انوشیروانی: می توانستم علیه رستمی شکایت کنم/روزی که آمدم برخی گفتند با سر در باتلاق شیرجه زدی/ هیچ مراوده مالی با نصیرشلال ندارم+ فیلم

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، وزنه برداری از جمله رشته هایی بود که سال گذشته فراز و نشیب هایی هم در بحث فنی داشت و هم مدیریتی. سجاد انوشیروانی به عنوان یکی از قهرمانان صاحب نام این رشته در حوزه مدیریتی با چالش هایی هم از نظر مدیریتی روبرو بود و هم از نظر فنی. امسال هم که در سال المپیک به سر می بریم او و همکارانش در فدراسیون روزهای راحتی را در پیش ندارند چرا که هموراه از وزنه برداری به عنوان یکی از رشته های مدال آور در المپیک انتظارات بالاست. در زیر می توانید گزیده ای از مهمترین صحبت های انوشیروانی را بخوانید:

* قهرمانانی که در فدراسیون کنار من هستند نسبت به هم احترام قائل هستند و با ذهنیت مثبت کنار هم می‌نشینند

* روزی که سرپرست فدراسیون شدم، برخی دوستان گفتند با سر در باتلاق شیرجه زدی

* یکتا جمالی هر موقع بخواهد با کمک دستگاه ها می تواند برگردد

* منظور داریوش ارجمند این نبوده که زنان وزنه برداری نکنند

*آقایان رضازاده، محمد نصیری و توکلی اسطوره هستند و اگر در مورد اینها کسی با ادبیات پائین صحبت کند، برخورد می‌کنم

* من کسی را دشمن نمی دانم اما گاهی از افرادی مصاحبه گرفته می شود که توهین به جامعه وزنه برداری است

* به خاطر ترک تشریفات فدراسیون قبلی برای اجاره سالن برای برگزاری کنسرت اکنون 25 میلیارد علیه فدراسیون رای داده اند

* از حضورم در فدراسیون اصلا پشیمان نیستم من خیلی دوست دارم در جایی کار کنم که این قدر بهم ریختگی دارد

*باید چند کار جهادی در وزنه برداری انجام دهم

* من شرمنده خانواده هستم و واقعا نمی‌توانم برای آنها زمان بگذارم

*  در مورد المپیک نمی خواهم بگویم ته دلم قرص است اما حتماً استرس داریم 

*این جوانانی که به تیم ملی اضافه کردیم  باید در ۲۰۲۵ با اقتدار قهرمان دنیا شویم

*کسانی که فکر می کنند حضور نصیرشلال برای رفاقت است کارشناسی به قضیه نگاه نمی‌کنند

*هیچ مراوده مالی، اقتصادی و اجتماعی با نصیرشلال ندارم

* می توانستم بابت ادعای کیانوش رستمی علیه خودم در صحبتش با وزیر از او شکایت کنم

* فدراسیون جهانی نوشت کیانوش قهرمان بزرگی است ولی ما مسیر مشخصی که تعیین کردیم را دنبال می‌کنیم

* رستمی نامه از فدراسیون کوزوو آورد اما بررسی کردیم دیدیم روابط ایران با این کشور خوب نیست

*رستمی به من ضربه زده و به خاطر او از تیم ملی بیرون آمدم اما هیچ وقت با او قطع رابطه نمی کنم

* دو بار قصد داشتم به دیدار علی مرادی بروم اما خانواده اش اجازه ندادند

* مسائل فدراسیون گذشته باید بررسی شود

*به عنوان یک عضو جامعه ورزش از علیرضا دبیر بسیار ممنونم، او عاشقانه برای کشتی کار می کند

* مردم اقبالشان به فوتبال بیشتر است و من هم به دایی افتخار می کنم

در زیر می توانید متن کامل گفت و گو را بخوانید:

آنا: ابتدا از فراز و نشیب هایی که در این مدت در فدراسیون داشتید بگویید.

در این یک سال که با علاقه آمدیم و دوست داریم به فدراسیون کمک کنیم و کاری انجام دهیم، تلخی و شیرینی زیادی را تجربه کردیم، اما قاعده کار هست و با تلخی‌ها کنار آمده ایم. حدود ۲۱ سال در وزنه برداری هستیم و به انواع مختلف در کنار تیم‌های ملی بودیم. در مجموع سعی کردیم با کمک قهرمانان بزرگ و همکاران عزیز کار را پیش ببریم و رفته رفته بهتر بشویم. 

آنا: تصور خیلی ها بر این بود با وجود افراد مثل بهداد سلیمی و حسین رضا زاده و حسین توکلی و غیره کار شما برای مدیریت سخت شود و یک جایی همه با هم به مشکل بخورید. معمولا در ورزش ما بزرگان در یک جا نمی توانند کار کنند.

این بزرگی خود این عزیزان است و اعتقادم  بر این است که اینها همیشه از مقوله‌ای حرف می‌زدند و دوست داشتند به شکل های مختلف به وزنه برداری کمک کنند؛ این مقوله تعاون است. خیلی به تخصص شان علاقه دارند و دوست دارند کمک کنند. به شرط اینکه فضای واقعی به آنها داده شود و با آنها روراست باشیم و از آنها کمک واقعی بخواهید و کنارشان باشید. در فدراسیون، جایگاه‌ها معنا ندارد و همه دوست دارند مشکل به طریقی رفع شود. دغدغه همه ما دور زمین وزنه برداری است. خوشبختانه هر بار که کنار هم برای تصمیم گیری نشستیم، همه نسبت به هم با گذشت بودند و الان یکی دیگر از مقوله‌های شاخصی که باعث شد این قهرمانان کنارهم باشند این است که نسبت به هم احترام قائل هستند و با ذهنیت مثبت کنار هم می‌نشینند.

آنا: یعنی این قضیه نیست که در حال تحمل همدیگر باشید؟ 

نه اصلا. اگر این طور بود رفت و آمد‌ها به این شکل اتفاق نمی‌افتاد و همه دلی به فدراسیون می آیند. هر زمان که نیاز داشتیم منصفانه همه کمک کردیم. 

آنا: در یک سال گذشته این طور که خبر داریم با مسائل مالی مختلفی دست و پنجه نرم کردید. به خصوص این شکایت آخری که سر برگزاری کنسرتی بوده و در مسیر دادگاه رفت و آمد دارید. 

