چگونه روز مادر را «زندگی کنیم»؟/ قدردانی بدون نمایش؛ مهارت فراموششده روز مادر
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، سالروز ولادت حضرت زهرا (س) که میشود؛ تقویم را پر از پیامهای تبریک و تبلیغات خرید هدیه میکند. بازار شلوغ میشود، فروشگاهها تخفیف میگذارند، شبکههای اجتماعی کمکم به آلبوم گلها، جواهرات و جشنهای تجملی تبدیل میشود. اما وقتی کمی آرامتر نگاه کنیم، مادرانی را میبینیم که در دل همین هیاهو، چیزی متفاوت میخواهند؛ چیزی سادهتر، واقعیتر و انسانیتر. از قضا، وقتی پای صحبت مادرها مینشینیم، میگویند: «کاش فقط یک روز راحت باشیم، همین.»
ارزش هدیه فاطمی
خب! در فرهنگ فاطمی، ارزش هدیه در «قیمتش» تعریف نمیشود، بلکه در «کاربردش» و «احترامی که منتقل میکند» معنا میشود. بسیاری از مادران تجربههایی مشابه دارند؛ گوشوارهای که حساسیت ایجاد کرده، عطری که هرگز دوستش نداشتهاند، کیف گرانقیمتی که با هیچ لباسشان جور نمیشود. آنها هیچوقت اعتراض نکردهاند، چون محبت را دیدهاند، نه انتخاب نابهجا را.
اما باور داشته باشیم هدیهای که زندگی روزانه را راحتتر کند، هم به کار میآید و هم احساس احترام به سلیقه مادر را به او منتقل میکند. در واقع هنر روز مادر این است که به جای خرید عجولانه، با سؤال محترمانه شروع شود: «مامان، چی لازم داری؟» این سؤال شاید ساده به نظر برسد، اما مادر را از جایگاه «دریافتکننده بیاختیار هدیه» به موقعیت «دیده شدن» میبرد.
«چیزی لازم ندارم»؛ ترجمه نیاز به استراحت مطلق
اگر مادر گفت «چیزی لازم ندارم»، این جواب معمولاً به معنی «دوست ندارم بیهدف خرج کنید» است. آنوقت میتوان با پیشنهادهای مشخص، انتخاب را آسانتر کرد: وسیلهای که خستگی را کم کند، ابزاری که کارهای خانه را سبک کند یا چیزی مرتبط با علایق شخصیاش؛ از کلاس هنری گرفته تا کتاب صوتی یا ابزار باغچهداری. وقتی هدیه به زندگی او اضافه شود، تبدیل به احترام واقعی میشود.
روز تعطیلی که مادر مهمان خانه خودش باشد
اما هدیهها همه ماجرا نیستند. بسیاری از مادران چیزی میخواهند که قابل خریدن نیست: «یک روز تعطیل». روز مادر برای برخی زنان، نه روز استراحت، بلکه روز کار بیشتر است؛ آشپزی مفصل، پذیرایی، رفتوآمدهای پرزحمت، عکسهای دستهجمعی، خستگی بیشتر. در حالی که در خانهای فاطمی، مهربانی از تقسیم کار شروع میشود، نه از تحسین و شعرخوانی. وقتی در روز مادر، بچهها و پدر مسئولیت خانه را برعهده میگیرند، مادر واقعاً مهمان خانه خودش میشود. این احترام، بسیار عمیقتر از هر دسته گل گرانی است.
از «هیچی» تا رهایی از مدیریت!
عجیب نیست که بسیاری از مادران، وقتی از آنها پرسیده میشود «در روز مادر دوست دارید چهکار کنیم؟»، پاسخ میدهند: «هیچی.» البته این «هیچی» به معنی بیذوقی نیست؛ به معنی دلِ تنگشان برای یک روز بدون مدیریت، بدون کار، بدون مسئولیت است.
