موشک، مدرسه و دانش‌آموز/ اسرائیل چگونه فرهنگ غزه را سلاخی می‌کند؟!
اقدام اسرائیل برای نابودی فرهنگ و میراث تاریخی فلسطینیان در حقیقت بخشی از پاک‌سازی قومی است که در تخریب بیش از ۷۶ درصد از مدارس غزه و شهادت دست‌کم ۸ هزار دانش‌آموز نمود پیدا می‌کند.
گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا- نرگس عبدلی: آنروا (آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی) یکشنبه گذشته با توجه به تجاوزات اسرائیل اعلام کرد که ۶۹ درصد ساختمان‌های آموزشی که به مهاجران مناطق نوار غزه پناه داده بودند؛ بمباران شدند یا به‌طور مستقیم آسیب‌دیده‌اند و خواستار توقف این بی‌توجهی آشکار نسبت به حقوق بشر شد. همچنین آژانس سازمان ملل در پستی در صفحه توئیتر خود با دعوت به آتش‌بس اعلام کرد هیچ مکان امنی در نوار غزه وجود ندارد. در بیانیه آنروا آمده است که بر اساس آمار وزارت بهداشت فلسطین، تجاوزات رژیم اشغالگر علیه غیرنظامیان در نوار غزه در ۲۶۱ روز متوالی ۳۷ هزار و ۵۵۱ شهید و ۸۵ هزار و ۹۱۱ مجروح به‌جای گذاشت.
همچنین روز شنبه آنروا اعلام کرده بود که بیش از ۷۶ درصد مدارس نوار غزه به بازسازی اساسی نیازمندند تا بتوانند دوباره شروع به فعالیت کنند. در این راستا، آنروا در پستی در شبکه اجتماعی توئیتر نوشت که «آموزش ازجمله حقوق اساسی در حقوق بشر است» و خواستار آتش‌بس فوری در غزه در حال محاصره شد.
در فوریه گذشته، «استفان دوجاریک» سخنگوی دبیرکل سازمان ملل اعلام کرد که رژیم اشغالگر ۳۰ درصد مدارس نوار غزه را به‌صورت مستقیم بمباران کرده و با بیان اینکه ۱۶۲ ساختمان مدرسه از مجموع ۵۶۳ ساختمان مدرسه در نوار غزه به‌طور مستقیم بمباران شد، تأکید کرد که ۲۶ مدرسه به‌طور کامل تخریب شده است- مدارسی که در آنا تقریباً ۱۷۵ هزار دانش‌آموز درس می‌خواندند و بیش از ۶۵۰۰ معلم مشغول به کار بودند. آمار حاکی از آن است که دست‌کم ۸ هزار دانش‌آموز در غزه شهید شده‌اند.
دفتر حقوق بشر سازمان ملل متحد نیز به‌نوبه خود در مورد هدف قرار دادن مدارس آنروا توسط هواپیما‌های اسرائیلی تأکید کرد که «حمله به مدرسه در نصیرات نشان‌دهنده عدم پایبندی اسرائیل به قوانین بین‌المللی است.»
آنچه مشخص است، رژیم اشغالگر با بمباران این مدارس که به هزاران مهاجر فلسطینی غیرنظامی پناه داده‌اند، افزون بر کشتار فلسطینیان در نوار غزه، برنامه تخریب و نابودی روشمند نظام آموزشی در نوار غزه را دنبال می‌کند.
آمریکا پشت پرده بمباران مدارس غزه
اخیراً شبکه «سی‌ان‌ان» در گزارشی اعلام کرد: اسرائیل در حملاتش به اردوگاه‌های فلسطینیان از مهمات آمریکایی استفاده می‌کند. شبکه سی‌ان‌ان با انتشار ویدئویی از بمبی منفجرشده در اردوگاه النصیرات اظهار داشت که به گفته چهار کارشناس تسلیحات انفجاری که این ویدئو را بررسی کردند؛ این بمب از دسته بمب‌های آمریکایی جی بی یو ۳۹ با قطر کوچک است.