زمانی که مسئولیت را گرفتم که قراردادی در فدراسیون قبلی بود و تمام شده بود. برای آن قرارداد شرایطی گذاشتند که نمی‌توانستیم تصمیم گیرنده باشیم و باید به سمت کارشناسی و کار‌های قانونی می‌رفت. دوستان اصرار داشتند با ترک تشریفات این کار را انجام دهیم و به آنها فضا بدهیم که ضرری که ادعا می‌کردند را جبران کنند، اما آنجا با قوانین ساده و جاری کشور تصمیم گرفتیم و مجبور بودیم تشریفات قانونی را انجام دهیم و به توافق نهایی نرسیدیم. دوستان شکایت کردند و در دادگاه بدوی رأی گرفتند و اکنون منتظر هستیم در دادگاه تجدیدنظر برویم و ان شاءالله بتوانیم در دادگاه تجدیدنظر دفاع کنیم. آنها هم مدعی هستند که حق از آنها  پایمال شده و رئیس قبلی توجهی به پایمال شدن حق شان نداشته است. رأی صادر شده، رأی داوری است و از ابتدا ما به بحث داوری ایراد می‌گرفتیم.  فدراسیون با قوانین دولتی اداره می‌شود و اگر مدیریت آن با آئین نامه و بخشنامه است به این علت است که از طریق وزارت ورزش جاری شده و به همین علت ما اعتقاد داشتیم داور باید برای قراردادی که یک طرف آن دولت است، حتما شخص نباشد چون عین قانون است. ما به همین طریق دفاع کردیم.

مشکلی که ایجاد شد این است که، سنا را یک سال دیرتر به ما تحویل دادند. روز‌های اول بود که سنا را به ما تحویل دادند و در بحث دریافت ابلاغیه و بخشنامه‌ها مشکل داشتیم، پیام را دیر خواندیم، اما امیدواریم این رای در تجدیدنظر شکسته شود. مبلغ این رای ۲۵ میلیارد تومان است. قرار شد با دوستان در فضای واقعی جلسه داشته باشیم، کارشناس رسمی دادگستری در خصوص ضرر‌های احتمالی نظر بدهد، قیمت گذاری کنند و قیمت کارشناس دادگستری را مورد توافق قرار دهیم و به آنها بپردازیم که هنوز به ما جواب ندادند. در مجموع به خود رأی و داور که شخصی است و مرجع قانونی دولتی نبوده است، اعتراض داریم. اعتراض را به جای دیگر هم بردیم و دوستان در جریان هستند و اعتقادمان بر این است که مشکل طبیعی است و برای هر کسی به وجود می‌آید، اما سعی کردیم تا به امروز این رأی را بشکنیم. 

آنا: با این وضعیت چطور می خواهید در این رشته آبادانی ایجاد کنید؟ از این وضعیتی که دیدید پشیمان نشدید؟ 

روزی که آمدیم تقریبا می‌دانستیم چه خبر است. عمق را می‌دانستیم، اما نه به این حد. اصلا پشیمان نیستم من خیلی دوست دارم در جایی کار کنم که این قدر بهم ریختگی دارد.  دوست دارم در جایی کار کنم که کار را بالا ببرم. روزی خودم را موفق می‌دانم که مشکلی را حل کرده باشم. 

آنا: خب از این همه مشکل هراس ندارید؟

چاره‌ای نیست و زمانی که مسئولیتی را پذیرفتیم باید تاوان هم بدهیم حالا یا مثبت یا منفی. اتفاقا روزی که مسئولیت را قبول کردم و سرپرست فدراسیون شدم، دوستان گفتند با سر در باتلاق شیرجه زدی اما من این طور نگاه نمی‌کنم. یک مسئول باید توانایی داشته باشد که خودش را در این شرایط نشان دهد. جایی که آباد است و گل و بلبل باشد. متأسفانه در وزنه برداری کشور کار زیربنایی خوبی انجام نشده است. در کل کشور در اکثر استان‌ها مشکل زیرساخت داریم. در یک سال و نیم اخیر سالن‌هایی که در اختیار ماست ۱۱ سالن به سالن‌های وزنه برداری اضافه شده است. روی جامعه آماری ما کار نشده است و کار زیربنایی در سخت افزار نکردیم و همچنان وابسته به این هستیم که تجهیزات استاندارد خارجی وارد کنیم. سال‌های قبل راحت‌تر بود. تأمین مالی و بودجه و تامنی ارز در سال‌های قبل راحت تر بود. فدراسیون به مجمع قول داده که در دو سال بعد از گذشت فدراسیون، تجهیزاتی را خریداری کند که در کل کشور قسمت عمده مشکلات سخت افزاری را حل کند. در شرف انجام این کار هستیم و منابع آن در حال تأمین است و دو سال پشت سر هم این کار را انجام می‌دهیم. اگر این کار را انجام دهیم به لحاظ سخت افزار، مشکلات استان‌ها به حداقل می‌رسد.

آنا: به نظر می رسد با این شرایط باید کار جهادی کنید.

باید چند کار جهادی در وزنه برداری انجام دهم. جهای وظیفه من است و به این معنا جهادی که باید به دنبال آن دوید. یکی بحث سخت افزار است که باید ریشه‌ای حل شود که بتوانیم ادعا کنیم در استعدادیابی موفق شویم. دیگری بحث کمپ تیم‌های ملی است که واقعا تعمیرات اساسی انجام نشده است و حجم زیادی از کار‌هایی که انجام می‌دهیم در حدود ۳۰ هزار میلیارد تومان است. خوابگاه هم با سالن بدنسازی در آخر فروردین در اختیار قرار می‌گیرد. آنجا خوابگاه است و قرار است فدراسیون را از آنجا خارج کنیم. استفاده خوابگاه برای کمپ تیم‌های ملی است و ظرفیت به گونه‌ای است که کل تیم‌های ملی را ساپورت کند. وقتی دفتر فدراسیون آنجاست به تیم‌های پایه آسیب می‌زند. یکی کمپ باید بازسازی شود و دیگری رایزنی در استان‌ها در بحث زیرساخت آنهاست. در همه استان‌ها آمار گرفته شده و در حال برنامه ریزی هستیم؛ باید با شورای عالی استان‌ها و شهرداری و سازمان برنامه و بودجه، استانداری و فرمانداری به صورت گروهی برنامه ریزی کنیم. برنامه بعدی حضور در استانها، رایزنی در رفع مشکل سخت افزار و زیرساخت است.

