کمال تبریزی: خودم حاشیه درست کردم!/ دهنمکی: کارت سبز ندارم
به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، محمود گبرلو در برنامه 22 اسفندماه با بیان اینکه روزهای پایانی سال 93 را میگذرانیم بیان کرد: «هدف هفت ارتقای سینمای ایران و تعامل میان اهالی سینما است.»
در «قاب ماندگار» دیگری از آخرین برنامه هفت در سال 93، علی نصیریان هنرمند سینمای ایران در جایگاه مهمان ویژه قرار گرفت.
علی نصیریان در این گفتوگو در خصوص حس و حال این روزهای خود گفت: «اگرچه به لحاظ جسمی توانایی سالهای گذشته را ندارم اما به لحاظ درونی آن شوق و عشق و توجه را نسبت به کار خود دارم.»
وی گفت: «در طول این سالها آنچه انگیزه من برای کار بوده است شوق درونی و علاقهای بوده است که نسبت به این کار داشتهام.»
این بازیگر درخصوص راز ماندگاری بیان کرد: «ماندگاری به تداوم و پشتکار و توجه داشتن بستگی دارد و هنرمند باید به طور مرتب در جریان مسائل روز باشد و دائم مطالعه کند و کار ما به عنوان یک هنرمند همین است. اما وجه اجرایی کار یک هنرمند نیز به تمرین و ممارست او بستگی دارد.»
نصیریان آغاز کار خود را تئاتر بیان کرد و گفت: «تئاتری که ما در ابتدای کار شروع کردیم بر اساس تئاتری که در آن زمان معمول بود، نبود. بلکه یک نوع تئاتر جدیدتری بود که به لحاظ سبک بازیگری از دوره رمانتیک به دوره مدرن انتقال یافته بود و یکسری مبانی جدیدتری را رقم میزد.»
این بازیگر در خصوص حضور مستقل در تئاتر و ورود ناگهانی به سینما گفت: «فکر نمیکنم اشکالی داشته باشد که مستقل و جدای از تئاتر وارد سینما شود. سوای بحث فیزیک که باید یک بازیگر داشته باشد ورکشاپها و کارهایی که در نوع بازیگری دیدهاند خود میتواند موثر باشد، اما به لحاظ شخصیتپردازی کاراکتر و مبانی این چنینی، بازیگر در تئاتر پخته میشود.»
وی در پاسخ به اینکه که رفاقت میان بازیگران چقدر به کارشان کمک میکند گفت: «میان گروههای بازیگر رفاقت و دوستی خیلی مهم است. نوع پارتنر و آشنایی و رفاقتی که پیش از بازی میان گروه وجود دارد خود میتواند خیلی به کار کمک کند. چرا که به هر حال بیشترین وقت ما با همکاران سپری میشود.»
علی نصیریان: خودآموزی را به جوانان توصیه میکنم
نصیریان در بیان ارتقای دانش فکری خود گفت: «یکی از کارهایی که میتوان با آن موجب ارتقای دانش فکری خود شد، استفاده کردن از برخورد با آدمها است. برای نمونه برخی افراد بودند که فرهیخته بودند و یا در فرنگ تحصیل کرده بودند بنابراین چیزهایی که بیان میکردند برای ما نو بود و سرنخ حساب میشد که در ادامه به دنبال آن میرفتیم و آنها را پیدا میکردیم. اما خودآموزی را به جوانان توصیه میکنم. چراکه یک بخش عمده کار ما سوای تحصیل و مبانی، خودآموزی است. به هر صورت سکوی پرتاب ما فرهنگ است.»
این بازیگر در بخش دیگری از صحبتهای خود درباره وضعیت فیلمنامه در سینمای ایران گفت: «برای پرداختن به این امر باید به نمایشنامهنویسی برگردیم. چرا که در نمایشنامهنویسی هم تاریخ دوری نداریم. ما نسبت به کشورهای اروپایی زمان زیادی را از نگارش اولین نمایشنامهها پشت سر نمیگذاریم و در متن ضعف داریم که باید روی آن کار شود. روش قصهگویی نیز تغییر کرده است و خیلی حرفها نیز عوض شده است. در نتیجه بیشتر باید تلاش کنیم و البته که ممیزی نیز موضوع دیگری در این میان است. در قبال محدودیتهایی که در کار قائل میشوند باید جایگزینهایی نیز وجود داشته باشد تا بتواند سینما را مستقل نگاه دارد.»
