روایتی تازه از ساعت‌های سختِ قهرمان کشتی المپیک؛ ۳ ساعت در سونا برای رسیدن به برنز جهانی بلگراد

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، محمدرضا گرایی در طول دو سال، چهار مدال ارزشمند المپیک و جهانی را از آن خود کرد که آخرینش برنزی بود که او در بلگراد ۲۰۲۳ به گردن آویخت. پیش از آن هم از بلگراد نقره دیگری به خود اختصاص داده بود، درحالیکه سال ۲۰۲۱ علاوه بر طلای المپیک توکیو، طلای مسابقات جهانی را هم گرفته بود.

او که پیش از کسب سهمیه المپیک توکیو دیگر کشتی‌گیر ۷۲ کیلوگرم محسوب می‌شد، با نظر محمد بنا یک وزن پایین آمد تا سهمیه وزن المپیکی ۶۷ کیلوگرم را برای ایران بگیرد و از همانجا آنقدر مقتدر و مطمئن نشان داد که نشانه‌های طلایی شدن در المپیک پدیدار شود. بعد از کسب دو نشان متوالی طلا در دو ماه، محمدرضا می‌خواست یا در جهانی ۲۰۲۲ بلگراد کشتی نگیرد و یا اینکه یک وزن بالاتر ملی‌پوش شود، اما کادرفنی فنی با او صحبت کرد که توان کسب مدال جهانی دیگری را در همین وزن دارد و درنهایت او در صربستان باز هم فینالیست شد، اما کاهش وزن بسیار، اثر خودش را در فینال نشان داد و مغلوب ماته نِمِس صربستانی شد.

سال بعد هم رضا با همین مشکل اضافه وزن مواجه بود. کادرفنی تیم ملی برای آنکه او را حفظ کند، در یک سال، رضا گرایی را به هیچ مسابقه‌ای در ۶۷ کیلوگرم اعزام نکرد و او تنها در دو تورنمنت رنکینگ‌دار در ۷۲ کیلو کشتی گرفت تا فقط یک بار در سال به وزن ۶۷ کیلوگرم برسد که آن هم جهانی است. با این وجود بدنِ خسته از کاهش وزن، در عین حال که آسیب‌دیدگی از ناحیه پا را هم داشت، کشتی به کشتی بیشتر افت کرد و این وضعیت در مبارزه با حریف ژاپنی نمود بیشتری داشت. رضا گرایی به سختی از سد این حریف گذشت، اما دور بعدی دیگر رمقی برای کشتی گرفتن نداشت که مغلوب حریف آذربایجانی شد و باتوجه به فینالیست شدن حسرت جعفروف، او هم شانس رقابت در گروه رپه‌شارژ را به دست آورد.

هرچند او عصر روز پایانی مسابقات، یک مدال برنز دیگر برای تیم ملی فرنگی به دست آورد، اما ۲۴ ساعت سخت و طاقت‌فرسایی را برای رسیدن به این عنوان سپری کرد.

رحیم گیوی مربی سازنده محمدعلی و محمدرضا گرایی که در این رقابت‌ها نیز عضو کادرفنی تیم ملی بود و کنار شاگردانش در بلگراد حضور داشت، در این‌باره به آنا گفت: رضا آسیب‌دیدگی زانو را داشت، وزنش هم بالا رفته بود. خیلی تلاش کردیم که روز دوم سر وزن برسد. شب قبلش که کلی همراه با حسن رنگرز سرمربی تیم ملی با رضا صحبت کردیم که بیاید و در گروه شانس مجدد کشتی بگیرد. پایش خراب بود، درد داشت، دو کیلو و دویست گرم بالای وزن بود. تا ۲ شب با او حرف زدیم، تا قانعش کردیم بیاید و کشتی بگیرد. کم کردن دو کیلو و دویست گرم، در چند ساعت، آنهم درحالیکه رباط زانویش پارگی دارد، کار سختی بود. از ساعت ۵ تا ۸ صبح در سونا بودیم، واقعا وحشتناک بود، ولی باید این اتفاق می‌افتاد، چون این جهانیِ قبل از المپیک بود، مدالش اهمیت زیادی داشت و رضا باید سهمیه المپیک را می‌گرفت تا خیالش راحت می‌شد. اگر سهمیه نمی‌گرفت واقعا مکافات داشتیم.