نکته بعدی که خیلی به ان تکیه می کنیم ساماندهی آموزشی است که فاجعه بود. ۵ الی ۶ ماه ساماندهی کردیم، سامانه خریداری کردیم و می‌توانیم تدریس تخصصی داشته باشیم. اولین دوره تدریس خصوصی را داشتیم که به این شکل در تاریخ وزنه برداری انجام نشده بود. قبلا فقط به شکل کلاس برگزار می‌شد. همیشه کسانی که مربی گری کردیند سواد تخصصی نداشتند. اما الان داریم سخت می‌گیریم و می‌خواهیم این فضا را به روز کنیم و کردیم و به سمت ایده آل برویم.

موضوع دیگر که روی آن تمرکز کردیم بحث درآمد‌ها است که خوب باشد. درآمد ما در فدراسیون ۱۰۰ میلیون الی ۲۰۰ میلیون در سال گذشته بود، اما امسال از ۲۲-۲۳ میلیارد گذشت و ان شاءالله باید به جایی برسیم که بی نیاز شویم. باید درآمدمحور باشیم تا جایی برسیم که درآمد‌ها چه از محل درآمد، هزینه‌ها را به دست بیاوریم و حال مالی مان خوب شود. ضمن اینکه به دنبال این هستیم که وزنه برداری را به سمتی ببریم بتوانیم اسپانسر ثابت داشته باشیم. دو سه اسپانسر جذب کردیم. در حال رایزنی در بدنه دولت هستیم که اسپانسر همیشگی داشته باشیم. این یکی از مأموریت‌هایی است که می‌خواهیم انجام دهیم.



آنا:  به نظر می رسد هر چقدر در وزنه برداری جهادی کار میکنید به همان اندازه از خانواده دور می شوید. این طور هم که می دانیم شما شغل دیگری هم خارج از فضای وزنه برداری داشتید که ظاهرا به آن هم نمی رسید. 

بله واقعا؛ من شرمنده خانواده هستم و واقعا نمی‌توانم برای آنها زمان بگذارم. بیرون کار‌های شخصی می‌کردیم و آنها مانده و زمان برای تمام کردن آنها ندارم.هر کاری می کنم به آن نمی رسم. 

آنا: چه بازه زمانی برای شرایط ایده آل فدراسیون پیش بینی کردید؟ 

روز اولی که در مجمع صحبت کردیم بازه زمانی ۳ سال را تعیین کردیم. بعد از سه سال فدراسیون پاسخگو خواهد بود. به شرایط پایدار مالی و تجهیزاتی و زیرساختی خواهیم رسید. کار خوبی که در یک سال و نیم صورت پذیرفته این است که تمام مسابقات داخلی به موقع برگزار شده است و ۹۰ درصد با هزینه فدراسیون برگزار شده و به استان‌ها تحمیل نشده است. اگر استان‌ها را بررسی کنید در یک سال و نیم بیشترین درصدی پرداختی را به استان‌ها داشته ایم و میانگین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیون نزدیک به ۶۰۰ میلیون به استان‌ها در بحث تجهیزات و کمک جاری کمک کردیم. اعتباری در حدود ۷-۸ میلیارد در سال گذشته به استان‌ها توزیع کردیم کل استان‌ها سالن‌های بانوان را تجهیز کردند. بحث تجهیزات خرید بحث حاضر در کشور را یک باره حل خواهد کرد. چرا به دنبال این هستیم؟ دغدغه سالن‌ها از لحاظ کهنگی و استهلاک سالن‌ها را رفع کنیم و استان‌ها روی استعدادیابی تمرکز کنند.

موضوع بعدی قراردادی است که با شرکت تولید کننده داخلی و خارجی داریم و آن را نهایی کردیم ماهیانه سهمیه‌ای از وزنه برداری به ما تعلق می‌گیرد و آن را به نوبت به استان‌ها تقسیم کنیم. باید سخت افزار را تا دو سال به شرایطی برسانیم که هر استانی مشکل سخت افزاری نداشته باشد. اینها کار‌هایی است که باید از خیلی قبل در وزنه برداری انجام می‌شد. مثل پوشک کشتی که در هر سالن ۳ تا اضافه وجود دارد یعنی تا ۱۰ سال آینده ذهن آماده دارد که مشکل ندارد. برخی استان های ما این توانمندی را ندارند. انصافا بعضی از روسای هیئت‌ها شبانه روزی فعالیت می‌کنند و پای اهدافی که داشتند، هستند و به تنهایی کار را در آورده اند و این نقطه عطف ماست. 

آنا: الان برای اردوها مشکلی نیست؟

۱۲ ماه مستمر اردو گذاشتیم. ۲ ماه و نیم اردو‌ها قطع است، چون بنا به برنامه ریزی کادرفنی تا بعد از عید حل است. 

آنا: با همه این توصیفاتی که گفتید انچه که معیار ارزیابی کارتان در نهایت خواهد بود المپیک است. با توجه به نتایجی که در بازی های آسیایی کسب شد واقعا برای المپیک نگرانی ندارید؟ 

ببنیدی IOC آمده بلایی سر وزنه برداری آورده که محدودمان کرده است. تغییراتی در ارگان‌ها و مقایسه رقابت‌ها ایجاد کرده که تمام کشور‌ها را متزلزل می‌کند. شاید یک الی دو کشور مثل چین که دستشان پر است، مشکل نداشته باشند، اما ما مشکل داریم. از لحاظ اینکه ما دستمان خالی است. تیم ملی بزرگسالان ما ۷-۸ نفر از جوانانی است که در تیم ملی جوانان بودند، است. چون تیم را زبانزد کنیم و پشتوانه را به تیم اصلی بچسبانیم. المپیک دغدغه مهم ما است و سعی می‌کنیم با بهترین شرایط به سمت المپیک برویم. تیم‌های بزرگسال انصافا اقرار می‌کنند که متفاوت به آنها نگاه می‌کنیم و متفاوت‌تر خواهیم شد. رشته ما رکوردی است. داوودی در المپیک قبلی ۲۴۰ وزنه زده و در مجموع ۴۴۰ کیلو مجموع زده است. در جهانی عربستان ۴۵۱ کیلو زده است و این پیشرفت در مسیر را نشان می‌دهد. برنامه ما این است که در المپیک ۴۶۰ وزنه را رد کند. اگر رد کند، فارغ از جایگاه، روند مثبت را انجام داده ایم و وزنه بردار ارتقاء مثبت داشته است و از المپیک به المپیک ۱۵ کیلو تغییر کند، خوب است. شما خود لاشا تالاخادزه را هم بررسی کنید می بینید شاید نسبت به المپیک قبلی افت داشته باشد حالا با هر نتیجه ای. آقای مصطفی جوادی روند رو به رشد دارد. یک نکته آسیایی کره است که ۲۱۲ کیلو دو ضرب زد و ۱۵۸ زد و در جهانی ۱۶۹ زد و ۲۱۵ طلای جهان را گرفت. اما در مسابقات جهانی مجبور بود یک وزن بالاتر بیاید. این وزن بالاتر آمدن باعث می‌شود که با یک وزنه بردار که فیکس 96 هست بروی رقابت کنی که قطعا به آن نمی رسی.  تنها وزنه بردار که تغییر وزن نداشت، علی داوودی بود. اگر مصطفی جوادی در ۸۹ کیلو بازی آسیایی بود حتماً طلا یا نقره می‌گرفت. می خواهم بگویم که تیم ما افت نکرد تیم ما فدای تغییر اوزان شد. 

