نگاهی به رفتارهای عجیب مربیان بزرگ؛ چرا مورینیو و گواردیولا، «دونالد ترامپ» و «ایکیو سان» فوتبال شدند؟

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری علم و فناوری آنا، از بازی هیجان انگیز منچسترسیتی و چلسی که به تساوی ۴ بر ۴ منجر شد، ۱۰ روز گذشته، اما همچنان درباره این مصاف هفته دوازدهم  لیگ برتر فوتبال انگلیس صحبت می‌شود.

از جمله موضوعات مورد بحث، «عصبانیت» عجیب و باورنکردنی «مائوریسیو پوچتینو»، سرمربی چلسی بود که در پایان بازی بسیار خشمگین رفتارکرد. مربی آرژانتینی از داوری «آنتونی تیلور» که ابتدای بازی یک ضربه پنالتی جنجالی به سود سیتیزن ها گرفت، ناراحت بود. در ادامه عصبانیت او در جریان بازی افزایش یافت و در  پایان بازی به اوج خود رسید که به سمت داور رفت و به شدت به نحوه قضاوتش اعتراض کرد. تحت تاثیر عصبانیت، حتی انجام یک سنت ورزشی دیرینه یعنی دست دادن با مربی تیم رقیب، را فراموش کرد و با پپ گواردیولا دست نداد.

البته عصبانیت «پوچ» برای اولین بار نبود که اتفاق می افتاد. به طور قطع آخرین مرتبه هم در جو پرفشار ورزشگاه ها نخواهد بود. به هرحال او در ردیف مربیان فوتبالی همچون ژوزه مورینیو پرتغالی، یورگن کلوپ آلمانی، سرآلکس فرگوسن اسکاتلندی و بسیار دیگر است که خشمگین می شوند، و مثل آنها فریاد می‌کشند تا جایی که حتی از کنارزمین اخراج شوند! مورینیو، کلوپ، فرگوسن نه تنها فریاد می‌زدند بلکه عصبانیت خویش را بر سرداوران و بازیکنان خالی می‌کردند.

عصبی‌ترین مربی کنار زمین

اگر فکر می‌کنید عصبانی‌ترین مربیان معروف جهان پوچتینو، مورینیو، کلوپ و فرگوسن بوده‌اند، سخت در اشتباه هستید. زیرا مربی بوده که کنار زمین، از این نفرات، «قلدرتر» و «خشمگین‌تر» رفتار کرده است. طبق نوشته روزنامه‌های گاردین و تایمز، عجیب و غریب‌ترین مربی جهان از نظر عصبانیت و گردن‌کشی کنار زمین، روی کین، اسطوره سابق منچستریونایتد بوده است.

او زمانی هم که بازی می‌کرد، در زمین فوتبالیست خشن و عصبی بود. اگر می‌خواهید متوجه شوید که شدت خشونت ستاره پیشین چقدر بوده، بهتر است سراغ «اینگه هالند»، بازیکن سابق منچسترسیتی و پدر «ارلینگ هالند»، بهترین گلزن فعلی سیتی را بگیرید. آنوقت متوجه می شوید که «روی» با خشونت، عصبانیت و البته کینه توزی، چه ضربه مهلکی بر پای اینگه زد تا کاملا مصدوم شود و فوتبالش به پایان رسد.

کین بعد از آویختن کفش‌هایش، به عنوان مربی برای تیم ساندرلند مشغول به کار شد و در یکی از بازی‌ها، به هنگام وقت استراحت بین دو نیمه، با یک حرکت خشن کاراته، لگدی به تخته کنار زمین زد که آن را خرد کرد. از طرفی توبیخ‌های خشن بازیکنان، گویی یک امر متداول برایش بود. آنقدر در این زمینه پیش می رفت که بازیکنان دیگر تحمل حضورش را نداشتند.

در همین ارتباط چند سال قبل، روزنامه دیلی میل در گزارشی نوشت: سران باشگاه منچستریونایتد قصد داشتند تا در دوره «پسا فرگوسن» سراغ این چهره برای نشستن روی نیمکت مربیگری تیم بروند، اما وقتی مشاهده کردند این اسطوره، چقدر در رفتار و کردارش، می‌تواند کنار زمین خشن و البته خطرناک باشد، از استخدامش چشم پوشی کردند.

