حمل و نقل جادهای زیربنای توسعه اقتصادی است
به گزارش خبرگزاری آنا، بخش حمل ونقل جادهای به عنوان پیش‌نیاز و زیربنای توسعه اقتصادی، دارای نقشی اساسی است. ادبیات جغرافیای اقتصادی جدید نشان می‌دهد که هزینه حمل و نقل یک عامل محرک اصلی برای ظهور الگو‌های هسته-پیرامون در یک کشور است.
توسعه را می‌توان به عنوان بهبود رفاه یک جامعه از طریق شرایط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مناسب تعریف کرد. نتایج مورد انتظار بهبود کمی و کیفی در سرمایه انسانی به عنوان مثال درآمد و سطح تحصیلات و همچنین سرمایه فیزیکی مانند زیرساخت‌ها (خدمات، حمل و نقل، مخابرات) است.
پژوهشگران در مقاله‌ای با عنوان «بررسی تأثیر زیرساخت حمل‌ونقل جادهای بر توسعه فضایی-زمانی شهرستان های استان خوزستان مبتنی بر نظریه جغرافیای اقتصادی جدید» به این موضوع پرداخته است که توجه به استفاده بهینه از ظرفیت‌های این بخش و تعیین سیاست‌هایی در جهت افزایش کارایی آن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
میزان و گستردگی زیرساخت‌های ارتباطی و حمل ونقل جادهای در یک منطقه، مبین امکانات بلاقوه آن منطقه جهت دستیابی به توسعه اقتصادی ناشی از این بخش (اشتغال و بیکاری، رشد اقتصادی و سرمایه‌گذاری و تولید و تجارت) محسوب می‌شود و بدیهی است که ایجاد و استفاده بهینه از راه‌ها و شبکه حمل ونقل در گرو یک شناخت صحیح است.
* جغرافیای اقتصادی جدید
به زعم این پژوهش موضوع تعیین‌کننده جغرافیای اقتصادی جدید این است که چگونه می‌توان شکل‌گیری انواع زیادی از تراکم یا تمرکز اقتصادی را در فضای جغرافیایی توضیح داد. تراکم یا خوشه‌بندی فعالیت‌های اقتصادی در بسیاری از سطوح جغرافیایی رخ می‌دهد که دارای ترکیبات متنوعی است.
به عنوان مثال، یک نوع از تراکم زمانی به وجود می‌آید که مغازه‌ها و رستوران‌های کوچک در یک محله جمع شوند. انواع دیگر تراکم را می‌توان در
شکل‌گیری شهر‌ها یافت که همگی اندازه‌های متفاوتی دارند. جنبه دیگر این طیف ساختار هسته پیرامون شهر قرار دارد.
در این پژوهش آمده است که الگوی کاربری زمین به صورت حاشیه شهر و مرکز را به صورت شفاف توضیح می‌دهد. وجود منطقه تجاری را مرکزفرض می‌کند و تا آنجا که ممکن است نیرو‌های مرکزگرا را از نظر انگیزه‌های اساسی‌تر توضیح می‌دهد یعنی با مدل‌سازی منابع و افزایش بازده به تمرکز فضایی می‌توانیم چیزی در مورد چگونگی و زمان تغییر این بازده‌ها پی ببریم و سپس بررسی کنیم که چگونه اقتصاد با آنها تغییر می‌کند.
* حمل ونقل جادهای زیربنای توسعه اقتصادی
یافته‌های این پژوهش تأکید می‌کنند که بخش حمل ونقل جادهای به عنوان پیش‌نیاز و زیربنای توسعه اقتصادی، دارای نقش اساسی و کارآمد در باروری امکانات و استعداد‌های بالقوه جوامع بوده که از طریق جابجایی بار و مسافر، پیوند بین عوامل توسع‌های اقتصادی را فراهم می‌آورد.
کشوری در حال پیشرفت تلقی می‌شود که سیستم حمل و نقل‌اش سیال و کارا باشد
به گفته این پژوهش ادبیات جغرافیای اقتصادی جدید نشان می‌دهد که هزینه حمل و نقل یک عامل محرک اصلی برای ظهور الگو‌های هسته -پیرامون در یک کشور است. برای این منظور در این تحقیق هدف تاثیر زیر ساخت حمل و نقل جادهای بر توسعه فضایی -زمانی شهرستان‌های استان خوزستان است.
در این پژوهش مطرح شده است که سیستم حمل و نقل و توسعه اقتصادی به شدت با یکدیگر همراه هستند. یک سیستم حمل و نقل خوب و هماهنگ شده با ساختار شهری به رشد پایدار هر کشور کمک می‌کند.
به زعم این پژوهش می‌توان گفت که این مسیر‌های حمل و نقل است که شریان‌های اساسی سیستم اقتصادی یک کشور را اداره می‌کند. به عبارتی این ارتباط بین تولید و مصرف است که از طریق حمل و نقل انجام می‌شود؛ بنابراین یک س یستم حمل و نقل میتواند به عنوان کنترل کننده اقتصاد ملی در نظر گرفته شود.
در پایان این پژوهش می‌توان یک کشور را در حال پیشرفت تلقی کرد اگر حمل و نقل به داخل و خارج از سیال و کارا باشد. در این بین سیستم حمل و نقل جادهای به دلیل ماهیت آن در اقتصاد شهر تاثیر بیشتری برای این تبادل بین مصرف و تولید دارد و میتواند به توسعه شهری کمک شایان‌تری بکند.
این پژوهش به کوشش معصومه ابراهیمی (دکتری اقتصاد دانشگاه شهید چمران اهواز)، سید امین منصوری و سید مرتضی‌افقه (دانشیار اقتصاد دانشگاه دانشگاه شهید چمران اهواز) و مصطفی محمدی ده‌چشمه (دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز) انجام شده است.
انتهای پیام/