آنا: خب این یعنی ته دل شما به المپیک قرص است؟ 

نه نمی خواهم بگویم ته دلم قرص است اما حتماً استرس داریم و دائماً فکر می‌کنیم.

آنا: از طرف وزارت ورزش و میته برای المپیک تحت فشار نیستید؟ 

آنها هم ورزشی هستند، سال ها در بدنه مدیریت ورزشی هستند، شرایط را می‌فهمند و به ما روحیه هم می‌دهند، اما راهکار هم می‌دهند.



آنا: اما در بازی های آسیایی توقعات را چون برآورده نکردید از نظر کمیته فکر می کنم جزو فدراسیون های موفق نبودید. 

شاید به خاطر تک مدال نقره باشد. این هم برای ما هدف است. ما گفتیم بازی‌های آسیایی شاید نتوانیم، اما در بازی‌های ۲۰۲۶ به فکر شکستن رکورد دو طلا در وزنه برداری هستیم  و این کار را انجام می‌دهیم. ۲۰۲۶ تیمی متفاوت از وزنه برداری خواهید دید. بنده ۲۰۲۶ را نشانه گرفته ام تا تیمی رو کنم تا ۲۰۲۸ خیالمان را راحت کند. ضمن اینکه این جوانانی که به تیم اضافه کردیم  باید در ۲۰۲۵ با اقتدار قهرمان دنیا شویم و تلاش می‌کنیم اگر بتوانیم قهرمانی فوق سنگین را به کشور بازگردانیم. 

آنا: با همین نواب نصیرشلال این اهداف را دنبال می کنید؟ 

فعلا با نواب می‌رویم و مشکلی هم نداریم.

آنا: پس ماجرای اعزام تیم بدون سرمربی چه بود و همه آن حرف و حدیث هایی که به وجود آمد؟ 

اتفاق خاصی نیفتاد. یک مقدار رسانه‌های ما حساس هستند. کادر فنی تیم ملی تصمیمی داشت که آن تصمیم به پیشنهاد و تصمیم کمیته فنی نقض شد. تیم تصمیم گرفت کامل نرود. وقتی تیم کامل نرفت، کادر فنی برنامه ریزی دیگر کرد و فضا را عوض کرد. این عوض کردن فضا منجر به این شد که یک رکوردگیری در تیم ملی صورت بگیرد. باعث شد کادر فنی تیم را ناقص بفرستد و تیم به لحاظ تیمی، امتیازی را دنبال نمی‌کرد و چند نفر دیگر را حذف کرد و سه نفر را بفرستد. سه جوان که قصد محک زدن آنها را داشت. چون سه نفر می‌رفت، به کادر فنی پیشنهاد دادیم که دو نفر کادر فنی برود و خودش هم گفت که نیازی نیست که برود و گفت از همین جا هماهنگ می‌شویم.  تیم با همان دو نفر وزنه خوب زدند.

آنا: یعنی شما می گویید که این یک روال بوده؟ 

روال همین بود. شاید از بیرون این طور به نظر برسد که نصیرشلال قهر کرده است، اما شما واکنشی از نصیرشلال بعد از مسابقات ندیدید. اگر مشکل ریشه‌ای بود باید او به فدراسیون واکنش نشان می‌داد. حتماً دلخوری‌هایی وجود دارد بالاخره وقتی کادر فنی تصمیم می‌گیرد که تیم کامل برود، اما کمیته فنی تصمیم می‌گیرد تیم به صورت ناقص برود، دلخوری ایجاد می‌شود، اما سعی کردیم دوستانه موضوع را حل کنیم.

آنا: در واقع این ناراحتی بیرون نزد؟ 

نه به بیرون نیامد.  روند کار این است که با قدرت نصیرشلال و کادر فنی بزرگسالان برای المپیک خوب کار کنند و اعتقاد دارم با توجه به تجربیاتی که در این مسیر دارم، نتیجه خوبی خواهند دید. من از نواب دفاع نمی‌کنم، اما تیم ما اول سال ۱۴۰۲ تحویل نواب نصیرشلال داده شد و در کره با شرایط متفاوت به تخته رفتیم.  یکی دو تا از بچه‌ها در مسابقات به مشکل برخورد کردند. ما رضا دهدار را بر مبنای طلا گذاشته بودیم و اگر وزنه‌هایی که در تمرین زده بود را در مسابقات می‌زد، مدال طلا می‌گرفت. ما براساس رکورد‌ها قضاوت می‌کنیم. مصطفی جوادی را برای مدال گذاشته بودیم، اما با اقتدار طلا گرفت. علی داوودی اگر دو ضرب آخر را انجام می‌داد، کار بزرگی انجام می‌داد، مدال طلا می‌گرفت. اینها روند رو به رشد تیم را نشان می‌دهد. با اینکه بمباران تغییرات قانون دوپینگی را می‌بینیم. یکباره آزمایش خون می‌گیرند. سه روز بعد آزمایش ادرار می‌گیرند. یعنی تیم ما از این لحاظ آرامش دارد و بسیار خدا را شاکریم. نزدیک به یک سال و نیم که پایش می‌شود یک مشکل هم نداشتیم و این نشان می‌دهد که ما در فضای بسیار سخت، تیم را پیش می‌بریم. فضا نسبت به سال‌های قبل خیلی تغییر کرده است. در سال‌های قبل سه ماه یک بار می‌آمدند، اما الان ۲۰ روز یک بار به عناوین مختلف در خانه (نه در اردو) آزمایش خون می‌گیرند. برای اینکه ما در لس آنجلس باشیم، کنترل با شدت بالا انجام می‌شود و جزو رشته‌های کنترل هستیم و در هیچ رشته ای، کنترل به این شکل انجام نمی‌شود. کادر فنی ما با حساب و کتاب مسکن می‌دهد که خدای نکرده مشکلی پیش نیاید.

