رئیس مرکز تحقیقات پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران مطرح کرد؛
پژوهش‌ها از انتقال کم بیماری جذام خبر می‌دهند
به گفته علیرضا فیروز برای اینکه بیماری جذام به یک فرد دیگری انتقال پیدا کند حتما باید فرد سالم در ارتباط با یک بیمار پرباسیل و آن هم در یک مدت زمان طولانی قرار گرفته باشد.
علیرضا فیروز رییس مرکز تحقیقات پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه پژوهش خبرگزاری آنا در خصوص بیماری جذام گفت: این بیماری از قدیم و در طول تاریخ با انسان همراه بوده است و همیشه هم ترس و وحشت را در میان مردم داشته است. پیشرفت این بیماری باعث معلولیت در دست ها، پا و چشمان فرد می‌شود و چهره نازیبایی را از وی ایجاد می‌کند که همین موضوع سبب طرد شدن فرد توسط اجتماع می‌شود.
در قدیم که این بیماری درمان شناخته شده‌ای نداشت در محل‌های مختلفی که برای نگه داری آن‌ها درست شده بود مجبور به زندگی دور از اجتماع بودند بطوریکه تا پایان عمرشان مجبور به سکونت در این مکان‌ها بودند.
وی ادامه داد: اولین قدم برای کنترل جذام در سال ۱۸۷۳ و توسط شخصی به اسم هانسن که میکروبیولوژیست نروژی بود انجام شد و عامل این بیماری را میکروبی عفونی معرفی کرد. بعدا به احترام این کشف و همچنین کاهش بار منفی جذام این بیماری به هانسن تغییر پیدا کرد.
وی در خصوص این بیماری خاطر نشان کرد: جذام قابلیت انتقال از فرد مبتلا به سالم را دارد، اما قدرت انتشار آن در مقایسه با سرماخوردگی و آنفولانزا بسیار پایین است.
البته باید گفت که حدود ۹۵ درصد مردم دنیا به طور ژنتیکی نسبت به این بیماری ایمن هستند و اگر هر چقدر این میکروب به بدن آن‌ها نفوذ کند، سیستم ایمنی بدن قابلیت مبارزه با آن‌ها را دارد.
در سال ۱۹۸۲، دانشمندانی که در سازمان بهداشت جهانی بر روی بیماری جذام فعالیت می‌کردند رژیم درمانی چند دارویی (۳ آنتی بیوتیک) را گزارش کردند که بیماران جذامی حتما باید آن‌ها را مصرف کنند
فیروز افزود: از طرفی دیگر همه بیماران جذامی هم مسری نیستند. بیماران جذامی طبق این تعریف به دودسته تقسیم می‌شوند کم باسیل و پرباسیل؛ که در پرباسیل کسانی هستند که سیستم بدنی ضعیفی دارند و امکان پخش میکروب و فراگیری در کل بدن آن‌ها نسبت به کم باسیل‌ها بسیار بیشتر است.
این پژوهشگر بیماری‌های پوستی به انتقال کم این بیماری اشاره کرد و تصریح کرد: برای اینکه این بیماری به یک فرد دیگری انتقال پیدا کند حتما باید در ارتباط با یک بیمار پرباسیل و آن هم در یک مدت زمان طولانی قرار گرفته باشند. مورد بعدی سیستم ایمنی پایین فرد است که وقتی در معرض این بیماری قرار می‌گیرد، نقش تعیین کننده‌ای در انتقال بیماری دارد.
وی ادامه داد: در سال ۱۹۸۲، دانشمندانی که در سازمان بهداشت جهانی بر روی بیماری جذام فعالیت می‌کردند رژیم درمانی چند دارویی (۳ آنتی بیوتیک) را گزارش کردند که بیماران جذامی حتما باید آن‌ها را مصرف کنند.
با این پروسه درمانی بیماران مبتلا به جذام سریعا به جامعه بر می‌گردند و هیچ مشکلی برای آن‌ها ایجاد نمی‌شود. البته مسئله‌ای که وجود دارد دوره درمان این بیماری است بطوریکه بیماران کم باسیل و با سیستم دفاعی خوب در یک دوره درمانی ۶ ماهه و بیماران پر باسیل و با سیستم دفاعی پایین در یک بازه زمانی ۱ ساله باید حتما تحت درمان قرار داشته باشند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای مطرح کرد:
فناوری سزیم- ۱۳۷ دستاورد جدید پژوهشگاه در زمینه پرتودرمانی است البته محاسنی که برای این بیماران وجود دارد این است که سازمان سلامت جهانی (WHO) برای بیمارانی که خیلی از آن‌ها در کشور‌های ضعیف جهان و در سطح طبقاتی پایین جامعه هستند درمان آن‌ها را رایگان کرده است.