وی درباره اینکه آیا این آسیب‌دیدگی در دو مبارزه گروه شانس مجدد محمدرضا گرایی را اذیت نکرد؟، تاکید کرد: اخلاق رضا را می‌دانستیم، او روی تشک همه چیز را فراموش می‌کند و همه تمرکزش دیگر روی کشتی است. باید قانعش می‌کردیم با وجود دردی که در زانویش دارد، وزن‌کشی کند. به او گفتیم روی تشک برو، اگر دیدی پایت درد می‌گیرد، کشتی نگیر، چون سلامتی‌ات مهم‌تر است. با شناختی که از او داشتیم، مطمئن بودیم که روی تشک درد یادش می‌رود. من و حسن رنگرز هم پابه‌پایش در سونا بودیم، آنجا نشسته بودیم گفتم خداراشکر که قشنگ‌ترین مدال‌ها را گرفتی، ان‌شاءالله اینجا سهمیه را می‌گیری و در المپیک بعدی هم یک مدال خوش‌رنگ خواهی گرفت. خداراشکر به وزن‌کشی هم رسید و بعد غذایش را خورد. خوب بود که روز آخر مسابقات رپه‌شارژ از عصر شروع شد و بدنش فرم بهتری پیدا کرد. روز قبلش هم بد آورد که فاصله بین دو کشتی فوق‌العاده سنگینش خیلی کم بود. اگر فاصله مناسب داشت، بعد از بردن حریف ژاپنی به آذربایجانی نمی‌باخت.

مربی شیرازی درپاسخ به این سوال که اصرار به ماندن رضا گرایی بعد از جهانی نروژ در ۶۷ کیلو، به لحاظ جسمی هم به این کشتی‌گیر لطماتی وارد کرد، گفت: او باید بعد از همان جهانی نروژ یک وزن بالا می‌رفت، علی هم باید این کار را می‌کرد. علی (گرایی) مشکل وزنی ندارد، ولی اگر کارش را در ۸۲ کیلوگرم دنبال می‌کرد، خیلی راحت‌تر می‌توانست مدالش را بگیرد، چون در ۷۷ کیلوگرم رقابت خیلی سنگین است. کمتر پیش می‌آید سکوی این وزن شبیه به سال گذشته‌اش باشد. حالا آکژول محموداف خیلی جوان است که دو سال متوالی قهرمان ۷۷ کیلوگرم جهان شده، اما اساسا رقابت در این وزن سخت است.

گیوی درباره آسیب‌دیدگی رباط محمدرضا گرایی تصریح کرد: با دکتر کیهانی صحبت کردیم، پارگی درجه دو یا سه است. حالا باید پیگیر مصدومیتش باشیم. او بعد از بازگشت از بلگراد به شیراز، به سالن آمد. با هم حرف زدیم، بعد از درمان زانوی چپش، تمرین را استارت می‌زند. از قبل هم آسیب‌دیدگی داشت. ۴-۵ سال است که زانویش پارگی دارد، اما در بلگراد بیشتر شد.

عضو کادرفنی تیم ملی فرنگی درباره باخت کاپیتان تیم ملی فرنگی هم گفت: باختش یک اتفاق بود. در این سال‌ها همیشه بار زیادی روی دوش او بوده و همیشه این ترس از باخت، همراهش بوده که عامل اصلی ناکامی‌اش هم شده است. یک عده می‌گفتند علی امسال ببازد دیگر باید ببرد، این حرف‌ها فشار زیادی به کشتی‌گیر وارد می‌کند. واقعا حیفم می‌آید علی با اینهمه استعداد بدون مدال المپیک و طلای جهانی برود. علی از وقتی که از بلگراد برگشته، از خانه درنیامده و او را ندیده‌ام.