۴۵۰۰ فیلمساز هالیوودی پیمان تحریم مؤسسات سینمایی صهیونی را امضا کردند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا به نقل از گاردین، دهههای متوالی بود که درخواست برای بایکوت و تحریم رژیم صهیونی به عنوان یک خواسته حاشیهای تلقی میشد، اما حالا این خواسته به تدریج توسط چهرههای برجسته در عرصههای مختلف هنر، ورزش و سیاست به جریان اصلی پیوسته است.
کشتارهای انسانی در غزه طی دو سال گذشته باعث شکستن اجماعی شد که قبلاً اسرائیل را از فشارهای جهانی بزرگ مصون میداشت. اکنون خواستههایی برای بایکوت کسبوکارهای اسرائیلی و وابسته به آن، ممنوعیت حضور این رژیم در رویدادهای ورزشی و فرهنگی، و قطع ارتباط با مؤسسات دانشگاهی آن مطرح شده است.
فعالان جنبش «بایکوت، رد سرمایهگذاری و تحریم» (BDS) که به دنبال اعمال فشار بر رژیم صهیونی هستند، برنامهای که به جنگ پایان دهد را به عنوان «طرحی از سوی دولت فاشیستی اسرائیل برای نجات خود از انزوای جهانی بی سابقه» مطرح کردهاند.
جنگ غزه به عنوان یک کاتالیزور عمل کرده و تابوها را شکسته و اعتراضات را تقویت کرده است. بسیاری از تحلیلگران به نقطه عطفی در این حرکت اشاره دارند که مشابه کمپین جهانی علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی است.
در این میان، تغییرات فرهنگی به وضوح دیده میشود. بیش از ۳۸۰ نویسنده و سازمان هنری، از جمله زیدی اسمیت و ایان مکاوئن، در نامهای اعلام کردهاند که جنگ غزه را نسل کشی میدانند و خواستار آتش بس فوری شدهاند.
همچنین، بیش از ۴۵۰۰ فیلمساز، بسیاری ازهالیوود، پیمانی برای بایکوت مؤسسات سینمایی صهیونی امضا کردهاند.
حتی در مسابقات یوروویژن که برای اسرائیل یک منبع ملی غرور محسوب میشود، فشارهایی برای ممنوعیت شرکت این کشور وجود دارد.
در دنیای موسیقی نیز، هنرمندان بزرگی، چون بیورک و مسیو اتک، فراخوانی برای مسدود کردن پخش موسیقی شان در اراضی اشغالی دادهاند. از سوی دیگر، فشارهایی بر فیفا و یوفا برای محروم کردن اسرائیل از رقابتهای بین المللی فوتبال وجود دارد.
مخالفان بایکوت معتقدند که این اقدامات نتایج معکوس دارد و به جای فشار بر دولت اسرائیل، مردم اسرائیل را هدف قرار میدهد! حامیان این حرکت میگویند که هدف اصلی، انزوا و نشان دادن اعتراض به رفتارهای تمام صهیونیستها است.
آنها بر این باورند که هرچه اسرائیل بیشتر از جامعه جهانی جدا شود، بیشتر متوجه پیامدهای اقدامات خود خواهد شد.
تجربه ضدآپارتاید آفریقای جنوبی نمونهای تاریخی است که به عنوان الگو در این زمینه استفاده میشود. در آن زمان، کشور آفریقای جنوبی از مسابقات المپیک، فیفا و دیگر رویدادهای بزرگ جهانی محروم شد. این روند، همراه با بایکوت فرهنگی، فشار زیادی به رژیم آپارتاید وارد کرد و به سقوط آن کمک کرد.
اما در مقایسه با آفریقای جنوبی، اسرائیل از نظر اقتصادی و تکنولوژیکی به طور قابل توجهی با جهان یکپارچهتر است و همین امر انزوا را برای آن دشوارتر میکند. علاوه بر این، اسرائیل از حمایتهای بین المللی گستردهای برخوردار است، به ویژه از سوی ایالات متحده و گروههای مختلف یهودی. بنابراین، اگرچه بایکوت فرهنگی به لحاظ نمادین مهم است، اما تاثیر آن بر اقتصاد اسرائیل همچنان در هالهای از ابهام قرار دارد.
این تغییرات فرهنگی و فشارهای جهانی در حالی اتفاق میافتد که جنبش BDS به طور فزایندهای بر سیاستها و افکار عمومی تأثیر میگذارد و به نظر میرسد که زمان تغییرات اساسی در نگرشهای جهانی نسبت به اسرائیل فرا رسیده است.
انتهای پیام/
