سقوط آزاد در لیسبون؛ پرتغال چگونه به کانون بحران اتحادیه اروپا تبدیل شد؟
به گزارش خبرگزاری آنا، چهار روز پیش، پارلمان پرتغال با رأی عدم اعتماد باعث سقوط دولت لوئیس مونته‌نگرو شد. این رأی‌گیری که یک سال و یک روز پس از انتخابات پارلمانی ۲۰۲۴ برگزار شد، به پایان کار دولت راست میانه انجامید.
این بحران سیاسی پس‌ازآن شکل گرفت که اتهاماتی درباره تضاد منافع لوئیس مونته‌نگرو نخست‌وزیر پرتغال و ارتباط شرکت خانوادگی او با یک گروه هتلداری و کازینو مطرح شد.
آنچه اخیراً در لیسبون رخ داد، معلول تقابل تمام‌عیار دو حزب سوسیال‌دموکرات و سوسیالیست بوده است
این موضوع باعث شد احزاب مخالف، دولت سوسیال‌دموکرات را به سوءاستفاده از قدرت و تضاد منافع متهم کنند. در واکنش به این فشارها، مونته‌نگرو برای کسب مشروعیت سیاسی و حفظ دولت خود، درخواست رأی اعتماد کرد. اما فرجام این بازی به سود نخست‌وزیر پرتغال تمام نشد. به عبارت بهتر، میان خروجی رأی پارلمان و آنچه مونته‌نگرو تلقی می‌کرد، تفاوتی معنادار وجود داشت!
آنچه اخیراً در لیسبون رخ داد، معلول تقابل تمام‌عیار دو حزب سوسیال‌دموکرات و سوسیالیست بوده است؛ تقابلی که درنهایت، قربانی بزرگی به نام لوئیس مونته‌نگرو داشت.
نخست‌وزیر پرتغال بار‌ها از نمایندگان سوسیالیست خواسته بود تا راه‌حلی بیابند که از برگزاری انتخابات زودهنگام جلوگیری کند، اما حزب سوسیالیست بر موضع خود پافشاری کرد و تأکید داشت که دولت باید رأی اعتماد را پس بگیرد و اجازه دهد کمیسیون تحقیق پارلمانی (CPI) به موضوع رسیدگی کند.
احزاب مخالف همچنین پیشنهاد تعلیق جلسه را که از سوی حزب سوسیال‌دموکرات مطرح شده بود، رد کردند. هدف از این پیشنهاد، ایجاد فرصتی برای گفت‌وگوی خصوصی میان نخست‌وزیر و رهبر حزب سوسیالیست بود.
یکی از موضوعاتی که در تحلیل بحران سیاسی کنونی در لیسبون قابل‌توجه است، عدم انعطاف‌پذیری احزاب نسبت به یکدیگر است
درهرحال، لیسبون تبدیل به یکی از کانون‌های جدید بحران سیاسی در اتحادیه اروپا شده است. در این میان، سران اروپایی تمرکز چندانی بر حل‌وفصل این بحران ندارند، زیرا بحران‌های ناشی از جنگ اوکراین و جنگ تعرفه‌ای دولت ترامپ به‌اندازه کافی افرادی مانند امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه و اورزلا فن درلاین رئیس کمیسیون اروپا را زمین‌گیر ساخته است.
یکی دیگر از موضوعاتی که در تحلیل بحران سیاسی کنونی در لیسبون قابل‌توجه است، عدم انعطاف‌پذیری احزاب نسبت به یکدیگر است؛ گزاره‌ای که می‌تواند مولد بحران‌های آتی و گسترده‌تری در پرتغال باشد. در جریان منازعات اخیر، دولت پرتغال تلاش کرد با ارائه یک پیشنهاد، از این بن‌بست خارج شود. وزیر امور پارلمانی طرحی را ارائه کرد که مشخصاً هدفش جلب نظر حزب سوسیالیست بود؛ بر این اساس دولت متعهد می‌شد مدارک و توضیحات لازم را در روز‌های آینده ارائه کند و نتایج تحقیقات را ظرف ۱۵ روز اعلام کند.
اما پدرو نونو سانتوس رهبر سوسیالیست‌ها تأکید کرد که حزبش «هیچ مذاکره‌ای با دولت را نمی‌پذیرد» و بر لزوم تشکیل کمیسیون تحقیق پارلمانی در این دوره اصرار ورزید. در چنین شرایطی باید آماده وقوع بحران‌های آتی در پرتغال و تقابل تمام‌عیار احزاب سوسیالیست و سوسیال‌دموکرات با یکدیگر باشیم. با سقوط دولت مونته‌نگرو، پرتغال برای سومین بار در سه سال اخیر شاهد انتخابات زودهنگام خواهد بود.
انتهای پیام/