با این وجود بخش دیگری از این روز، به شکل جشنهایی پرزرقوبرق برای ثبت در شبکههای اجتماعی تبدیل شده است؛ میزهای پرخرج، دکورهای گلکاری شده، لباسهای یکبار مصرف و غذاهایی که مادر کمتر دوست دارد، ولی مجبور است لبخند بزند تا عکسها «قشنگ» شود.
در حالی که جشن فاطمی قرار نیست مسابقه تجمل باشد. اگر فقط کسانی دعوت شوند که مادر با آنها راحت است، اگر غذایی درست شود که خودش دوست دارد، اگر او مجبور نباشد زیبا دیده شود بلکه تنها «آرام باشد»، این جشن بیشتر به دل مینشیند.
جملات واقعی، تاریخ زندگی مادر را ثبت میکند
مادرها به جای جملات کلی و کارتهای آماده، جملههای کوتاه و واقعی میخواهند؛ جملههایی که بخشی از شخصیتشان را تأیید کند، زحماتشان را ببیند و رنجهای پنهانشان را جدی بگیرد. چند جمله ساده، اما صادقانه، گاهی بیشتر از طلا میدرخشد: «مامان، تو سختیها رو تبدیل به آرامش کردی.» یا «تو قانعی بودی ولی ما رو از هر کمبودی نجات دادی.» این جملهها تاریخ زندگی مادر را ثبت میکند.
از همه مهمتر، مادر نیاز دارد شنیده شود؛ شنیده شدن خواستههای کوچک، آرزوهای خاموش و چیزهایی که شاید سالهاست از خود دریغ کرده است. یک سؤال میتواند دنیا را باز کند: «اگر دوباره جوان بودی، چی دوست داشتی انجام بدی؟» پاسخ این سؤال، گاهی با یک تصمیم کوچک قابل تحقق است؛ کلاس خیاطی، سفر زیارتی، کاشت دندان، یک تخت راحت، حتی شروع یک علاقه قدیمی. گاهی روز مادر، آغاز بازگشت یک زن به آرزوهایی است که سالها به خاطر خانواده قربانی کرده است.
احترام به بنیان خانواده
نکته ظریف دیگری نیز وجود دارد؛ روز مادر، اگر قرار است فاطمی باشد، نباید با تحقیر پدر همراه شود. مادر در خانوادهاش رشد کرده، احترام دیده یا سختی تحمل کرده، اما این روز، زمان حسابرسی یا مقایسه نیست. احترام به زن فاطمی، احترام به بنیان خانواده است. جشن گرفتن مادر با احترامی که به رابطه او با همسرش نشان میدهیم، کاملتر میشود.
مهربانی بیصدا: به یاد مادرانی که کسی ندارند
در نهایت اینکه، روز مادر نباید فقط برای مادر خودمان باشد. مادرانی هستند که هیچکس برایشان گل نمیخرد؛ مادران تنها، سالمندان بیملاقات، مادران شهدا یا زنانی که فرزند ندارند، اما سالها نقش مادرانه برای اطرافیان ایفا کردهاند. اگر قرار است این روز رنگ فاطمی بگیرد، محبت باید بیصدا و بینمایش باشد. کمک کردن، دیدار کوتاه، خرید کوچک، حتی سلام و احترام بدون عکس گرفتن.
بهترین یادگار: ثبت لحظات واقعی
و شاید بهترین یادگار این روز، یک عکس ساده خانوادگی باشد. نه ژستهای سنگین، نه لباسهای نمایشی، فقط ثبت لحظهای واقعی؛ لحظهای که مادر «صاحب خانه» است، نه «چهره مراسم». مادران در پیری، بیشتر از هدایا، همین عکسها را ورق میزنند. همینها میشود تکیهگاه دلشان.
شب که میرسد، روز مادر باید با دعا تمام شود؛ دعایی کوتاه، صمیمی. دعایی که مادر را نه فقط صاحب مهربانی، بلکه صاحب برکت خانه بداند: «به حق حضرت زهرا (س)، مادرم را در سلامت، آرامش، عزت و لبخند نگه دار.» پس روز مادر، اگر فاطمی باشد، عمل است و احترام، پس گل بودنش را ببینیم.
انتهای پیام/