نصیریان در ادامه به پاسخ چند پرسش مخاطبان پرداخت. وی در مورد اوقاتی که مشغول بازی در فیلمی نیست توضیح داد: «بیشتر وقتم را با خانواده میگذرانم و مطالعه میکنم.»
وی همچنین در پاسخ به پرسش دیگری در رابطه با کلاسهای بازیگری گفت: «حقیقت این است که من با این کلاس های بازیگری موافق نیستم. به نظر من این کلاسها تنها راهی برای کسب درآمد برخی افراد است که از علاقه بازیگری افراد سوء استفاده میکنند و در نهایت هیچ کس از این کلاسها نتیجه مطلوبی کسب نکرده و بازیگر نمیشود، البته باید بگویم که کلاسهای بازیگری استاد سمندریان مستثنی از این قاعده است و بازیگران خوبی از این کلاسها بیرون آمدهاند.»
جعفری جوزانی: دلم میخواهد هر ایرانی «ایران برگر» را دو بار ببیند
در بخش دیگری از این برنامه مسعود جعفری جوزانی در کنار علی نصیریان بازیگر خود در فیلم «ایران برگر» حاضر شد.
جعفری جوزانی در خصوص خصوصیات اخلاقی نصیریان گفت: «نصیریان، انسان بزرگ و هنرمند ویژهای است که ای کاش از لحاظ اخلاق و نظم، دیگران شبیه ایشان باشند. چرا که امتیاز بزرگی است و چنین افرادی استثنایی هستند و همینطور علاقه و عشقی که به کار دارند از دیگر نکات قابل توجه است.»
وی در ادامه درباره فیلم «ایران برگر» گفت: «ابتدا زمانی که داستان معاصر را میخواندم متوجه شدم که در یک جاهایی، این داستان از تراژدی گذشته و به کمدی رسیده است. به هر حال تاریخ در حال تکرار است. محافظت نکردن از رایها و قولهایی که در ابتدا داده میشود که در نهایت نیز نمیتوانند آنها را انجام دهند کمدی است و تحت شرایطی برای رای آوردن به نوعی جوگیر میشود.»
این کارگردان با بیان اینکه قصه این فیلم بر اساس این فکر شکل گرفت که حرفهای تلخ و تراژدی را باید با زبان طنز گفت، ادامه داد: «در این اکران نوروزی آرزوی من این است که هر ایرانی «ایران برگر» را دو بار ببیند، یک بار با خیال راحت و یک بار هم به آن بیندیشد. چرا که این فیلم بهترین اثر سینمایی است که من ساختهام.»
کمال تبریزی: خودم برای «طعم شیرین خیال» حاشیه درست کردم
در سکانس دیگری از برنامه هفت کمال تبریزی، کارگردان فیلم در حال اکران «طعم شیرین خیال» مهمان برنامه هفت بود.
کمال تبریزی در این گفتوگو در پاسخ به اینکه اکثر فیلمهایش حاشیهساز بودهاند و این فیلم به نظر میرسد که اینگونه نیست، بیان کرد: «خودم کمی برای این فیلم حاشیه درست کردهام (با خنده) و آن هم اعتراض به شورای پروانه نمایش بود که دو نمونه از دیالوگهای فیلم را تشخیص دادند که نباید باشد.»
وی در خصوص پرداخت به موضوع محیط زیست در فیلم اخیر خود گفت: «فکر میکنم برای ساخت چنین آثاری دیر هم شده باشد و زودتر از اینها باید به این مسئله وارد میشدیم، چرا که جزء موضوعات روز هستند و جلوتر از این سینما باید به فکر آن میبود.»
این کارگردان ادامه داد: «ایده اولیه این کار مربوط به محمدعلی حسیننژاد بود که خود تهیهکننده کار است و زمانی که فیلمنامه را خواندم همین که بحث انرژیهای نو بود برایم جذاب به نظر رسید.»
وی در بخش دیگری از صحبتهای خود گفت: «برای مسائل زیست محیطی و چگونگی زیست در طبیعت نیاز به مشاورههای متعدد داشتیم و البته که خانم ثمینی نیز برای بازنویسی خود به کرمان سفر داشتند و این فیلم در عین حال که قصهای جذاب و سرگرمکننده است، ولی نکات اصلی در ارتباط با محیط زیست را مطرح میکند که دانستن آنها جزو واجبات است.»
تبریزی اظهار کرد: «این فیلم میتواند تاثیر خوبی بر مردم داشته باشد و به نکاتی اشاره میکند که با رفتاری ساده میتوانیم از یک فاجعه ناگوار جلوگیری کنیم.»
