شناسایی موانع بروز خلاقیت دانشجویان
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری آنا، تاریخ حیات انسان، تمایل ذاتی او به تغییر و ابداع از یک سو و رویارویی با تنگناها و نیازهای روزافزون زندگی از سوی دیگر، به تدریج او را با نیروی خلاقیت درونش آشنا و مأنوس کرده است.
پژوهشگران در مقالهای با عنوان «شناسایی و اولویتبندی موانع بروز خلاقیت دانشجویان» به این موضوع پرداختهاند که برای اینکه بتوان در دنیای متلاطم و متغیر امروز حیات را ادامه داد، باید به نوآوری و خلاقیت روی آورد و ضمن شناخت تغییرات و تحولات محیط برای رویارویی با آنها پاسخ بدیع و تازه تدارک دید و همواره با تأثیرپذیری از این تحولات بر آنها تأثیر نهاد و بدان شکل دلخواه داد.
* اهمیت خلاقیت برای دانشجویان
این پژوهش بیان میکند که برای دانشجویان، رشد خلاقیت بسیار مهم است، نه تنها به این دلیل این که دانشجویان فرصت توسعه شایستگی را در تمرینات آینده خود خواهند داشت، بلکه به این دلیل که خلاقیت یک شایستگی کلیدی در سیستم دانشگاهی است. در میان شایستگیهای گنجانده شده، دانشجویانی که در مقاطع کارشناسی ارشد به بالا و در دورههای مختلف تحصیلی و برای دست یابی به تحصیلات عالی تلاش میکنند در سطح بالاتری از خلاقیت آموزش داده میشوند و به طور مشابه نتایج بهتری هم از آنها انتظار میرود.
این پژوهش به این مهم اشاره میکند که موانع از جمله متغیرهایی هستند که ممکن است در پیشرفت دانشجویان اختلال ایجاد کنند. ازاین رو پژوهش حاضر به بررسی این موضوع میپردازد.
* شاخصهای اولیه موانع بروز خلاقیت در بین دانشجویان
در این پژوهش شاخصهای اولیه موانع بروز خلاقیت در بین دانشجویان به شرح زیر آمده است:
- مشاوره با افراد غیرمتخصص و اساتیدی که تجربه و اطلاعات لازم را ندارند
- عدم داشتن رزومه کاری و تحصیلی مناسب
- عدم حضور در جشنوارهها و همایشهای علمی
- عدم تشریح اهمیت خلاقیت در بین دانشجویان
- عدم برگزاری سمینارهای آموزشی برای ترویج خلاقیت و ایدهسازی
- عدم برگزاری هماندیشی و توسعه دانش با تیمهای کاری
- عدم قیمتگذاری برای دانش خلاق و ارج نهادن به ایده پردازی
- عدم ارائه خدمات متنوع و باکیفیت به افراد خلاق
- عدم همکاری با پارکهای علم و فناوری
- عدم همکاری مستمر بین دانشگاه و صنعت
- عدم تعامل با سایر دانشگاههای علمی در سطح دنیا
- عدم کمک به دانشجویان خلاق برای حل مشکلات آنها
- عدم شبکهسازی برای رونق خلاقیت
- عدم وجود ایدههای نوین که دارای مزیت رقابتی باشند
- عدم گزارش مستمر و دائمی از میزان خلاقیتهای ارائه شده تا حصول نتیجه
- عدم انتقال ایدهها از مرحله بالقوه به بالفعل
- عدم کمک به حضور افراد خلاق در ایجاد استارت آپها
- عدم جذب افراد خلاق در مراکز دانشبنیان
- عدم قرارگیری در فهرست شورای عالی نخبگان
- عدم ثبت توانمندیها افراد خلاق در هیئتهای علمی دانشگاهها
- عدم تحقق کافی درباره نیازهای دانشجویان دارای تفکر خلاق
- عدم رضایتسازی نیروهای خلاق برای حضور دائمی آنها در کشور
* ارتباط میزان فعالیت هنری با خلاقیت هنرجویان
به زعم این پژوهش دانشجویان در تولید راهحلهای خلاقانه، از جمله در دنیای طراحی و کسب و کار و یادگیری بهبود یافته در زمینههایی مانند ریاضیات و علوم توانایی بیشتری از خود نشان دادند؛ که بیانگر این است که دانشجویانی که بیشتر هنرهای تجسمی و ایروبیک، هنرهای تجسمی، عکاسی، ویدئو یا ارتباطات بودهاند، عملکرد بهتری نسبت به سایر دانشجویان داشتهاند.
دانشجویانی که فعالیتهای هنری، فرهنگی و اجتماعی را توسعه دادند، نمرات بالاتری در خلاقیت کسب کردند
در این پژوهش آمده است که دانشجویانی که فعالیتهای هنری، فرهنگی و اجتماعی را توسعه دادند، نمرات بالاتری در خلاقیت کسب کردند، در حالی که دانشجویان هنرهای تجسمی ظرفیت بیشتری برای بسط تصویری دارند که با تخیل و تفصیل جزئیات بیان شده در ارتباط است.
این پژوهش توضیح میدهد که در میان همه مهارتها، ارتقای اعتماد به نفس و توانایی ریسک کردن و احساس رضایت و انگیزه بیشتر است. خلاق بودن شامل تولید ایدههای جدید و مفید مرتبط با محصولات، رویهها و فرآیندها است که اولین گام نوآوری را تشکیل میدهد، زیرا شامل دو عنصر اساسی است: تازگی و اصالت.
به گفته این پژوهش با فرض اینکه خلاقیت را میتوان از طریق یادگیری توسعه داد و همه انسانها با ظرفیتهای معمولی میتوانند حداقل به طور متوسط کار خلاقانه تولید کنند. طبق نظریه تلاقی خلاقیت، شش منبع برای تحقق خلاقیت مورد نیاز است: هوش، دانش، سبک های فکری، شخصیت، انگیزه و محیط.
* نحوه بودجهریزی دانشگاهها بر اساس سرانه دانشجویی
این پژوهش بیان میکند که نگاه یکسان به دانشگاهها و انتظار یکسان از آنها و نحوه بودجهریزی بر اساس سرانه دانشجویی بدون توجه به رسالتها و قابلیتهای دانشگاهها، سبب شده دانشگاههایی که مقصد استعدادهای برتر کشور هستند نتوانند آنطور که شایسته این نخبگان است پاسخگوی نیازهای آموزشی و پژوهشی آنها باشند و این خود میتواند سبب سرخوردگی و زمینهساز مهاجرتهای فردی نخبگان شود.
در ادامه این پژوهش به این موضوع اشاره میکند که بدیهی است تربیت نیروهای کارآفرین نیازمند آموزشهای کاربردی با در نظر گرفتن رشد سریع تکنولوژی بوده و این مسئله نیازمند به روزرسانی روشهای آموزشی و تجهیزات آزمایشگاهی و به عبارتی سرمایهگذاریهای مداوم است.
در پایان این پژوهش آمده است که مبحث کارآفرینی خلاق در دانشگاهها باید از یک موضوع حاشیهای و تبدیل شدن به یک رشته آموزشی مستقل یا ارائه در قالب دروس اختیاری خارج شده و در متن آموزش همه گرایشها قرار گیرد.
این پژوهش به کوشش پژوهشگران مریم ادیبزاده، میثم چگین و حسینمهدی رکنآبادی انجام شده است.
انتهای پیام/