شروع گامی تازه برای گذر از گذرگاهی تاریخی و رویارویی با افقهای نو
به گزارش خبرگزاری آنا بابک رضایی در این یادداشت آورده است: ۱. نکوداشت چهلمین سالگرد تاسیس انجمن موسیقی ایران، صرفاً شوقی برای یادبود گذشت ِ چهار دهه نیست بلکه جشن چهل سالگی و بلوغ ِ نهادی ست که خشت به خشت ِ پایداری، بالندگی و تعهّد ِاو به موسیقی را، هنرمندان پیشکسوت و جوان و علاقهمندان به این هنر ِ بیبدیل نهادهاند.
این چلّه گذری، فرصتی مغتنم برای درنگی ِعمیق در جایگاه ِ یگانهی این نهاد، بازخوانی دستاوردها، و نگاهی راهبردی به ماموریتهای ِ پیش رو، در عرصهی پیچیده و پویای موسیقی معاصر ایران است.
چرا که این انجمن، به مثابهی خانه مشترک ِ همهی دلسوزان موسیقی این سرزمین، دارای جایگاهی حیاتی برای ایفای نقش ِ دو سویهی حفظ میراث گذشته و پشتیبانی از آینده است.
۲. سویه نخست: نگاهبانی از موسیقی ِ ریشهدار و مایه ور ایرانی
انجمن، وارث میراث گرانسنگی از مقامها، ردیفها و شیوههای اجرایی است و همچنین مسئول ِ ثبت، آموزش و ترویج این گنجینهی مغتنم؛ و پناهگاهی برای گونههایی از موسیقی ایرانی که در هیاهوی بازار، به حاشیه رفتهاند.
۳. سویه دیگر: نقش آفرینی در عرصهی موسیقی امروز ایران
انجمن، نمیتواند و نباید که تنها در مقام ِ موزهدار عمل کند بلکه باید برای اثرگذاری بر جریانهای موجود موسیقایی ایران و گفتمانهای مسلّط و غیر مسلّط این حوزه، و هدایت آنان به سمت اصالت و عمق، حضوری جدّی، فعّال و مبتکرانه داشته باشد. این حضور میتواند در قالب رصد جریانهای نو، شناسایی و حمایت ِ تخصصی و جدّی از استعدادهای درخشان ِ ناشناخته، ایجاد گفتوگو بین سنّت و نوآوری و معرفی ِ الگوهای موفّق، نشان داده شود.
۴. لزوم استقلال مالی؛ پیش نیاز آزادی عمل و نوآوری
وابستگی مالی به اعتبار دولتی، هرچند در دورهای از گذشتهی این انجمن، ضروری بوده، امّا در بلند مدت میتواند به مانعی برای تحرّک، نوآوری و اتخاذ راهبردهای ِ مستقل، بینجامد. استقلال مالی، یک انتخاب نیست؛ یک ضرورت ِ محوری برای تاثیرگذاری ِ مبتکرانه، بر اساس ارزشهای هنری و مصالح ِ بلند مدّت موسیقی کشور است؛ به دور از نوسانات بودجهای.
این مهم، میتواند از مسیرهای ذیل، جستوجو شود: ارائه خدمات تخصّصی ِ مشاوره، آموزش و انتشارات، به صورت کارآمد و درآمدزا
جذب حامیان مالی از بخش خصوصی، با طرّاحی بستههای حمایتی جذّاب و شفّاف
ایجاد پایگاههای مردمی، و جذب کمکهای اعضا از طریق کمپینهای مشخّص
۵. توسعه توان سازمانی؛ بنیان گذاری برای فردایی ماندگار
برای برعهده گرفتن ماموریتهای جدید و پیچیده، بنا به مقتضیات بسیار متفاوت امروز نسبت به گذشته، این انجمن، نیازمند نوسازی و تقویت ِساختار درونی خود است که میتواند از این راهها صورت پذیرد:
تدوین برنامه راهبردی: داشتن سند چشم انداز و برنامهی عملیاتی چند ساله، که نقشهی راه انجمن برای رسیدن به اهداف کلان باشد.
تمرکز زدایی و شبکه سازی: تقویت انجمنهای استانی و ایجاد یک شبکهی ملّی یکپارچه، برای هماهنگی بیشتر و بهرهگیری ِ موثّرتر از ظرفیتهای بومی شهرستانها و نقاط دور افتاده
شفاف سازی و دیجیتال سازی: بهرهگیری از فنّاوریهای روز، برای ارتباط مستمر و شفّاف با اعضا، اطلاع رسانی و مدیریت امور
۶. نقش آفرینی ِ عمیقتر: آمدن از حاشیه به متن
این انجمن باید از موقعیت یک نهاد صرفاً حمایتی و تسهیل گر، خارج شده و به بازیگری اصلی در تمامی عرصههای موسیقی، بدل شود.
این نقش آفرینی هم در قالبهای زیر میتواند جلوه کند:
ایجاد پل ارتباطی میان ِ هنرمندان، جامعه و نهادهای حاکمیتی
داوری و مشاورهی تخصّصی: ارائه نظرات کارشناسی به دستگاههای مختلف در زمینههای گوناگون، از صدور مجوز تا سیاست گذاری کلان
حمایت قاطع از حقوق مادّی و معنوی هنرمندان
پیگیری جدّی مسائل مربوط به کپی رایت و قراردادها
بین المللی سازی: معرفی موسیقی اصیل ایرانی به جهان و ارتباط با نهادهای موسیقایی بینالمللی
بنابر آنچه گفته آمد؛ چهل سالگی، آغازی نو برای انجمن موسیقی ایران است تا با تکیه بر سرمایهی عظیم اعتماد جامعهی هنری و پشتوانهی غنی فرهنگی، در آستانهی دههی پنجم حیات خود، با درک نقش ذاتی و گسترهی عملیاتی این انجمن، و همچنین خرد جمعی و برنامهریزی منسجم بر اساس فرصتها و امکانات متفاوت امروز، سهمی تاریخی در اعتلای ِ فرهنگ و هنر ایران اسلامی بردارد؛ که این چنین باد و این چنینتر.
انتهای پیام/
