در یک پژوهش مطرح شد؛
شناسایی ۷۸ شاخص به منظور ارزیابی بخش حملونقل برون‌شهری
در مطالعه حاضر، با استفاده از منابع علمی، نظرات خبرگان، متخصصان و نیز دستگاه‌های اجرایی، ۷۸ شاخص به منظور ارزیابی بخش حملونقل برون‌شهری شناسایی و ذیل ۶ هدف اصلی دسته‌بندی شده‌اند.
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، انتظام بخشی به موضوعات گسترده بخش حملونقل و تعریف شاخص‌های عملکردی متناسب با هریک از این موضوعات، به سیاستگذاران در تعیین اهداف کلی و عملیاتی کمک می‌کند. همچنین، وجود شاخص‌های عملکردی در بخش حمل ونقل برای سنجش پذیر شدن راهبرد‌ها و سیاست‌های اجرایی و ارزیابی اثرگذاری آنها در جهت تحقق اهداف کلی و عملیاتی ضروری است.
دفتر مطالعات زیربنایی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، در گزارشی با عنوان «شاخص‌های عملکردی بخش حملونقل: ۱. حملونقل برون‌شهری» بیان می‌کند که در طی سال‌های گذشته، عدم تحقق راهبرد‌ها و سیاست‌های اجرایی در کشور کاملاً مشهود بوده است؛ به‌طوری که در سال ۱۴۰۱، به‌علت برآورده نشدن کامل سیاست‌های کلی نظام (به‌عنوان راهبرد‌های اصلی توسعه و پیشرفت کشور)، ارزیابی کارآمدی و اثربخشی این راهبرد‌ها توسط مقام معظم رهبری مطالبه شد. در حوزه سیاست‌های اجرایی نیز گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس در سال ۱۴۰۱ نشان‌می‌دهد از ۷۳۲ حکم بررسی شده از برنامه ششم توسعه و قانون احکام دائمی، ۳۶۳ حکم «محقق شده»، ۱۰۶ حکم «غیرقابل ارزیابی» و ۲۶۳ حکم «محقق نشده» است.
* بخشی از چالش بخش حملونقل
در این گزارش آمده است که بخش حملونقل نیز از مسئله عدم تحقق و اثربخشی راهبرد‌ها و سیاست‌های اجرایی کشور مستثنا نیست. بخشی از چالش عدم تحقق راهبرد‌ها و سیاست‌های اجرایی در بخش حملونقل را می‌توان در حوزه سیاستگذاری جست‌وجو کرد که در آن عدم شناخت صحیح از وضع موجود و توان اجرایی کشور و همچنین سنجش‌ناپذیر بودن سیاست‌ها، مسیر اجرا و نظارت بر احکام مربوطه را با چالش مواجه می‌کنند.
این گزارش مطرح می‌کند که در نظام برنامه‌ریزی بخش حملونقل، اهداف کلی (اینکه دستیابی به کدام قله‌ها در بخش حملونقل کشور هدف‌گذاری شده‌اند) مشخص نیست. اهداف عملیاتی بخش حملونقل اگرچه تا حدودی در قوانین عادی و برنامه‌های توسعه کشور بیان شده‌اند؛ اما در روش تعیین اهداف عملیاتی، این مسئله وجود دارد که این اهداف بعضاً از طریق برون‌یابی روند موجود و در بخشی از موارد نیز بنا به سلیقه قانونگذاران تعیین می‌شوند. همچنین، مشخص نیست اهداف عملیاتی مندرج در قوانین عادی و برنامه‌های پنج‌ساله توسعه کشور، نیل به کدام هدف کلی را پیگیری می‌کنند.
* تعریف شاخص‌های عملکردی
این گزارش ادامه می‌دهد که در این شرایط، انتظام‌بخشی به موضوعات گسترده بخش حملونقل و تعریف شاخص‌های عملکردی متناسب با هر یک از این موضوعات، به رفع مسائل بیان شده در تعیین اهداف کلی و عملیاتی بخش حملونقل کمک می‌کند. مهم‌تر از آن، وجود شاخص‌های عملکردی در بخش حملونقل برای سنجش‌پذیر شدن راهبرد‌ها و سیاست‌های اجرایی و ارزیابی اثرگذاری آنها در جهت تحقق اهداف ضروری است. به همین منظور در گزارش حاضر، شاخص‌های کلیدی عملکرد در بخش حملونقل برون‌شهری معرفی و پیشنهاد شده‌است. شاخص‌های مربوط به حملونقل درون‌شهری با توجه به متفاوت بودن دستگاه‌های اجرایی دخیل در آن و ساختار متفاوت و مسافر‌محور در گزارش دیگری ارائه خواهد شد.