رییس مرکز تحقیقات پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران، اظهار داشت: مسئله مهم این است که بیمار جذامی را زود تشخیص دهیم و اگر این موضوع سریعا اتفاق بیفتد و درمان شود در یک بازه زمانی ۶ ماه تا ۱ سال تحت درمان قرار می‌گیرد و مسائل حساس و خطرناکی را برای آن‌ها شاهد نیستیم.
وی در خصوص علائم این بیماری گفت: بیماران مبتلا به جذام هم از طریق پوست و هم از طریق سیستم اعصاب محیطی و چشم مورد آسیب قرار می‌گیرند و شایع‌ترین تظاهر آن را در این سه ارگان مشاهده می‌کنیم. در پوست این بیماران ما شاهد ایجاد لکه‌هایی هستیم که یا به صورت روشن‌تر یا تیره‌تر و برجسته‌تر خودش را نشان دهد.
معمولا در پوست سر، زیر کشاله ران و بغل ما ضایعه‌ای را مشاهده نمی‌کنیم، اما در سایر قسمت‌ها این لکه‌های پوستی خودش را نشان می‌دهد. در مورد اعصاب هم به صورت برجسته شدن اعصاب محیطی خودش را نشان می‌دهد و ممکن است که این موضوع را بیمار متوجه نشود و این موضوع در معاینه‌های تشخیصی توسط پزشک شناسایی شود.
وی ادامه داد: اگر لمس کردیم که عصب بیماری برجسته شده بود این می‌تواند به نفع بیماران جذام باشد. کار عصب یکی حس است، یکی حرکت است و یکی هم تعریق است و این موارد با وجود این بیماری حس خودشان را از دست می‌دهند و در اثر خراش و یا وارد کردن سوزن بیمار هیچ حسی را متوجه نمی‌شود.
یکی از مکانیسم‌ها و معلولیت‌ها در این بیماران به علت اختلال اعصاب و فقدان حس و آسیب ایجاد شدن، ضعف، سوختگی و تاول است که به مرور این عفونت‌ها بعدا باعث خوردگی استخوان‌ها می‌شود
یکی از مکانیسم‌ها و معلولیت‌ها در این بیماران به علت اختلال اعصاب و فقدان حس و آسیب ایجاد شدن، ضعف، سوختگی و تاول است که به مرور این عفونت‌ها بعدا باعث خوردگی استخوان‌ها می‌شود. این مورد قبلا بیشتر با عنوان خوره شناخته شده بود.
حالت دوم این است که اعصاب حرکتی به مشکل می‌خورد که در اثر اختلال حرکتی انگشتان بیمار جمع می‌شود و یا اینکه بیمار صاف نمی‌تواند پای خودش را روی زمین بگذارد و هنگام حرکت پای خودش را روی زمین می‌کشد و این موضوع به خاطر این است که عضله، قدرت حرکت خودش را از دست می‌دهد.
وی ادامه داد: مشکل دیگری که بوجود می‌آید این است که تعریق بیماران از دست می‌رود و پوست آن‌ها خشک می‌شود. وقتی این عارضه رخ داد پوست ترک می‌خورد و دوباره میکروب روی آن سوار می‌شود و منجر به عفونت می‌شود.
مورد دیگر تظاهر این بیماری در چشم است. بیماران مبتلا، حس قرنیه خودشان را از دست می‌دهند و خراش قرنیه که موضوعی دردناک است وقتی اتفاق می‌افتد بیمار اصلا متوجه آن نمی‌شود و این موضوع می‌تواند منجر به ایجاد عفونت شود. این موضوع باعث می‌شود تا حرکت پلک از دست برود و باعث می‌شود تا بیمار شب‌ها با چشمان باز بخوابد یا وقتی قرنیه خشک شد منجر به ایجاد خراش و در نهایت عفونت شود.
انتهای پیام/