«فرگی» کابوس داوران بود

خیلی‌ها معتقدند «سرآلکس فرگوسن» در کنار خط طولی زمین، رفتار عجیبی نداشت. این دسته معتقدند اسطوره کنونی، تا مادامیکه به عنوان مربی فعالیت داشت، کنار زمین آرام بود و فقط آن آدامس جویدن همیشگی و معروفش را داشت. اما واقعیت چیزی جز این است. «فرگی» هرچند مربی بسیار بزرگی بود اما در رختکن با بازیکنان بدرفتاری می کرد که مورد بارزش همان پرتاب کفش در سال ۲۰۰۳  به سمت دیوید بکهام بود که باعث پارگی بالای آبرو این چهره و خروجش از تیم شد.

در کنار این از «توهین» به خبرنگاران نیز ابایی نداشت. او مربی بود که کابوس داوران بود. چون به ظاهر با همان رفتار آرامش، به یکباره از کوره در می رفت و همه چیز را بر سر داور بازی آوار می کرد. این حرفی است که آرسن ونگر، سرمربی اسبق آرسنال نیز آن را تایید می‌کند. طبق یکی از گزارش‌های روزنامه دیلی میرر، ونگر زمانی گفت که همه داوران، مطبوعات  و مدیران از مواجه به پیرمرد اسکاتلندی به این خاطر واهمه داشتند.

ژوزه مورینیو، دونالد ترامپ فوتبال

مورینیو، سرمربی کنونی آس رم ایتالیا، از آن دسته مربیانی است که کنار زمین رفتارهای عجیب و غریبی داشته است. به عنوان مثال زمانی که مربی تیم رئال مادرید بود، با تیتو ویلانووا، مربی فقید بارسلونا درگیر شد و حتی می خواست «انگشت» در چشم او فرو ببرد. یا زمانی که با پپ گواردیولا دربارسلونا به عنوان مربی کهکشانی ها رقابت داشت، به سمت نیمکت تیم حریف پیش می آمد و فالگوش می ایستاد تا ببیند مربی رقیبش چه می گوید. البته همه رفتارهای عجیب او در این چیزها خلاصه نمی شوند. چرا که او در عین حال یکی از عصبی ترین مربیان فوتبال تاکنون بوده که حتی برای داوران نیز قلدری کرده است.

به همین خاطر بود که زمانی روزنامه تایم او را «خائن و مامور» خواند. سایت معروف گل نیز وقتی گزارشی از رفتارهای خشن و شرم آور این مربی منتشرکرد، از لقب «دونالد ترامپ»(رئیس جمهور پیش آمریکا)در فوتبال استفاده کرد. از همین مربی بعد از بازی رم با سویا در فینال لیگ اروپا، رفتاری سر زد که واقعا جای حیرت برای همه باقی گذاشت. زیرا وی «آنتونی تیلور» داور انگلیسی بازی را فاسد و کلاهبردار خواند و در پارکینگ استادیوم مانده بود که با این داور درگیرشود!

مورینیو در کنار زمین، گاه رفتارهای بدی هم با بازیکنان خویش داشت. حرف های زشت به آنها می زد که از چشم تماشاگران و رسانه ها دور نمی ماند؛ بازیکنانی مثل محمد صلاح در زمان حضورش در چلسی که تحمل رفتارهای تحقیرکننده مربی را نداشتند. حالا همین ستاره ایی که مورد تمسخر مربی واقع می شد، بهترین گلزن کنونی لیورپول است.

اسکولاری، مربی عجیبی دیگر

لوئیس فلیپه اسکولاری، سرمربی معروف اسبق برزیل و پرتغال را که می شناسید. همان مربی که در جام جهانی 2014 مقابل آلمان تیمش 7 بر یک شکست تحقیرآمیزی خورد. او مربی بود که کنار زمین تندخویی می کرد، اما در عین حال رک و احساساتی هم بود. از یک سو از تحسین کنندگان «آگوستو پینوشه» دیکتاتور اسبق شیلی بود. اما مربی خرافاتی بود که شی کوچکی را همراه خود به کنار زمین می آورد و روی نیمکت می گذاشت که برایش شانس بیاورد.

اسکولاری به خاطر دشمنی اش با روزنامه نگاران و داوران و حملات به بازیکنان تا حد مشت و لگد معروف است. همین چهره در زمانی که مربی تیم پرتغال بود، در بازی با صربستان، در صحنه ای به سر ایویکا دراگوتینوویچ، ضربه ای زد.

