خشکسالی یا اهمال کاری؛ کدام یک کشور را به بحران آبی کشاند!
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری آنا؛ ناترازی عمیق آبی شرایط به حدی از بحران رسانده است که تصاویر بغرنج از خالی شدن ذخایر سد ها به اعلام رسمی بحران آبی از سوی رئیس جمهور پیوند خورده است. در این شرایط این سوال مطظرح می شود که آیا خشکسالی ما را به ناترازی آبی رساند یا رفتار و اعمال مردم و مسئولان کف سدهای بزرگ کشور را نمایان ساخت.
مجید عباسپور عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف در خصوص تاثیر اهمال کاری‌ها در مدیریت صحیح آبی بر وضع موجود ناترازی آب، درگفتگو با آنا، گفت: بخشی از ناترازی عمیق آبی که پدید آمده است به موضوع تغییرات اقلیمی بر میگردد؛ در حدود سه دهه قبل میزان بارندگی در کشور حدود سالیانه ۴۰۰ میلیارد متر مکعب بوده است، اما این مقدار هم اکنون به ۳۲۰ میلیارد متر مکعب در سال کاهش پیدا کرده است.
کارشناس متخصص در مدیریت منابع آبی،ادامه داد: اما قسمت مهم‌تر در این ناترازی مربوط به مدیریت منابع آبی می‌شود که مسئولیت این بخش به عهده چند وزارت خانه از جمله وزارت نیرو و کشاورزی و ... است. آمار‌ها تاکید دارند که ۸۰ الی ۸۵ درصد مصرف آب کشور در بخش کشاورزی است و حدود ۶ درصد در شرب و مصارف انسانی است. همین آمار بیانگر این موضوع است که ما در بخش کشاورزی مدیریت مناسبی در مصرف آب نداشته‌ایم.
این ستاد دانشگاه افزود: در بخش کشاورزی باید اقداماتی از جمله اجرای طرح‌های آبخیر داری انجام می‌گرفت، اما این طرح مغفول ماند. لازم به ذکر است که آبخیز داری به معنای مدیریت و سازمان دهی سیلاب هاست که طرح این موضوع نیز به عنوان اقدامی اساسی مطرح و شد و پیشرفت‌هایی داشت، اما در نهایت به فراموشی سپرده شد.
اهمیت اجرا و پیگیری طرح‌های مدیریت منابع
عباسپور ضمن تاکید بر اهمیت اجرا و پیگیری طرح‌های مدیریت منابع در ادامه اظهار کرد: بحث دیگر در این حوزه نیز طراحی الگوی کشت بود که موضوع علی رغم اشاره به آن در تمامی برنامه‌های توسعه و اهمیت بسیار بالای آن در عمل به درستی انجام نشد. در بسیاری از موارد شرایطی که برای کشت در اقلیمی در نظر گرفته شده بود در عمل دچار تغییر کاربری شده است؛ به عنوان مثال در آذربایجان طی ۵ دهه گذشته باغات از کشت انگور به دلیل مسائلی به کشت سیب رو آورده‌اند در صورتی برای تولید هر تن سیب ۴ تا ۵ برابر آب مصرف می‌شود.
وی تصریح کرد: نتیجه این اهمال کاری در اجرای قانون و پیگیری برنامه‌های اصلی کشور، حفر چاه‌های بسیار عمیق بود که در نهایت در منطقه آذربایجان منجر به خشک شدن دریاچه ارومیه شد. کشت برخی محصولات آب بر مانند هندوانه نیز در مقایسه با هزینه تولید آن و قیمت جهانی آن غیر اقتصادی می‌نماید و لازم است که در تولید این نوع محصولات احتیاط بیشتری وجود داشته باشد. به کارگیری فناوری و تکنولوژی نوین کشاورزی نیز در این بین مغفول مانده است.
این متخصص در حوزه مدیریت منابع آبی گفت: این اهمال کاری در شرایطی صورت گرفت که با اجرای صحیح موارد ذکر شده، حتی اگر مصرف بخش کشاورزی ۵ الی ۶ درصد کاهش می‌یافت نیز هم اکنون دچار این شرایط ناترازی نبودیم.
انتهای پیام/
