت و ادامه داد: «A157» به سرنوشت تلخ مردمی در حاشیه مرز کشورهای سوریه، عراق و ترکیه می پردازد؛ آنچه بر سر 3 دختر جوان حاضر در فیلم رفته، نمونه ای از سرنوشت جامعه آنهاست. اگرچه مخاطب در حین تماشای فیلم با آنها همذات پنداری کرده و دچار اندوه می شود، اما ژرفای ماجرا جز با گرفتار شدن در چنین شرایطی برای ما آشکار نمی شود. می بینیم که کشورهای قدرتمند دنیا داعیه ی مبارزه با داعش را دارند، اما در عمل اتفاقی نمی افتد. باید پرسید گناه مردم کُرد چه بوده که اینگونه توسط داعش مورد تاخت و تاز قرار گرفته اند؟ فیلم توانسته آنچه در هزاران صفحه کتاب جا می گیرد را با مونتاژ سنجیده و ریتم مناسب مقابل دیدگان بیننده قرار دهد. با به همت و مسئولیت پذیری نورانی پور آفرین گفت که مستندی ماندگار از شرایطی شرم آور تهیه کرده است.

پس از آن نورانی پور در پاسخ به سوال اکبری در خصوص چگونگی انتخاب سوژه فیلم گفت: سال گذشته در شرف تولید فیلم بلند «دایان» بودم که با یک عکاس جنگی اهل سوریه آشنا شدم. او من را با دختری 10 ساله آشنا کرد که پدر و برادرهایش را از دست داده بود و مادر و یک برادر کوچک ترش نیز مفقود شده بودند. در ادامه متوجه شدیم که این کودک از سوی نیروهای داعش مورد تجاوز قرار گرفته و باردار نیز شده است. اینگونه بود که تصمیم گرفتم ساخت فیلم «دایان» را به تعویق انداخته و «A157» را بسازم.

وی ادامه داد: ارتباط گرفتن با این سه دختر که به زندان تدارکاتی داعش برده شده بودند و دیگر به هیچ چیز اعتماد نداشتند، کار بسیار دشواری بود. برای بدست آوردن اطمینان آنها، در ابتدا دوربین را در اختیارشان گذاشتیم و خواستیم که آنها از ما فیلم بسازند. پس از ساخت این فیلم، به تدریج و باز هم به سختی حاضر شدند جلوی دوربین بیایند. نگاه اجتماعی موجود در این اردوگاهها نسبت به این دختران بسیار سنگین بود. این کودکان خواهان هایی از مصر و ترکیه و به خصوص کشورهای حاشیه خلیج فارس داشتند که به کمک دلال ها می خواستند آنها را به قیمت هایی در حد 20 یا 30 دلار خریداری کنند. اتفاقی که به سادگی رخ می داد و این در حالی بود که این کودکان حتی والدین خود را از دست داده بودند و مشخص نبود این پول به چه کسانی پرداخت می شود. اما این کار در نهایت توسط دلال ها صورت می گرفت. «دایان» نیز داکودرامی است که به داستان دخترانی می پردازد که از مرزها عبور کرده و به ناکجا آباد می رسند.

نورانی پور افزود: در ارودگاههای آوارگان می شود دید که رکود سراسر زندگی انسان ها را فرا گرفته و کسی انگیزه ای برای فردای خود ندارد. نمی دانم امسال چه بلایی بر سر این افراد می آید. در شرایط خشکسالی و فقدان آب آشامیدنی و در وضعیتی که آوارگان تنها هفته ای دو بار نان دریافت می کنند، مشخص نیست دنیا چه زمانی می خواهد مسئولیتش را ایفا کند؟ سلاح های درجه یک و به روز دنیا در دست نیروهای داعش است و همین ها مخزن آب آشامیدنی مردم را با تالیُم مسموم می کنند. داعش به سرعت و قدرت تغذیه می شود و همه نیز می دانند عوامل آن چه کسانی هستند، اما هیچ اتفاقی نمی افتد. در اردوگاههای آوارگان شاهد بودم که نیروهای داعش اعضای خانواده خود را برای حفظ امنیت، به درون اردوگاه می فرستند. خود آنها نیز هر دو هفته به اردوگاه آمده و پس از مدتی اقامت دوباره به میدان جنگ برمی گشتند.

این مستندساز ادامه داد: کودکان جنگ، در سال های آتی خاورمیانه را آزار خواهند داد. اینها نسلی هستند که جنگ و تمام خشونت های آن را تجربه کرده و در آینده قصد انتقام گیری خواهد داشت. نسل بعدی خاورمیانه را دنیا باید در یابد. کودکان امروز جنگ در خاورمیانه، در سال های آتی حرفهای زیادی برای گفتن خواهد داشت و دنیا را شگفت زده خواهند کرد. آنها به آسانی از کنار رویدادهای این چند سال جنگ رد نخواهند شد.

وی در پایان گفت: دوربین من سلاحی بود برای به تصویر کشیدن آنچه وظیفه داشتم برای شما تصویر کنم. به اندازه تمام لحظات جنگ، در این مناطق رویداد اتفاق افتاده است و هر روز که می گذرد، فاجعه ای عمیق تر در انتظار است. گفتارها و پلان هایی بسیار سنگین داشتیم که در نهایت در فیلم جای نگرفتند. اتفاقات شرم آوری که مخاطب توان مواجهه با آنها را ندارد. بنابراین در تدوین تصمیم گرفتیم بیش از این به عمق تلخ موضوع ورود نکنیم.