حقایق نجومی 46؛
ستاره‌ها چشمک نمی‌زنند!
نور ستارگان از فضا وارد جو ما می‌شود. جو زمین از لایه‌های مختلفی تشکیل شده که از نظر دما و چگالی متفاوتند. هنگامی که نور از این لایه‌ها عبور می‌کند، ممکن است خم شود و پدیده شکست نور اتفاق بیفتد.
به گزارش خبرگزاری آنا، وقتی به آسمان شب نگاه می‌کنیم، اغلب ستاره‌هایی را می‌بینیم که به نظر می‌رسد چشمک می‌زنند. این حالت چشمک زدن زیباست، اما می‌تواند گمراه‌کننده باشد. در واقعیت، ستاره‌ها چشمک نمی‌زنند. در عوض، نور آنها تحت تأثیر جو زمین است!
ستاره‌ها گلوله‌های گازی عظیمی هستند که از طریق همجوشی هسته‌ای نور و گرما تولید می‌کنند. اغلب آنها در فاصله بسیار دور از ما قرار دارند (فواصلی مانند میلیون‌ها یا میلیاردها سال نوری). به دلیل این فاصله، نور ستاره‌ها تا زمانی که به زمین می‌رسد بسیار ضعیف می‌شود.
این نور پس از عبور در فضا در نهایت وارد جو ما می‌شود. جو زمین از لایه‌های مختلفی از گاز تشکیل شده است. این لایه‌ها می‌توانند از نظر دما و چگالی متفاوت باشند. هنگامی که نور ستاره از این لایه‌ها عبور می‌کند، ممکن است خم شود (شکست نور). خمیدگی نور می‌تواند باعث شود که گویی روشنایی یا موقعیت ستاره تغییر می‌کند و چیزی شبیه به چشمک زدن به نظر برسد.
چشمک زدن ستارگان زمانی که اتمسفر ناپایدار است، بارزتراست. برای مثال در شب‌هایی که هوا متلاطم است یا باد می‌وزد، ستاره‌ها بیشتر از شب‌های آرام چشمک می‌زنند. به همین دلیل است که ستارگان اغلب در ماه های زمستان که هوا پایدارتر است، به طور پیوسته می‌درخشند.
جالب اینجاست که سیارات به اندازه ستاره‌ها چشمک نمی‌زنند. این امر به این دلیل اتفاق می‌افتد که سیارات به زمین نزدیک‌تر هستند و به‌جای نقاط نورانی، به صورت قرص‌های کوچکی به نظر می‌رسند. نور سیارات کمتر تحت تأثیر تلاطم جوی قرار می‌گیرد، بنابراین آنها به طور پیوسته می‌درخشند.
ستاره شناسان از تلسکوپ برای مطالعه ستارگان و سایر اجرام آسمانی استفاده می‌کنند. آنها اغلب تلسکوپ‌ها را در مکان‌های بلند مانند کوه‌ها قرار می‌دهند تا اثرات جو زمین را به حداقل برسانند. برخی از تلسکوپ ها حتی در فضا قرار می‌گیرند تا از تداخل جوی به طور کلی جلوگیری کنند. دفعه بعد که به آسمان شب خیره شدید و ستاره‌ای درخشان را دیدید، به یاد داشته باشید که این اتفاق عملاً فقط یک حقه نوری است که به خاطر جو ایجاد می‌شود.
انتهای پیام/