از سوی دیگر، روزنامه «نیویورک‌تایمز» هم درباره ارسال مهمات نظامی و موشکی به اسرائیل، به نقل از کارشناسان نوشت که استفاده اسرائیل از بمب‌های آمریکایی جی‌بی‌یو ۳۹ در حملات هوایی علیه غزه از ابتدای امسال در مقایسه با روز‌های آغازین جنگ افزایش یافته که منجر به شهادت هزاران فلسطینی شده است.
جرائم نسل‌کشی فیزیکی، بیولوژیکی و فرهنگی، تفسیر عناصر جرم، محاکمه و جلوگیری از آن، هنوز هم چالش عدالت بین‌المللی است و دیوان بین‌المللی کیفری به‌عنوان دادگاه دارنده صلاحیت برای محاکمه نسل‌کشی نقش بسیار مهمی در شفاف‌سازی مسئله دارد
درواقع، این نوع بمب‌های هدایت‌شونده نسبتاً کوچک که هر کدام ۲۵۰ پوند وزن دارند، خسارات سنگین و شدیدی را به غیرنظامیان وارد می‌کنند. در ماه گذشته یک بمب منفجرنشده از همین دست در مدرسه‌ای در جبالیای شمالی در نوار غزه پیدا شد حال‌آنکه انفجار این بمب در حمله روز ۱۳ مه به مدرسه‌ای در النصیرات، حداقل ۳۰ شهید برجا گذاشته بود.
به گفته کارشناسان، اجزا و قطعات بمب‌های جی‌بی‌یو ۳۹ در اطراف منازلی که در ماه آوریل هدف حملات هوایی کشنده در جنوب رفح قرار گرفته بودند هم کشف شده است. بقایای این بمب‌ها در حملات ماه مارس و ژانویه علیه مناطقی از غزه ازجمله «تل‌السلطان» هم مشاهده شده است.
نمونه‌هایی که ذکر شد تنها بخشی مختصر از آماری است که کارشناسان تخمین می‌زنند، اما بسیاری از تحلیلگران به‌صراحت اعلام کرده‌اند که اجزای باقیمانده یافت شده در پی حملات هوایی و درخواست اسرائیل از آمریکا مبنی بر تغذیه مجدد ذخایر اسرائیل نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی به‌وضوح استفاده از این نوع بمب را تشدید کرده است.
همچنین بنا به اذعان خود اسرائیلی‌ها، ارتش این رژیم از لیست دقیق دفعات استفاده و مکان‌هایی که در آنها از بمب‌های «جی‌بی‌یو ۳۹» استفاده شده، مطلع است.
بیانیه اساتید آمریکای شمالی در محکومیت تخریب مدارس نوار غزه توسط اسرائیل
بیش از ۱۶۰۰ دانشگاهی در بیش از ۲۷۰ موسسه آموزش عالی در آمریکای شمالی نامه‌ای را در محکوم کردن حملات نظام‌مند اسرائیل به نظام آموزشی غزه امضا کرده‌اند و می‌گویند که تمام ۱۲ دانشگاه غزه از زمان شروع جنگ یا تخریب شده و یا آسیب دیده‌اند. در این نامه، دانشگاهیان جنگ اسرائیل در غزه را محکوم و رژیم صهیونیستی را به جرم ارتکاب جنایت نابودسازی مدارس در نوار غزه متهم می‌کنند. این نامه شامل فهرستی از درخواست‌ها ازجمله آتش‌بس فوری و دائمی، پایان محاصره نوار غزه توسط اسرائیل، ارائه خدمات اولیه و کمک‌های بشردوستانه به غزه، تمدید فوری کلیه کمک‌های مالی به آنروا و حمایت مالی برای کمک به بازسازی سیستم آموزشی در غزه است.