آنا: البته جدیدا در ورزشمان اسم کسانی دوپینگی در می آید که تعجب می کنیم. 

حواس بچه‌ها هست و ان شاءالله مشکلی هم پیش نمی‌آید. انصافا با برنامه و تاکتیک خوب جلو می‌رویم. یک چیزی هم بگویم هر کسی گزینه نبود که مربگیری تیم ملی را در این وضعیت بدست بگیرد. 

آنا: یعنی رفاقت شما با نواب هیچ اثری در این تصمیم گیری نداشته است؟ 

کسانی که این طور حرف می‌زنند مشخص است که کارشناسی به قضیه نگاه نمی‌کنند. بنده با تمام اینها( جامعه قهرمانی وزنه برداری)  دوست و نزدیک هستم.



آنا: یعنی هیچ مراوده مالی و اقتصادی هم با هم ندارید؟ 

نه؛ هیچ مراوده مالی، اقتصادی و اجتماعی بنده را با نواب نصیرشلال نمی توانید ببینید. او یک شغل آزاد برای خودش دارد و بنده عضو هیئت علمی دانشگاه هستم. تمام درآمد‌ها و مسیر درآمدی ما مشخص است و با هم متفاوت است و موضوع مشابهی با هم نداریم. دوستانی که این‌ها را عنوان می‌کنند با قصد و غرض و ایجاد اختلاف است اما بنده با حسین توکلی، کوروش باقری و بهداد سلیمی دوست هستم و پای رفاقت هم می‌مانم. دلیل اینکه قرار شد این کادرفنی انتخاب شود چند دلیل مشخص دارد. اول اینکه ما قصد داشتیم که نفر نفری باشد که ذهنیت قبلی نسبت به او نباشد، دوم حضور زارع در کادرفنی برای تجربه بیش از حدش در سرمربیگری تیم های ملی بوده. سومین شاخص این بود که آقای نواب نصیرشلال قهرمان المپیک است و شاخصه چهارم این بود که نواب کار تخصصی شان مربی گری است و چند دوره کمک بنده بود و به برنامه‌ها مسلط هستند. این تسلط را خیلی دوست داشتم و نواب از لحاظ فنی، کار بلد است.

آنا: از این موضوع بگذریم. به مورد خاص و حاشیه ساز کیانوش رستمی برسیم. به تازگی هم با وزیر ورزش نشست آنلاینی داشته است. 

در خصوص این موضوع زیاد صحبت نمی‌کنم، او اظهاراتی را هم در جلسه مطالبات مردمی رئیس جمهور از وزیر مطرح کرده است. جا دارد از آقای وزیر تشکر می‌کنم که پیگیر مشکلات هستند و با دید باز در این نشست جواب داد. ادعایی کیانوش رستمی در این نشست کرده مبنی بر اینکه سجاد انوشیروانی به فدراسیون جهانی پیام داده و گفته که به هیچ وجه اجازه ندهید کار این درست شود. من می توانم بابت این ادعا شاکی باشم و شکایت کنم و او اگر بتواند این را ثابت کند اما به علت اینکه حواشی بیشتر نباشد و آرامش را از دست ندهیم این کار را انجام نمی‌دهم.

آنا: توضیح می دهید که ماجرا از کجا شروع شد؟

اول اینکه کیانوش رستمی برای المپیک ریوو، روش خودش را رفت. من سرمربی تیم ملی بودم. بعد از آن دوستانی آمدند که خواهش کردند که ایشان دو ماه آخر را کنار تیم ملی تمرین کند. آن دو ماه باعث رشد رکورد جهانی کیانوش شد. با تمام بی احترامی هایی که به ما می کرد و جواب سلام هم نمی داد حالا کاری به این کارهایش ندارم. یکی از دلایلی که در المپیک ریو، کیانوش رستمی توانست مدال بگیرد این بود که ما اجازه دادیم دو ماه در کناربچه‌های تیم ملی تمرین کند. واقعا تنهایی تمرین کردن نمی‌تواند شما را به المپیک برساند. نیت ما کمک بود به خاطر مردم و مملکت. مدال را گرفت و با برخورد‌هایی که کرد باعث شد من خودم را یک نقطه مشکل ببینم و خودم کنار بروم. به کسی هم کاری نداشتم، یک شب وسایلم را جمع کردم و رفتم و گفتم اگر من در نقطه‌ای قرار دارم که ضربه به کشورم بخورد، حذف بشوم بهتر است. بعد از آن کیانوش با مربی سازگار نبود و تمام نتایجی که در توکیو گرفت، نزولی بود. در اکثر مسابقات افت کرد و مدال‌های مهمی را در ویترین خودش از دست داد. کیانوش در توکیو می‌توانست کار را تمام کند و پرافتخار‌ترین ورزشکار المپیک باشد، اما با روشی که داشت، خراب کرد. الان هم مدعی بود. 


