۲۰ کیت تحقیقاتی برای تستهای مس اسپکترومتری تولید شد؛
گزارش آنا از یک دورهمی در مکانی تاریخی؛
جزئیاتی از مرمت خانه پدر جلال؛ ویرانه‌ای که مکان گردشگری میشود
خانه پدری جلال آل احمد همانجایی که جلال کودکی تا نوجوانی‌اش را در آن سپری کرد، تا مدتی پیش ویرانه‌ای بیش نبود، اما در کمتر از دو سال مرمت شد تا چشم‌اندازی برای یک مکان گردشگری باشد.
گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا ـ زهره سعیدی: خیابان خیام تهران، خیابان شهید کارکن، پلاک ۷۵ خانه پدری جلال آل احمد است، بنایی متعلق به دوره قاجار، اما با ورود در آن اثر و اساسی از یک خانه ثبت شده ملی نمی‌بینید.
این خانه اما حکایت‌ها دارد، پس از سال‌ها خاک خوردن ابتدا به خانه باستان شناسان مبدل شد، اما دوامی نیاورد، یک دوره هم مهدی آل احمد آنجا زندگی کرد، اما همچنان نام و نشانی از آن نبود، همه این موارد اما امروز به خبرهای خوش ختم میشود خبری که نوید بخش اتفاقات خوب در آینده نزدیک است: «خانه موزه جلال یا خانه پدری جلال»
همتی برای مرمت یک مکان میراثی
محبوبه کاظمی دولابی یک توسعه‌گر فرهنگی است که مدتی پیش دست روی این خانه گذاشت تا آن را از نابودی نجات دهد، او عنوان می‌کند که هدفش توسعه گردشگری و حفظ این بناست و تمام تلاشش را در این سال‌های اخیر کرده تا این مکان میراثی را علی رغم همه نامهربانی‌ها حفظ و تبدیل به جایی برای گردشگری و جاذبه‌ای در یک محله قدیمی تهران کند.
با یک گشت و گذار ساده در این منزل تو در تو که هنوز بیست تا سی درصد مرمتش برای تکمیل نهایی باقی مانده، بقایای میراث کهنی را می‌بینیم که حس و حالش یک علاقه‌مند بنا‌های تاریخی را به وجد می‌آورد. دورهمی روز خبرنگار برای ما بهانه‌ای شد تا صحبتی درباره مرمت‌های اخیر این بنا با خانم کاظمی داشته باشیم.
از آب گرفتگی تا دزدی و دیگر آسیب‌های اجتماعی
محبوبه کاظمی می‌گوید که قرار است این مکان یک بهره برداری هنری، آیینی و پذیرایی با تمرکز بر حوزه گردشگری و موزه گالری داشته باشد. او توضیح می‌دهد که پیش از این فضا بشدت ناراحت کننده بود از جمع شدن آب باران تا گرفتگی ناودان‌ها، دزدیده شدن کنتور‌ها و در نهایت گعده معتادان و... اما الان با شرایط جدید و حمایت صندوق احیا اتفاقات خوبی افتاده، بنا تا هشتاد درصد مرمت شده، سقف‌ها استحکام پیدا کرده است، حوض‌ها، دیوار‌ها و سنگ فرش و دور باغچه‌ها مرمت شده و نزدیک به ۶۵۰ متر نیز گچکاری شده و بوی رنگ محیط را به تازگی و نوسازی نزدیک کرده است.
مرمت مکان‌هایی که ثبت ملی هستند قطعا با دیگر مکان‌ها و خانه‌های شخصی تفاوت دارد. دراین باره هم کاظمی می‌گوید که فقط شصت روز ساخت و ساز بنا طول کشیده، دیوار پشت کوچه برداشته شد، چرا که سست بوده و همه کار‌ها با تأیید میراث صورت می‌گرفت، اما او معتقد است که مهمترین اتفاقی که دراین خانه رخ داده، مرمت بن و پایه بنا است که به ظاهر دیده نمی‌شود، اما زیرکار و پایه و اساس خانه را مستحکم کرده است به نظرم حتی صد و اندی سال دیگر اینجا قابل استفاده است.
