رویکرد دولت نسبت به رسانه‌های افراطی و مخالفان دروغ‌پرداز قابل ستایش است

فیاض زاهد در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری آنا، در پاسخ به این پرسش که «آیا دولت آقای روحانی توانست انتظارات حوزه رسانه‌ای و مطبوعات را برآورده کند»، اظهار کرد: می‌توان به دولت آقای روحانی نمره قبولی داد، اما از دولت انتظار بیشتری می‌رفت.

وی افزود: تیم رسانه‌ای دولت و مجموعه فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌توانستند فضای بهتری را برای رسانه‌ها به وجود آورند؛ از حمایت‌های مادی در تأمین کاغذ و انتشار گرفته تا تأمین فضای امن برای رسانه‌ها.

فعال رسانه‌ای اصلاح‌طلب تصریح کرد: فضا از قبل بهتر شده است، اما برخوردهایی که از سوی هیئت نظارت بر مطبوعات با روزنامه‌هایی مانند مردم امروز تنها به خاطر یک اشتباه صورت می‌گیرد، گاهی سختگیرانه است، با این وجود من فکر می‌کنم اگر بخواهیم منصفانه داوری کنیم می‌توان نمره قبولی را به دولت در مواجهه با رسانه‌ها داد.

وی در پاسخ به این سؤال که نظارت بر مطبوعات فقط متوجه دولت نیست، دستگاه‌های دیگر هم تأثیرگذار هستند، به نظر شما آن بخشی که مربوط به دولت بود برای اینکه فضا تلطیف شود، توانسته موفق عمل کند، گفت: دولت آقای روحانی نه به دلیل ضعف بلکه به دلیل اراده‌ای که در نهادهای دیگر مخصوصا قوه قضائیه وجود دارد، نتوانسته آن همکاری هارمونیک که مثلا در دولت قبل در ارشاد و معاونت مطبوعاتی با قوه قضائیه داشتند را شکل دهد. در دوره قبل هر دو نماینده یک جریان و تفکر خاص بودند.حالا احساس می‌کنند که سهم دولت کاهش پیدا کرده است؛ از این رو احساس می‌شود که نگاه توأم با تعامل نیست، از این رو کار نمایندگان دولت در این زمینه سخت است.

این استاد دانشگاه افزود: متعادل‌ترین روش در برخورد با رسانه‌ها، تحمل آنهاست، حتی اگر اظهارات آنها غیرمنصفانه باشد. البته نقش مطبوعات به عنوان رکن چهارم دموکراسی این است که اگر در پدیده‌ای بزرگنمایی می‌شود موجب افزایش میزان مقاومت و ظرفیت اجتماعی شود.

زاهد در پاسخ به سؤال دیگری مبنی بر اینکه «برخوردهایی با برخی رسانه‌های تندرو در سال گذشته صورت گرفته است که مورد انتقاد قرار گرفت، ارزیابی شما در این باره چیست؟» گفت: اتفاقا به عقیده من، دولت یازدهم نسبت به روزنامه‌های افراطی و مخالفان دروغ‌پرداز رویکرد تحمل را در پیش گرفته که قابل ستایش است.

وی ادامه داد: مشکل اصلی در شرایط کنونی این است که دولت نمی‌تواند فضای مناسب را برای رسانه‌های مستقل یا روزنامه‌های حامی خود فراهم کند. دولت به روزنامه‌های افراطی فضا می‌دهد اما وقتی پای روزنامه‌های مستقل و حامی دولت به میان می‌آید، اگر دولت بخواهد به آنها فضا بدهد، اختیاری ندارد و جاهای دیگر به صورت حذفی برخورد می‌کنند.

این استاد دانشگاه تأکید کرد: در این شرایط، فضایی به وجود می‌آید که دولت و تیم مطبوعاتی بیشتر در خدمت نگاه حذف‌گرا قرار می‌گیرد و این خیلی تلخ و غم‌انگیز است. اگر دولت مستقر بازتابی از افکار عمومی در جامعه است اما نهادهای دیگر این را قبول نمی‌کنند، در جای اقلیت نشسته‌اند؛ اما درباره اکثریت قضاوت می‌کنند که توام با اثر است. این شرایط دولت را آچمز می‌کند. دولت هم ابزار قانونی برای رفع این فضا ندارد.

زاهد گفت: مشکلی که دولت روحانی دارد این است که هویت سیاسی خود را مشخص نمی‌کند، این بسیار برای انتخابات مجلس خطرناک است. فرمانداران و استاندارانی که انتخاب می‌شوند، بیشتر اینها حاصل دولت احمدی‌نژاد هستند و هیچ احساس وفاداری به دولت یازدهم ندارند. طبیعی است که اینها توان حمایت از برنامه‌های دولت را ندارند.

وی خاطرنشان کرد: البته تیم رسانه‌ای دولت که در ریاست جمهوری مستقر است، می‌توانست قوی‌تر باشد. باید کسانی که رسانه‌های حرفه‌ای و مستقل را می‌شناسند و تعامل با این حوزه را می‌دانند انتخاب شوند. به نظر می‌رسد بیشتر کسانی که کار دولتی رسانه‌ای کرده‌اند در تیم رسانه‌ای دولت حضور دارند و این رویکر باید اصلاح شود.