آنا: چه شد که باز به مشکل خوردید؟ از کس خاصی مشورت می گیرد؟ 

ایشان به ما نزدیک شد برای اینکه ملی پوش شده بود. با آغوش بازاو را  پذیرا شدیم و هر کاری که خواست انجام دادیم، اما با وجودی که مخالف بودم که کیانوش رستمی ازتمرینات  تیم‌های ملی بیرون باشد و بیرون تمرین نکند، باز وقتی آقای نصیرشلال تصمیم گرفت بیرون تمرین کند، قبول کردیم و مخالفت نکردیم، چون دوست داشتیم بهترین شرایط برای المپیک ما رقم بخورد. رستمی برای ما یک پتانسیل بود. او قبل از قهرمانی آسیایی کره جنوبی در انتخابی به رقیب خود باخت. با باخت کادر فنی اصرار کرد و ایشان آمدند و در کره جنوبی هم باخت. رفتار‌هایی با کادر فنی کرده بود را باز نمی‌کنیم. با این حال باز هم کادرفنی با حوصله با او برخورد کرده بود. به ایران بازگشتیم و او مشکل پا را مطرح کرد. کادر فنی یک الی دو ماه بعد از آسیایی را برای رکورد گیری مشخص کرد. نامه رسمی به ایشان زدیم و او در رکوردگیری شرکت نکرد و پاسخی هم نداد. ما در رسانه‌ها شنیدیم که گفته بود آسیب دیده هستند. به ما گفته بود که آسیب دیده است، اما رسمی به ما چیزی ارائه نکرده بود. در آنجا کادر فنی تصمیم گرفت مصطفی جوادی را در وزن ۸۹ انتخاب کند و انصافا نتیجه هم گرفت. به شخص آقای رستمی می‌گویم به خداوندی خدا اگر او در رفتار خود تغییر داشت الان یکی از المپیکی‌های ما بود. باور نمی‌کردم برخورد اول در روز اول با ما و برخوردی که به سال‌های قبلش برگشت. فکر می‌کردم پخته‌تر شده و بهتر می‌تواند تصمیم گیری کند، اما این طور نبود. باز هم به آن منوال تصمیم گرفت. وقتی برای قطر از ما خواهش کرد به فدراسیون جهانی پیامکی و تلفنی تقاضا کردم که اجازه بدهید درجهانی عربستان نبوده در مسابقه نهایی پیش رو شرکت کند و مسیر را هموار کنید. من هنوز این پیام ها را در گوشی ام دارم. فدراسیون جهانی نوشت کیانوش قهرمان بزرگی است ولی ما مسیر مشخصی که تعیین کردیم را دنبال می‌کنیم. یعنی ما قبول نمی‌کنیم.

آنا: کیانوش رستمی در صحبتی که با وزیر داشت طوری حرف زد که انگار شما او را طرد کردید.

او انصافا یک مقدار بی انصافی و کم لطفی می‌کند. یک نامه از فدراسیون کوزوو آورد. بررسی کردیم که کشور ما با کشور کوزوو روابط مناسبی ندارد. من نامه را به آقای وزیر فرستادم، اما پاسخی نگرفتم حتی تا امروز.  خود آقای هاشمی به ما گفته بود اگر او از کشوری که با ما روابط مناسب دارد، درخواست آورد، قبول کنید چون شاید با ما راحت نیست و بگذارید هر جا که دوست دارد برود.  وزیر ورزش کاملا ورزش حرفه‌ای را می‌فهمد. خیلی بد است که ما به شکل های مختلف تمارض کنیم که حق به جانب داشته باشیم در حالی که در خصوص ما روال‌های درست انجام شده، اما رفتار‌های درست از طرف ایشان انجام نشده است که باعث شد حذف شود. ما با همه ورزشکاران من جمله کیانوش رستمی یک رفتار را داریم. فدراسیون هم در قبالش، همین رفتار را داشت و تبعیضی قائل نشدیم. الان هم قائل نیستیم. اگر او شرایط حضور در تیم‌های ملی را داشته باشد و وزنه‌هایی را بزند که کادر فنی قبول کند، به تیم ملی معرفی می‌کنیم.

آنا: شما گذشت می کنید؟

گذشت می‌کنم، چون مسئولیت منافع ملی را دارم. نمی‌توانم شخصی برخورد کنم. شاید اگر امروز با کیانوش رستمی رفیق شوم که البته رفیقم  البته چندین بار هم که تماس گرفته، صحبت کردیم و جواب دادم. الان اگر رفاقت ادامه پیدا کند، شاید شراکت کاری نکنم، اما قطع ارتباط نمی‌کنم. این روحیات من است و به کسی به چشم دشمن نگاه نمی‌کنم. با اینکه به من ضربه زده است و من در بهترین دوران سرمربی گری تیم ملی را رها کردم. داشتیم نتیجه می‌گرفتم، اما مهم نیست و مهم منافع ملی و جامعه خاص را تحت تأثیر قرار ندهم.



آنا: در مورد علی مرادی هم همین حس را دارید؟

ایشان اختیار خودشان دارند. من دوبار برای عیادت از او درخواست کردم که خانواده اش این اجازه را ندادند. 

آنا: ظاهرا او از شما کینه دارد.

اعتقاد بنده بر این است که حتماً باید فدراسیون قبلی بررسی شود. ۲۵ میلیارد رای علیه فدراسیون چرا اتفاق افتاد؟ قرارداد ترک تشریفات نبود؟ ترک تشریفات یعنی مدیری ملک را در اختیار شما قرار می‌دهد به شما اختیارات می‌دهد شما چطور این اختیارات را به دست آوردید؟ سالن دو میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان بدهی ۵ ساله دارد و یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان درآمد داشته است. یعنی درآمد ضرر داشتیم و درآمد پرسود نداشتیم و  با اجاره هم نتوانستیم تأمین کنیم که اینها باید بررسی شود. 

آنا: هنوز هم در مورد قرارداد سالن کنسرت ابهاماتی وجود دارد. 

اگر ما از سالن درآمد زایی کنیم، مسئله بدی نیست. یعنی سالن منجر به این شود که درآمدی به فدراسیون بیاید یعنی استفاده بهینه از فضای مسابقات کردیم، اما مهم است قراردادی که با طرف مقابل می‌بندیم، قرارداد به چه سمت و به چه منافعی باشد. منافع فرد باشد یا منافع ما. قاعدتا بهتر است که منافع ما باشد، اما این قرارداد به نفع ما نیست. کل قرارداد دو میلیارد تومان سرمایه گذاری است و در قبال دو میلیارد سرمایه گذاری، ۵ سال سالن به شخص داده شده است. دو میلیارد کل قرارداد، دو میلیارد و ۴۰۰ میلیون بدهی اجاره برای ما دارد. دو میلیاردی که طرف سرمایه گذاری کرده و بهینه برای استفاده کرده است. ۲۵ میلیارد محکومیت رأی داوری دارد که ما این رأی را قبول نداریم. ادعای ما این است که قوه قضائیه شخص آقای اژه‌ای در جا‌هایی که ورزش و منافع عمومی مردم مطرح است، باید دستورات ویژه نسبت به این پرونده‌ها داشته باشند و رسیدگی ویژه بشود. قاضی به اصل پرونده ورود نکرده است. ما لایحه داده ایم و مدت زمان ۲۰ روزه را گذرانده ایم. ما محکوم هستیم که لایحه دفاع نداده ایم. یک سال آقای مرادی سنا را به ما نمی‌دادند. مشکلات را داشتیم، اما برای این که آرامش به هم نریزد، خودمان کار را انجام می‌دادیم. صفحه رسمی و وبلاگ فدراسیون را در اختیار نداشتیم. غرق در مشکلات بودیم. الان سایت رسمی زدیم. مثل وزارت ورزش که سایت رسمی دارد، ما هم چنین کردیم و تمام توضیحات در آن است. ما باید آنها را بالا بیاوریم و در سال‌های باقیمانده از حضورمان باید با شاخص نشان دهیم که وزنه برداری متحول شده و جان گرفته است.اخبار روز وایرال می‌شود. صفحه انگلیسی راه افتاده است. یکی از چیز‌هایی که ما را اذیت می‌کند و از شهرداری هم کمک گرفتیم و آقای زاکانی دستور ویژه دادند که انجام شود ساختمان فدراسیون را منتقل کنیم. ما داخل خوابگاه هستیم و تلاش می‌کنیم از فضا بیرون بیاییم. 