دلایل بروز رفتارهای عجیب مربیان چیست؟

اگر می‌خواهید بدانید چرا مربیانی تا این حد معروف در کنار زمین مسابقه، رفتارهای عجیب و غریبی دارند و در نقاط مختلف جهان، مربیان دیگری هم مثل آنها، عصبانی می شوند، پرخاش می کنند، به داور اعتراض تند و تیز دارند یا بازیکن خود را به تمسخر می گیرند، باید بدانید همه چنین رفتارهایی برای دست یابی به یک چیز است:کسب نتیجه مطلوب. در واقع هر مربی می خواهد نتایج بهتری کسب کند. وقتی می داند هر لحظه، حرفه و سرنوشت اش در خطر است، از طرفی آگاه است که اولین و آخرین مسئول نتایج تیم است، چنان کنترل  خود را از دست می دهد و در کنار خط طولی، رفتارهای باورنکردنی دارد.

روزنامه نیویورک تایمز در این باره می نویسد: در زندگی عادی و غیر ورزشی شاهد هستیم چگونه انسان ها تحت فشار روانی، گاه رفتارها و گفتار های بحث انگیز دارند. مربیان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. وقتی آرامش روانی آنها به هم می خورد، چهره های که در دوران جوانی به عصبی و پرخاشگری معروف بودند، مثل روی کین، وقتی هم که به سن بالاتر می رسند و به عنوان مربی کار می کنند، همین روال رفتاری را ادامه می‌دهند. در همین زمینه پلتفرم روانشناسی ورزش دست به تحقیق مفصلی از بازیکنان به خاطر رفتارهای عجیب و غریب مربیان در کنار زمین یا در رختکن زده است.

همین منبع از قول یکی از بازیکنان شاغل در لیگ برتر انگلیس که نامش را فاش نکرده، نوشته است: «وقتی وارد تیمم شدم، ورزشکاری برجسته و با اعتمادبه‌نفس بالا بود. اما به مرور شور و نشاطم را از دست دادم. می‌دانید چرا؟ به خاطر مربی ام که کنار زمین، بعضی اوقات حرکاتی می کند یا حرف های می زند که احساس شرمندگی به من دست می دهد. تا جایی که از بودن در فوتبال احساس تنفر می کنم. یا  از این که روی نیمکت بنشینم، دچار اضطراب و ترس می شوم. چون می دانم علاوه بر بازیکنان داخل زمین، رفتارهای عجیب او به من روی نیمکت هم تاثیر می گذارد. می دانم حتی اگر به بازی هم بروم، باز در امان نیستم. چرا که موقعی که بخواهم توپی را شوت کنم یا پاس دهم، دچار استرس بابت رفتار مربی‌ام می‌شوم.

گواردیولا، نمونه مربی بزرگ با رفتاری سنجیده

حالا که در این گزارش از پوچتینو، مورینیو، فرگوسن، کلوپ و اسکولاری به عنوان مربیانی بزرگ با رفتارهای  عجیب در کنار زمین یادکردیم، اجازه دهید نام «پپ گواردیولا» سرمربی منچسترسیتی را هم ببریم. چهره نابغه ایی که به گمان بسیاری از کارشناسان و رسانه ها، در شرایط کنونی، بزرگترین مربی دنیای فوتبال به حساب می آید. قطعا او نیز در کنار زمین و به هنگام بازی های تیمش، ناراحت می شود اما آیا از او رفتارهای عجیب و غریب کنار زمین هم سر می‌زند؟ به این پرسش روزنامه گاردین چنین پاسخ داده است: «پپ بیهوده بهترین مربی جهان نشده است. در کنار این که در کارش، استعدادی مثالزدنی دارد و صاحب سبکی از فوتبال چشم نواز اما قابلیت «کنترل رفتارش» را به خوبی دارد. حتی موقعی که عصبانی شود.»

این نشریه افزوده است: این مربی هم به داوری اعتراض می‌کند اما در کارش، اثری از پرخاشگری و درگیری فیزیکی دیده نمی‌شود. یا رفتارهای غیر معقول مثل ادا درآوردن، رقصیدن، برای تماشاگران خط و نشان کشیدن، به بازیکن خودی توهین کردن و ... از او سر نمی‌زند. او به جای این که انرژی اش را بیهوده دور بریزد، در وجودش برای تدبیری جدید به کار می گیرد. دقیقا به همین خاطر است که نزدیکانش می گویند هر زمان که عصبی است، از روی نیمکت کنار دستیارانش بلند می‌شود، سرش را به زیر می‌اندازد و مثل «ایکیو سان»، قهرمان فیلم‌های کارتون، دستی به سرش می‌کشد. چون در آن لحظه فسفرهای مغزش را خرج می‌کند تا تاکتیکی جدید برای موفقیت تیمش رو کند.