کمبود امکانات پژوهشی ربطی به تحریمها ندارد
نادر حسنزاده، استاد دانشگاه علوم و تحقیقات، در گفتوگو با خبرگزاری آنا درباره تأثیر تحریمها بر فرآیندهای پژوهشی گفت: نبود امکانات ربطی به تحریمها ندارد؛ مسئله اصلی در درون کشور است. مکانیسم ماشه تأثیر چندانی بر تحقیقات ما ندارند. آنچه واقعاً نیاز به اصلاح دارد، ساختار و نگاه درونی دانشگاههاست. در دنیا، دانشگاهها هر روز فعالیت اساتید را پایش میکنند و هرگاه طرحی ارزش سرمایهگذاری داشته باشد، بلافاصله از آن حمایت میشود. همین نگاه هوشمند و پژوهشمحور است که به مراکز علمی اعتبار میبخشد، نه صرفاً وجود امکانات مادی.
وی با اشاره به تجربههای شخصیاش در پروژههای عمرانی افزود: ایران کشوری با نوسانات دمایی شدید است؛ از گرمای ۵۰ درجه تا سرمای برفی. این تغییرات تأثیر مستقیمی بر کیفیت آسفالت دارد. باکتریهایی وجود دارند که در این فرآیند نقش دارند و حتی میتوانند در تشکیل یا ذوب یخ مؤثر باشند. در جهان، آزمایشگاههایی مانند Ice Lab روی همین موضوع تحقیق میکنند، اما ما هنوز درگیر فراهم کردن حداقل تجهیزات هستیم. مشکل اصلی، نبود مدیریت پژوهشمحور و تفکر هوشمند در دانشگاههاست.
حسنزاده ادامه داد: متأسفانه در کشور ما، دانشگاهها همه رشتهها را یکسان میبینند. درحالیکه هر رشته باید بر اساس نیازهای کشور و اهمیت استراتژیکاش در اولویت حمایت قرار گیرد. همچنین، فضای رقابتی ناسالم میان گروههای دانشگاهی، رشد علمی را مختل میکند. من بارها گفتهام: دانشگاه باید استاد و دانشجو را از نظر امکانات و بودجه پشتیبانی کند تا پژوهش بتواند به نتیجه برسد.
این استاد دانشگاه با اشاره به بیتوجهی نسبت به پژوهشهای کاربردی گفت: در بسیاری از پروژهها، تجهیزات لازم در دانشگاهها وجود ندارد و پژوهشگر مجبور است آزمایشهایش را در مراکز خارج از دانشگاه انجام دهد. در حالی که اگر دانشگاهها بهصورت هوشمندانه حمایت کنند، همین پژوهشها میتوانند منجر به سودهای کلان و صرفهجوییهای میلیاردی در کشور شوند. برای نمونه، اگر بتوانیم فرآیند آسفالتکاری را علمیتر و دقیقتر کنترل کنیم، در هزینههای عمرانی صرفهجویی عظیمی خواهیم داشت.
وی درباره روند تحقیقات علمی در ایران نیز بیان کرد: در جهان، بسیاری از پروژههای پژوهشی سالها در مراکز تحقیقاتی بهصورت محرمانه آغاز میشوند. این روند طبیعی پژوهش است. اما در کشور ما، نگاه کوتاهمدت مانع تداوم پروژهها میشود. در حالی که حتی شکست در پژوهش هم نوعی نتیجه محسوب میشود. ما مسیرهایی را پیمودهایم که دیگران هنوز تجربه نکردهاند و این خود ارزشمند است.
حسنزاده در پایان تأکید کرد: علم مرز ندارد. هر پژوهشگری در هر گوشهای از جهان که قدمی برای گسترش دانش بردارد، نتیجهاش به کل بشریت میرسد. اما شرط اصلی این است که دانشگاهها یاد بگیرند چگونه از ظرفیت استاد و دانشجو برای دستیابی به نتایج واقعی حمایت کنند. اگر این حمایت درست صورت گیرد، نه تحریم و نه کمبود امکانات، هیچیک نمیتوانند مانع پیشرفت علمی شوند.
انتهای پیام/