آنا: مشخصا شما خیلی در حال تلاش هستید اما این روزها وقتی با مسئولان ورزشی کشور صحبت می شود اکثر مسئولان از علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی به عنوان یک الگوی مدیریتی خوب در ورزش یاد می کنند. می توان شما را با او مقایسه کرد؟ این مقایسه درست است؟ 

مسیر همه مشخص است و همه به دنبال اهداف قهرمانی و همگانی هستیم، اما شاخص‌ها و معیار‌ها و جامعه هدف متفاوت است. مسئولان ورزش هم باید از دبیر راضی باشند. به عنوان یک عضو جامعه ورزش از علیرضا دبیر بسیار ممنونم. تمام ظرفیت خود را برای کشتی گذاشته است. 

آنا: البته حاشیه هایی هم دارد. 

حاشیه داشتن را نمی‌توانم نظر بدهم، اما در کشتی کاری کرد که کشتی ایران ۵۰ الی ۶۰ سال جلو افتاده است. فارغ از اینکه چطور این کار را کرده، این است که ظرفیت کامل خود را برای توسعه کشتی گذاشته است و عاشقانه کشتی را دوست دارد. 

آنا: اما به شدت هم مورد انتقاد قرار می گیرد و به اصطلاح در فضای مجازی کتک می خورد. 

کتک خوردن زمانی که دست به کار‌هایی می‌زنید که در ذهن خیلی‌ها غیر ممکن است و شما آن را ممکن می‌کنید، طبیعی است.



آنا: به نظر در وزنه برداری هم این فضا حاکم باشد؟

از یک سال دیگر برای ما شدیدتر می‌شود. چون تحولات شدیدتر شده و کار برای ما شدیدتر است.

آنا: مثل اینکه کم دشمن ندارید؟

من آنها را دشمن نمی‌بینم. در رسانه از ما تیتر‌هایی را مخاطب قرار بدهند که واقعا قهرمان، پیشکسوت، داور و مربی و ... باشند و رزومه خوبی در وزنه برداری داشته باشند. گاهی برخی از افرادی مصاحبه کنند که اصلا رزومه وزنه برداری ندارند و در مورد وزنه برداری نظر می‌دهند. اگر قهرمان انتقاد کند می‌گوییم کار فنی را بلد است و زیر و بم کار را می‌داند و تکانی به خودمان می‌دهیم. شاید گاهی باید از آنها تشکر هم بکنیم و نقطه ضعف ما را نشان می‌دهند. مثلا نظر آقای محمدپور را کاملا می‌پذیریم، اما گاهی افرادی به عنوان کارشناس در برنامه های رادیویی و تلویزیونی شرکت می کنند که به تمام قهرمانان و پیشکسوتان و جامعه وزنه برداری توهین شده است اما به انتقادات گوش می‌دهم. در مسیری که می‌روم، به عقب نگاه نمی‌کنم و گاهی در مسیر پاسخ می‌دهم و اگر اشتباهی کرده باشم جراتش را دارم رسما عذرخواهی کنم، اما سرعت مسیر را کند نمی‌کنم. باید به اهداف خودم برسم. باید شب و روز را بگذارم تا به هدف برسم. من با عملکردم پاسخ می‌دهم.

آنا: در فضای مجازی هم گاهی واقعا مباحث غیر کارشناسی جلو می رود. 

دقیقا موافقم. در یکی از همین روزها یکی از فوتبالیست‌های قدیمی گروهی در واتساپ زده و در مورد یکی از فوتبالیست‌های خوبمان مطلبی را داشت. من اعتراض کردم و گفتم شما در حدی نیستید که این حرف را بزنید. به ایشان برخورد که بربخورد. جایگاه و شأن افراد باید حفظ شود و زمانی که در مورد یک نفر ابراز نظر می‌کنیم و صحبت می‌کنیم باید ببینیم طرف کیست و چه معیار‌هایی دارد. در مورد هرکسی شما نم یتوانی با هر ادبیاتی صحبت کنی. این قابل قبول نیست. آقای رضازاده، محمد نصیری و توکلی اسطوره هستند و اگر در مورد اینها کسی با ادبیات پائین صحبت کند، برخورد می‌کنم. شأن اینها باید به عنوان قهرمان المپیک و اسطوره حفظ شود. اگر اظهار نظری در مورد آنها داریم باید در حد آنها صحبت کنیم و اگر نمی‌توانیم نباید صحبت کنیم.

