آموزش انواع حرکت دست در جوشکاری

به گزارش گروه بازار خبرگزاری آنا، اگر چه در دوره های آموزش جوشکاری در بخش های عملی جوشکاری این حرکت ها بررسی و آموزش داده میشود اما در ادامه به بررسی اهمیت انواع موقعیت و حرکت دست جوشکار هنگام جوشکاری پرداخته ایم تا علاقه مندان به جوشکاری بیشتر با روش های جوشکاری در موقعیت های مختلف آشنا شوند.

اصول وضعیت صحیح بدن و تکیه گاه ها در جوشکاری

برای کنترل بهتر و دقیق تر حرکت ابزار جوش، وضعیت فیزیکی و استقرار بدن جوشکار اهمیت ویژه ای دارد. بدن باید در وضعیتی قرار گیرد که پایداری را حفظ کرده و از خستگی زودرس جلوگیری کند. برای اطمینان از ثبات دست، توصیه می شود که جوشکار مچ یا آرنج خود را بر روی یک سطح پایدار تکیه دهد. این تکیه گاه می تواند میز کار یا هر وسیله تثبیت کننده دیگری باشد تا لرزش های ناخواسته دست به حداقل برسد.

همچنین، زاویه دست و ابزار باید به گونه ای تنظیم شود که جوشکار دید واضح و کاملی به مسیر جوش و نقطه تمرکز پرتو لیزر یا قوس الکتریکی داشته باشد. در جوشکاری الکترود دستی، برای دستیابی به حداکثر دقت، اغلب توصیه می شود که بیشترین حرکت از ناحیه مچ دست و ساعد انجام شود و از دخالت بیش از حد آرنج و شانه پرهیز گردد. همچنین، اگر قطعه کار قابل جابجایی است، قرار دادن آن در ارتفاعی بین سینه و کمر می تواند راحتی و کنترل را افزایش دهد.

الگوهای کلیدی حرکت دست در جوشکاری

بسته به نوع اتصال، ضخامت قطعه کار و عرض مورد نظر جوش، الگوهای مختلفی برای حرکت دست وجود دارد. انتخاب الگوی مناسب برای کنترل پهنا و شکل گرده جوش حیاتی است.

حرکت خط مستقیم

این روش ساده ترین و متداول ترین الگو حرکتی در جوشکاری است که برای جوش هایی با مسیر مستقیم و ورق های نازک استفاده می شود. دست باید با سرعت ثابت و بدون هیچ حرکت جانبی در طول خط جوش پیش برود.

حرکت زیگزاگی یا موجی

این الگو برای جوش هایی با عرض بیشتر یا در حالت های عمودی به کار می رود. دست به صورت رفت و برگشتی و یکنواخت حرکت می کند تا پرتو لیزر یا قوس الکتریکی سطح بیشتری را پوشش دهد. نکته کلیدی در این الگو، مکث مختصر در لبه ها برای جلوگیری از عیوبی مانند بریدگی کناره و تضمین نفوذ کامل است.

دانلود تصویر

حرکت دایره ای یا مارپیچی

این تکنیک معمولاً در جوشکاری های نقطه ای یا برای پر کردن شکاف ها کاربرد دارد، به خصوص در جوشکاری های تخت. در این روش، حرکت دست به شکل دایره های کوچک و منظم است تا جوش نهایی صاف و یکنواخت شود.

الگوی حرکت دست ترکیبی

الگوهایی نظیر عدد هشت انگلیسی، J شکل یا T شکل نیز برای موقعیت های پیچیده تر، مانند جوشکاری عمودی رو به بالا یا ایجاد پاس های پوششی مورد استفاده قرار می گیرند تا فلز مذاب به طور مؤثر هدایت شود.

تنظیم سرعت و زاویه جوشکاری

سرعت حرکت دست در جوشکاری باید با تنظیمات دستگاه و ویژگی های قطعه کار کاملاً هماهنگ باشد. حفظ یکنواختی سرعت از ایجاد ناپیوستگی در جوش جلوگیری می کند. اگر سرعت حرکت دست بسیار کند باشد، ممکن است حرارت بیش از حد منجر به سوختگی و تغییر شکل قطعه شود. از طرف دیگر، حرکت بسیار سریع باعث می شود جوش سطحی، ناقص و کم عمق ایجاد گردد. به طور کلی، سرعت کمتر منجر به گرده جوش بزرگتر و نفوذ بیشتر می شود و سرعت بیشتر جوش کوچکتر را در پی دارد.