تخریب مدارس؛ مصداق نسل‌کشی فرهنگی در حقوق بین‌الملل
اشغال فیزیکی اراضی، مهاجرت اجباری و به‌تبع آن پناهندگی، همچنین تخریب مدارس فلسطین نمونه‌هایی از تخریب و نابودسازی فرهنگی به‌حساب می‌آیند و لازم به ذکر است که نابودسازی فرهنگی یا نسل‌کشی فرهنگی یکی از ابعاد نسل‌زدایی به شمار می‌رود حال‌آنکه متأسفانه این جنایت در چارچوب معاهدات بین‌المللی ازجمله کنوانسیون منع و مجازات نسل‌زدایی جرم‌انگاری نشده است. بررسی آرا و رویه دادگاه‌های بین‌المللی کیفری لزوم جرم‌انگاری نسل زدایی فرهنگی به‌منظور حمایت از حقوق بشر بنیادین را ضروری می‌نماید. البته ازآنجایی‌که آموزش سنگ بنای فرهنگ و جامعه‌ای متمدن است و هرگونه خلل در آن از عوامل نابودکننده فرهنگ است؛ در اسناد متعدد، حق آموزش به رسمیت شناخته شده است ازجمله ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر، ماده ۱۳ میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، مواد ۲۸ و ۲۹ کنوانسیون حقوق کودک، کنوانسیون وین ۱۹۹۳، ماده ۵ اعلامیه رفع تمامی اشکال تبعیضی مبتنی بر مذهب یا عقیده، ماده ۸ اعلامیه و کنوانسیون بین‌المللی رفع تمامی اشکال تبعیض نژادی و دیگر متون و اسناد بین‌المللی.
یونسکو و سازمان بین‌المللی کار نیز در اسناد مختلف به این حق ذاتی بشری و حمایت از آن پرداخته‌اند.
در پایان باید گفت جرائم نسل‌کشی فیزیکی، بیولوژیکی و فرهنگی، تفسیر عناصر جرم، محاکمه و جلوگیری از آن، هنوز هم چالش عدالت بین‌المللی است و دیوان بین‌المللی کیفری به‌عنوان دادگاه دارنده صلاحیت برای محاکمه نسل‌کشی نقش بسیار مهمی در شفاف‌سازی مسئله دارد.
جالب آنکه اسرائیل کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایات نسل‌کشی (۱۹۴۸) را امضا کرده و به تصویب رسانده است. بر اساس مفاد این کنوانسیون و ازآنجاکه مفهوم نابودی مطرح در آن صرفاً نابودی فیزیکی نیست و فراتر از آن را نیز شامل می‌شود، ارتکاب اعمالی همچون انتقال اجباری کودکان یک گروه به گروه دیگر، کوچاندن فلسطینیان از سرزمین‌های خود، ساخت دیوار حائل، اعمال نژادپرستانه، حمله و جلوگیری از ورود به اماکن مقدس، ممانعت از انجام اعمال مذهبی، تخریب ساختمان‌های مذهبی، تخریب مدارس، کتابخانه‌های فلسطینی و ممانعت از آموزش، که سابق بر جنگ غزه نیز اجرا می‌شد و در طول جنگ غزه به فجیع‌ترین شکل ممکن ادامه یافت، همگی نشان‌دهنده تلاش این رژیم برای نسل‌کشی فرهنگی در فلسطین است.
