سیر تکامل هوش مصنوعی در فرهنگ عامه‌پسند

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، هوش مصنوعیِ قادر به تقلید گفت‌وگو‌های انسانی اخیراً به موضوع داغی تبدیل شده است. در حالی که برخی از دیدن این دستاورد جدید هیجان‌زده شده‌اند، برخی دیگر از جمله معلم‌ها، سیاستمدار‌ها و حتی خود سازندگان هوش مصنوعی ابراز نگرانی کرده‌اند. سوءاستفاده بالقوه از هوش مصنوعی یکی از موضوعات اصلی مطرح شده در صنعت سینما است و بسیاری در هالیوود نگران به واقعیت تبدیل شدن تهدید هوش مصنوعی هستند.

در فیلم «۲۰۰۱: یک ادیسه فضایی» ساخته استنلی کوبریک در سال ۱۹۶۸، بیننده‌ها با چیزی به نام «هال ۹۰۰۰» (HAL-۹۰۰۰) آشنا شدند، که در واقع یک کامپیوتر با ادراک و احساس بود که یک ماموریت فضایی را هدایت می‌کرد. «هال» که یک کامپیوتر ضداشتباه بود، بعد از مدتی شروع کرد به نشان دادن برخی رفتار‌های هشداردهنده و ماموریت و جان خدمه فضاپیما را به خطر انداخت. در یکی از صحنه‌های فیلم که «هال» از دستوری که به او داده می‌شود اطاعت نمی‌کند، بیننده با دیدنش شوکه می‌شود.

اصطلاح هوش مصنوعی نیز اولین بار توسط جان مک کارتی، یک دانشمند علوم کامپیوتر آمریکایی، تنها چند سال قبل از ساخت فیلم کوبریک ابداع شد. با این حال، این به تصویر کشیدن تصویر «هال» در این فیلم بود که برای اولین بار به مخاطب نشان داد هوش مصنوعی چگونه می‌تواند باشد.

تم فناوری به مرور در فرهنگ عامه غنی‌تر شد. کتاب «سه قانون رباتیک» نوشته آیزاک آسیموف به ارائه راهنمایی‌های نظری برای کنترل ماشین‌های مستقل می‌پرداخت، اما فیلم‌های «ویرانگر» ساخت جیمز کامرون این مفهوم را به سمت دیگری بردند و بشر را با انقراض نزدیکش آشنا ساختند.

داستان‌های سایبرپونک-نوآر مانند «بلید رانر» و «ماتریکس» نیز به کشف خطرات ناشی از هوش ماشینی پرداختند و انسان‌ها را در قامت خادمان ماشین‌ها در دنیا‌های پادآرمانشهری به تصویر کشیدند.

هالیوود کماکان مشغول کشتی گرفتن به این درونمایه‌ها در فیلم‌هایی مانند «ماموریت غیرممکن» است. در حالی که پیشرفت‌های هوش مصنوعی در دنیای واقعی به واقعیت پیوسته‌اند و سوالات اخلاقی زیادی را مطرح کرده‌اند. ترسیم هوش مصنوعی در فرهنگ عامه‌پسند نقش مهمی را در شکل‌گیری برداشت‌های مردم و بروز نگرانی‌ها درباره سوءاستفاده بالقوه از هوش مصنوعی ایفا کرده است.