همچنین، زاویه نگه داشتن الکترود یا تورچ (Angle) از اصول اولیه و مهم است که بر میزان نفوذ جوش تأثیر می گذارد. در جوشکاری الکترود دستی، زاویه حرکت (نسبت به مسیر پیشروی) و زاویه کار (نسبت به عرض اتصال) باید به دقت تنظیم شوند. زاویه نادرست می تواند منجر به پاشش بیش از حد، نفوذ کم یا تشکیل ترک و حفره شود.

تفاوت در کنترل حرکت دست در روش های جوشکاری

نحوه کنترل دست در روش های مختلف جوشکاری تفاوت های مهمی دارد

جوشکاری CO2 (MIG/MAG)

در این روش، حرکت دست باید یکنواخت و ثابت باشد. جوشکارهای دستی اغلب از یک تغذیه کننده سیم با کنترل سرعت استفاده می کنند که به تولید جوشی یکنواخت (مشابه جوش رباتیک) کمک می کند، اما همچنان انعطاف پذیری کار دستی را حفظ می کند. حرکات نوسانی و کنترل فشار دست برای جلوگیری از پاشش زیاد و ایجاد جوش تمیز در این فرآیند حیاتی است.

جوشکاری الکترود دستی (SMAW)

در این فرآیند، جوشکار باید به طور مداوم الکترود را به سمت پایین هدایت کند تا فاصله بین نوک الکترود و حوضچه مذاب که به آن طول قوس گفته می شود، ثابت بماند. طول قوس در این روش، کنترل کننده اصلی ولتاژ است و حفظ آن (معمولاً به اندازه قطر الکترود) برای پایداری قوس و جلوگیری از عیوب ناشی از قوس بلند یا کوتاه بسیار مهم است.

دانلود تصویر

انواع وضعیت های جوشکاری

وضعیت های جوشکاری بر اساس موقعیت قطعه کار نسبت به جوشکار تعریف می شوند و هر کدام نیازمند تکنیک های خاصی برای مقابله با نیروی جاذبه هستند. وضعیت های صفحه ای با کد F و وضعیت های لوله ای با کد G مشخص می شوند:

وضعیت تخت (1F/1G)

ساده ترین وضعیت است که در آن جوش از بالا انجام می شود و مواد مذاب به آسانی پهن می شوند. در جوشکاری لوله (1G)، لوله قابلیت چرخش دارد.

وضعیت افقی (2F/2G)

جوشکاری در حالت افقی انجام می شود. در این حالت، نیروی جاذبه تمایل به کشیدن مواد مذاب به سمت پایین دارد، لذا باید با کاهش آمپر و افزایش سرعت جوشکاری، از نفوذ بیش از حد و ریزش مواد جلوگیری کرد.

وضعیت عمودی (3F/3G)

جوش به صورت عمودی (معمولاً از پایین به بالا) ایجاد می شود. برای اطمینان از قرارگیری صحیح مهره های جوش بر روی یکدیگر و داشتن کیفیت مطلوب، لازم است عملیات با شدت جریان پایین تر و بدون توقف انجام شود.

وضعیت سربالا (4F/4G)

دشوارترین وضعیت جوشکاری محسوب می شود و در آن جوشکار عملیات را بالای سر خود انجام می دهد. در این حالت، نیروی گرانش به شدت مواد مذاب را به پایین می کشد و جوشکار باید با تنظیم بسیار پایین شدت جریان و مهارت زیاد، جوش بی نقصی ایجاد کند.

وضعیت 6G

این پیچیده ترین حالت جوشکاری لوله است که لوله با زاویه ۴۵ درجه نسبت به افق ثابت می شود. جوشکاری در این حالت نیازمند بالاترین سطح تخصص است و جوشکارانی که گواهینامه 6G دارند، صلاحیت انجام تمامی حالات دیگر جوشکاری را نیز دارا هستند.

منبع این مطلب مقاله "انواع حرکت دست در جوشکاری" از وبسایت آموزشگاه فن آموزان بود. آموزشگاه فنی و حرفه ای فن آموزان برگزار کننده دوره ویژه بازار در حوزه های برق، خودرو، صنایع دستی، صنایع غذایی، حسابداری، صنایع فلز و جوشکاری و برشکاری میباشد.

انتهای رپورتاژ آگهی