چالش‌های مرمت خانه پدری جلال
کاظمی از سختی‌های مرمت این بنا اینگونه می‌گوید: اینجا یک ثروت ملی است که خیلی برایش زحمت کشیدیم، نباید مثل یک بنای معمولی بدان نگریست، محل از امنیت کافی برخوردار نبود، محل رفت و آمد معتادان شده بود، بارها بنا مورد دزدی قرار گرفت ما هم خیلی مورد توهین قرار گرفتیم، شان اجتماعی‌مان حفظ نشد، اما خوشحالم که نتیجه‌اش را دوست دارم و قدمی ماندگار برای ایران و ایرانیان برداشتیم ما از جامعه متخصص انتظار نگهداری این مکان را داشتیم اتفاقات ناخوشایندی که این مدت برایمان افتاد را با صبوری تحمل کردیم، حتی در خارج کردن معتادان دراین بنا مماشات کردیم، بالاخره این مکان مدتی خانه‌شان بوده و آنها هم بیمار اجتماعی هستند، منتها انتظار داشتیم دولت شأن بیشتری برای دوستان میراث قائل شود.
شاید با یک نگاه از دور متوجه هزینه زیاد مرمت نشوید، در این راستا محبوبه کاظمی می‌گوید پنج برابر آنچه صندوق احیا برایمان درنظر گرفت ما هزینه کردیم، نزدیک به یک میلیارد و اندی صندوق احیا با تأخیر‌های فراوان پرداخت کرد و ما نزدیک پنج میلیارد تا به حال هزینه کردیم. او می‌گوید که به فضا‌های میراثی نباید نگاه کاسب کارانه داشت ، کسی که می‌خواهد کاسبی کند، خانه میراث با آن همه دردسرش انتخاب نمی‌کند!
وی می‌گوید: من باززنده سازی این مکان برایم مهم بود ، هم به خاطر تعلق خاطرم به جلال آل ال احمد و هم اینکه انتخاب یک چالش باستان شناسانه که واقعا اینجا محقق شد.
کوچه گالری گردی و خروج از شب مردگی
یکی از ویژگی‌های این خانه داشتن حمام در دوره رضاخانی است که جزو نادر خانه‌هایی بوده که آن دوره حمام داشته، حتی اتاق‌ها و راهرو‌ها بیرونی و اندرونی تعبیه شده بود تا محل تردد بانوان خانه، روضه خانگی برای مردان و زنان باشد و همه چیز با دقت انتخاب و صورت گرفته است.
کاظمی می‌گوید که طبق توافق با شهرداری از نیمه دوم شهریور قرار است کوچه تبدیل به کوچه گالری و جاذبه گردشگری شود و این مکان از شب مردگی خارج خواهد شد، چون شب‌ها با تعطیلی مغازه‌ها کوچه تاریک و ناامن میشود و جداره‌های دیوارهایش هم نازیبا است، برنامه‌هایی برای کمک گرفتن از هنرمندان برای تغییر زیبایی بصری این محل با بن مایه هنرهای ایرانی اسلامی و استفاده از رنگ، نور و گیاه داریم.
در نهایت اهالی منطقه و حتی اهالی رسانه منتظر پایان کار این خانه تاریخی هستند، امیدواریم که برای چندمین مرتبه دیگر کسی از مرمت اینجا و نگهداری‌اش خسته نشود و به حال خود رها نشود، چون خانم کاظمی می‌گوید او را شماتت کرده و بارها در مسیر مرمت به او گفته‌اند مگر دیوانه‌ای که دست روی این بنا گذاشتی! حتی کسبه محل و خانواده خود جلال آحمد باورشان نمی‌شد نتیجه این باشد، امید که بزودی روح روزهای خوب به این خانه بازگردد...
انتهای پیام/