با عنایت به تمام مراتب ذکرشده، تخلف رژیم صهیونیستی از مقررات و معاهدات بین‌المللی ازجمله کنوانسیون منع نسل‌کشی و همچنین ارتکاب اعمال مجرمانه بر اساس تعاریف پذیرفته‌شده این معاهده محتمل است. نظر به اینکه ریشه‌کنی فرهنگی یک گروه و نابودی آثار تاریخی آن در اغلب موارد به پاک‌سازی قومی و نسل زدایی منجر می‌شود، پیشگیری در این مورد ضروری می‌نماید. ماده ۵۳ پروتکل الحاقی کنوانسیون ۱۹۵۴ لاهه حمایت خاصی را از بنا‌های تاریخی، آثار هنری و مکان‌های عبادت البته مشروط بر اینکه اموال مزبور جزء میراث فرهنگی و معنوی یک جامعه محسوب شوند، انجام داده است و ازآنجاکه بیت‌المقدس به میراث فرهنگی و معنوی جهان اسلام و فلسطینیان تعلق دارد، اعمال اسرائیل در جهت یهودی‌سازی و نابودسازی این مکان و حتی سایر مکان‌های ارزشمند مغایر با معاهدات بین‌المللی ازجمله کنوانسیون ۱۹۵۴ لاهه است.
در شرایطی که فلسطینیان نه تنها نمی‌توانند فرهنگ خود را اشاعه دهند بلکه به‌طور سازمان‌یافته فرهنگشان در سراشیبی انحطاط است، می‌توان نسل زدایی فرهنگی را در این مورد محقق دانست هرچند به‌صورت صریح معاهده‌ای در این زمینه وجود ندارد
بر اساس کنوانسیون ۱۹۷۰ و ۱۹۷۲ یونسکو و همچنین ماده ۱۰ پروتکل الحاقی دوم به کنوانسیون ۱۹۵۴ لاهه، بیت‌المقدس و مسجدالاقصی از شرایط لازم برای حمایت عالی در این زمینه برخوردارند.
شورای امنیت در قطعنامه‌های ۴۵۶ و ۴۷۸ و سازمان همکاری اسلامی در بند ۴ قطعنامه مورخ ۱۴ مارس ۲۰۰۸ اقدامات اسرائیل در راستای انضمام شهر قدس شریف را محکوم کرده‌اند.
در انتها می‌توان اینگونه نتیجه گرفت که اقدامات اسرائیل برای نابودی فرهنگ و میراث تاریخی فلسطینیان در حقیقت بخشی از پاک‌سازی قومی است؛ بنابراین در شرایطی که فلسطینیان نه تنها نمی‌توانند فرهنگ خود را اشاعه دهند بلکه به‌طور سازمان‌یافته فرهنگشان در سراشیبی انحطاط است، می‌توان نسل زدایی فرهنگی را در این مورد محقق دانست هرچند به‌صورت صریح معاهده‌ای در این زمینه وجود ندارد و متأسفانه دولت‌ها نیز در این زمینه همگرایی لازم را ندارند.
با بررسی قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، نام اسرائیل از زمان تأسیس در سال ۱۹۴۸ میلادی تاکنون در ۲۲۹ قطعنامه آمده است. اکثر این قطعنامه‌ها اقدامات نظامی اسرائیل را به‌ویژه در خاک فلسطین محکوم می‌کنند و این نشان می‌دهد پیگیری‌های صورت گرفته توسط ملت‌ها و دولت‌های گوناگون در محاکم بین‌المللی تاکنون نتوانسته اسرائیل را ذره‌ای از جنایت علیه فلسطینیان بازدارد و این درحالی است که ملت فلسطین، تحت تجاوزات روزافزون رژیم اشغالگر از حداقل حقوق انسانی و حتی حق حیات محروم است و رفته‌رفته زیر آوار‌ها مفقود می‌شود یا آماج گلوله‌ها و سلاح‌های کشتار جمعی قرار می‌گیرد. تخریب مدارس با توسل به بمباران موشکی و به شهادت رساندن غیرنظامیان در مدارس نیز ازجمله جنایات علیه بشریت است که رژیم صهیونیستی از ارتکاب آن علیه فلسطینیان فروگذار نکرده است که علاوه بر نسل‌کشی فیزیکی، نسل‌کشی فرهنگی نیز به شمار می‌رود.
انتهای پیام/