این گزارش توضیح می‌دهد که در مطالعه حاضر، با استفاده از منابع علمی، نظرات خبرگان، متخصصین و نیز دستگاه‌های اجرایی، ۷۸ شاخص به‌منظور ارزیابی بخش حملونقل برون‌شهری شناسایی شده و ذیل ۶ هدف اصلی دسته‌بندی‌شده‌اند که عبارتند از: ۱. ارتقای سطح ایمنی در تمام شقوق حملونقل برون‌شهری، ۲. افزایش سهم حملونقل عمومی مسافری، ۳. افزایش حملونقل بین‌الملل (شامل عملکرد مراکز لجستیک، ترانزیت و تجارت بین‌المللی)، ۴. بهره‌برداری بهینه از زیرساخت‌ها، ۵. توسعه بهینه زیرساخت‌های حملونقل، ۶. بهبود ساختار حکمرانی و تأمین مالی. در‌خصوص هر یک از این شاخص‌ها واحد اندازه‌گیری، دستگاه متصدی پایش، بازه‌های زمانی پایش و در صورت ضرورت توضیحات مرتبط به‌ترتیب در جداول ۱ تا ۶ گزارش ارائه شده‌است.
این گزارش بیان می‌کند که در انتخاب شاخص‌های عملکردی تلاش شده این شاخص‌ها تا حد امکان واجد معیار‌های ذیل باشند: صراحت و تفسیرناپذیری، سادگی محاسبه، قابلیت ادراک آسان، انطباق با واقعیت، تقسیم‌پذیری (قابلیت ارائه در بازه‌های زمانی و محدوده مکانی مختلف)، اعتبار (دارای روش محاسبه مقبول و داده‌های معتبر)، برنامه‌پذیری و قابلیت اندازه‌گیری عددی، انطباق با استاندارد جهانی، مطابقت با زمینه (Context) و شرایط موجود در کشور و نیاز سیاست‌گذار و فاقد ابهام در نشان دادن جهت مطلوب (افزایش، کاهش یا حفظ وضعیت).
* نظام برنامه‌ریزی بخش حملونقل کشور
این گزارش در ادامه پیشنهاد می‌دهد که به‌منظور به‌کارگیری شاخص‌های عملکردی پیشنهادی این گزارش در نظام برنامه‌ریزی بخش حملونقل کشور (اعم از تعیین اهداف، راهبرد‌ها و سیاست‌های اجرایی)، توصیه می‌شود این شاخص‌ها ابتدا با توافق دستگاه اجرایی مرتبط (از‌جمله وزارت راه و شهرسازی و سازمان برنامه و بودجه کشور) و تصویب کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی در یک دوره آزمایشی محاسبه، تحلیل و مورد استفاده سیاستگذاران قرار گیرد. پس از ارزیابی نتیجه و تعریف ساختار مشخص از فرایند گردآوری داده‌ها، محاسبه شاخص‌ها، تولید دانش مورد نیاز و تعیین وظایف دستگاه‌های اجرایی در این ساختار، طرح و تصویب آن در مجلس شورای اسلامی پیشنهاد می‌شود.
در ادامه این گزارش آمده است که به‌عنوان گام دوم، توصیه می‌شود مجلس شورای اسلامی، با همکاری وزارت راه و شهرسازی و سازمان برنامه و بودجه کشور، با توجه به منابع مالی مورد نیاز و توان اجرایی کشور بررسی‌های لازم را برای هدف‌گذاری بهینه برای این شاخص‌ها در احکام برنامه‌های توسعه آتی یا قوانین عادی مرتبط انجام دهد.
پیشنهاد دیگر مرکز پژوهش‌های مجلس در این گزارش مبنی بر این است که با توجه به کلان‌روند‌های بخش حملونقل، شاخص‌سازی در حوزه هوشمندسازی حملونقل، امنیت شبکه و صیانت از اطلاعات کاربران حملونقل و موضوعات کیفی نظیر رضایت کاربران از کیفیت خدمات حمل‌ونقلی، باید مورد توجه جدی قرار گیرد. با توجه به پیچیدگی‌های طراحی شاخص‌های کیفی و تحولات سریع شاخص‌های مرتبط با هوشمندسازی و امنیت شبکه، در گزارش حاضر از ورود به این موضوعات با وجود اهمیت اجتناب شده‌است.
این گزارش خاطرنشان می‌کند که ارتقای مهارت نیروی انسانی در حوزه علوم داده و نظام‌مند کردن فرایند جمع‌آوری تا ارائه شاخص، برای کارآمدی و بهره‌برداری مطلوب از شاخص‌ها بسیار حائز اهمیت است؛ لذا توصیه می‌شود این مهم توسط مجموعه وزارت راه و شهرسازی مورد پیگیری قرار گیرد. در حال حاضر، داده‌ها توسط دستگاه‌های اجرایی گردآوری می‌شوند و توسط خود آنها محاسبه و تحلیل می‌گردند. در این شرایط لازم است اولاً، نحوه محاسبه شاخص‌ها و روش‌های به کار گرفته شده برای تحلیل مشخص شود تا با تغییر متصدی امر و سیاست‌های دستگاه اجرایی دستخوش تغییر نشود؛ ثانیاً، با توجه به حجم بالای داده‌های تولید شده در بخش حملونقل توان دستگاه‌های اجرایی در بهره‌برداری و تولید دانش از داده‌ها ارتقا یابد.
متن کامل گزارش را اینجا بخوانید.
انتهای پیام/