نباید در فضای مجازی دروغ پراکنی کنیم. متأسفانه دوستان فضای مجازی مثل پلیس فتا را رصد می‌کنم و بار‌ها گفته ام و پیشنهاد دادیم که صفحات مجازی به راحتی قابل کنترل است، اما نمی‌خواهند کنترل کنند. شما برای آنا گروه می‌زنید، اگر کسی بخواهد کانال ایجاد کند، باید مجوز‌های خاص بگیرد و هم مطالبی که منتشر می‌کنید نظارت دارید. در اکثر گروه ها، یک فرد مدیر گروه و کانال است که به نظام بار‌ها توهین می‌کند. این‌ها به ساختار کشور ما آسیب زده است، واقعیت است. الان در این کانالها خیلی راحت خبری را می نویسند که معلوم نیست منبع موثق هست یا نیست، می‌ نویسند شنیده‌ها حاکی از این است که این اتفاق افتاده است. مردم در یک ساعت بعد از انتشار این خبر در کل کشور باخبر می‌شوند. من زمانی که مدیرکل اداره ورزش اردبیل بودم دست خیلی‌ها را بریدم. رسانه‌ای هم بودند وکانال داشتند. به صراحت می‌گویم. یکی از این افراد که برای خود رسانه ای در همین کانال ها ایجاد کرده بود،به خاطر رفتار‌های نامتعارفش از طرف ما و فدراسیون عزل شد و الان هم علیه من مطلب می‌نویسد. تحرکات من در انتخابات را رصد می‌کرد و مطلب می‌گذاشت.

چند نفری بودند که گروه‌های خاص داشتند و مطالبات خاص داشتند و گفتم اینجا همه ورزشکار هستند و از فردای آن روز ما را زدند. من در پیشگاه خداوند و در مقابل مردم پیشانی سفید و روی باز دارم که خارج از حق قدمی برنداشتم. بیت المال را لحاظ می‌کنم و برایم حق الناس بسیار مهم است. برای گرفتن یک بلیت هواپیما به دنبال آن شرکتی می روم که قیمت پائین‌تر را می دهد در حالی که می‌توانیم رفیق بازی کنیم و پشت صحنه خیلی کار‌ها را انجام دهم. برکت از مجموعه ما رفته بود، اما الان می‌خواهیم برکت را به مجموعه برگردانیم و در این مسیر تلاش می‌کنیم. اعتقاد دارم در بحث مسائل مالی اگر خدا بخواهد بدهد، از جایی می‌دهد که نیازی به دست درازی به بیت المال نباشد. ما هم راضی هستیم و همین که بنده قسمت داشتم که در زندگی در مسیری قرار بگیرم که امروز در مقابل مردم با عنوان پهلوان مطرح می‌شوم، بالاترین نعمت خداوند است و ثروتی بالاتر از این برای من نیست، هرچند خودم  هم تلاش کردم. اعتقاد بر این دارم که زیاد به دارایی و مال این دنیا وابسته نیستم. من شغلم هیئت علمی دانشگاه است و الان هم مأمور فدراسیون وزنه برداری هستم. حقوقم را از مبدا کاری ام می‌گیرم و مزایا را از فدراسیون وزنه برداری می‌گیرم. در هر مسابقه‌ای تلاش می‌کنیم حداقل هزینه‌ها را انجام دهیم. ریخت و پاش در فدراسیون ما دیده نمی‌شود. همه اینها قابل بررسی هم است. شاید فدراسیون در مقاطعی دستش بند باشد و ۲ الی ۳ میلیارد بدهی داشته باشد، اما دوست داریم با عزت حرکت کنیم و مردم به ما نگویند که چرا اشتباه کردید و بلکه بگویند دمت گرم که این مدلی کاری کردی. همه چیز در فدراسیون ما شفاف است. همین بازسازی کمپ خودش گویای همه چیز است. 



آنا: بگذریم. در مورد وزنه برداری بانوان می خواستم صحبتی داشته باشیم. در مورد فعالیت بانوا وزنه بردار همیشه یک سری صحبت ها مطرح می شود و برخی گارد دارند. مانند صحبت هایی که درایوش ارجمند انجام داد که بازتاب منفی داشت. 

آقای داریوش ارجمند پیشکسوت و اسطوره سینمای ما هستند و منظورشان آن چیزی نبود که بازتاب پیدا کرد. شاید با آن ذهنیت منظورشان این بود که زن باید به کار‌های دیگر برسد، اما اصل اینکه زن وزنه برداری نکند،  منظورش نبود. قطعا سرعت پیشرفت بانوان در تمام رشته ها، کند‌تر از آقایان است. در رشته وزنه برداری هم ۴-۵ سال مجوز حضور در مسابقات بین المللی را گرفتیم. در یک الی دو سال برگزاری اردوها، روند رو به رشد، اما کندی را شاهد هستیم. پیش بینی می‌کنیم و یقین داریم که در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۶ از وزنه برداران خانم مدال‌های خوب می‌گیریم و در دو سال آینده مدال‌های جهانی در بخش خانم‌ها می‌گیریم. در ۲۰۲۸ المپیک روی صحنه بانوان خود را خواهیم داشت و شانس مدال خواهیم داشت. موضوعی که برای بانوان اتفاق نیفتاده بود این بود که نگاه‌ها به خانم‌ها مثل آقایان نبوده و  در اردو‌ها با جدیت پیگیری نمی‌شده است. این اصل را شناسایی کردیم.

آنا: البته اگر وزنه بردارهای خوبی شوند و نگذارند و از کشور بروند. 

نه نمی روند. انصافا از زمانی که ما آمدیم ذهنیت بانوان نسبت به وزنه برداری تغییر کرده است. بینید مثلا ما داشتیم یکتا جمالی را برمی گرداندیم. اگر یکی دو تماس با او گرفته نمی شد او در مسیر بازگشت بود. ببینید برای یکی مثل یکتا جمالی وزنه زدن در همان کشورهای خارجی هم سخت است. در آنجا به عنوان پناهنده هستید و غیر از آن کشور هستید، تا زمانی که به شما فضا بدهند، سنی از شما گذشته است. 

آنا: یعنی اگر تصمیم بگیرد برگردد شرایط مهیا است؟ 

هر زمان که بخواهد برگردد، این فضا را دارد و دستگاه‌های امنیتی و نظارتی فضا را به او می‌دهند. مطمئن هستم دستگاه ها برای اینکه یک فرزند به آغوش این مملکت برگردد فضا را باز می گذارند. هر استعدادی که آینده خوبی دارد را از دست بدهید، خیلی ناراحت کننده است. چه از طریق آسیب، مهاجرت و...این از دست دادن آزاردهنده است. 

آنا: از فضای وزنه برداری دور شویم. اردبیل سه قهرمان دارد. دایی، رضازاده و شما. کدام محبوب تر هستید؟

مردم بدون تعارف آقای رضا زاده و علی دایی را دوست دارند. قطعا طرفداران فوتبال بیشتر است و رغبت به آقای دایی بیشتر است و ما هم افتخار می‌کنیم و به عنوان اسطوره و الگو به او نگاه کردیم.