آخرین بخش از آخرین برنامه هفت در سال 93 به میزگردی در خصوص تحلیل سینمای ایران در سال 93 با حضور مهدی کرم پور و احمد طالبینژاد اختصاص داشت.
طالبینژاد: آمار فروش در سال گذشته امیدوارکننده است، اما خوشحالکننده نیست
احمد طالبینژاد در این میزگرد در خصوص افزایش نسبی مخاطبان در سال 93 بیان کرد: «آماری که بدست آمده، امیدوارکننده است، اما خوشحالکننده نیست. به هر صورت 70 فیلم اکران شد و اتفاقی که در این میان افتاد این بود که «شهر موشها» با فروشی حدود 13 میلیارد سقف فروش را بالا برده است که چیز استثنایی است و دلیل این فروش هم به خاطره جمعی و خوش ساخت بودن فیلم و نیاز جامعه به شادی برمیگردد و اما برخی فیلمهای دیگر که نصف فروش «شهر موشها» را داشتهاند. اینها رقمهای خوبی است، اما واقعیت امر این است که در حال حاضر دو میلیون و صد نفر فیلمها را تماشا کردهاند که در مقایسه با فیلمی در دهه 60 که حدود سه میلیون تماشاچی داشت متوجه میشویم که فروش بالا رفته است، اما تعداد تماشاگر چندان رشدی نکرده است.»
وی گفت: «یکی از چیزهایی که به اقتصاد ایران ضربه زده است و هم تهیهکننده و فیلمساز و هم مسئولین مقصر هستند، فیلمهایی است که با وجود اینکه اکران آنها تمام نشده است سر از سینمای خانگی در میآورند که یکی از سیاستهای غلطی است که باید جلوی آن گرفته شود.»
کرمپور: در هیچ زمینهای هیچ استراتژی درستی نداریم
مهدی کرمپور نیز در ادامه صحبتهای طالبینژاد در بیان دیدگاه خود اظهار کرد: «سال گذشته از لحاظ اکران سال موفقی بود و شورای صنفی نمایش خوب عمل کردند، اما ما با یک مشکل اصلی مواجهایم و در هیچ زمینهای هیچ استراتژی درستی نداریم و البته در این خصوص بحث من مدیریتی است. امروزه مکانهای سینما تغییر کرده است و ده نمونه موقعیت جغرافیایی در تهران هستند که وضعیت سینما را پیش میبرد و اگر این 10 موقعیت به 20 نمونه تبدیل شود فروش صددرصدی رشد پیدا میکند. به واقع میتوانیم ببینیم که با ساخت پردیس کوروش ما در فروش افزایش داشتهایم. بنابراین ما در ابتدا احتیاج داریم که در نظر بگیریم که برای تهیهکننده و فیلمساز چه زیرساختهایی را ساختهایم و بعد کارهای دیگر را انجام دهیم.»
طالبینژاد در بخش دیگری از صحبتهای خود اشاره داشت: «دولت بیش از حد در همه زمینههای سینما دخالت میکند. باید ببینیم چند درصد تهیهکنندهها فیلمهایشان کاملا مستقل است و به اصطلاح دستشان در جیب خودشان است. دولت در حقیقت چوبهایی را زیر بغل سینما گذاشته تا آن را سرپا نگه دارد در حالی که اگر این چوبها را بردارد سینما شاید به سختی اما میتواند روی پای خود بایستد و قطعا مقاومتر خواهد شد.»
وی افزود: «بسیاری از مواقع تهیهکنندهها فیلمها را با کمک دولت و سرمایهگذاری ارگانها و نهادهای دولتی به نام خودشان میسازند در حالی که ما میدانیم این تهیهکننده پول ساخت این فیلم را ندارد. این امکان برای برخی افراد فراهم میشود و در نتیجه تهیهکننده برایش مهم نیست که فیلم میفروشد یا نمیفروشد.»
ده نمکی: دوستان نمیخواهند بپذیرند که «معراجیها» مخاطبان زیادی داشت
در این بخش مسعود دهنمکی به خواست خودش روی خط تلفن آمد و به شدت به دفاع از خود و اعتراض به حرفهای طالبینژاد پرداخت.
دهنمکی اظهار کرد: «من فیلمهایم را با سرمایه خودم ساختهام و اولین کسی نبودم که در مورد روحانیت یا شوخی در جبههها فیلم ساختم اما دوستان همواره مرا مورد حمله قرار میدهند و میگویند تو کارت سبز داری، در حالی که بسیاری از دیگر دوستان و همکاران در مورد موضوعاتی مانند خیانت و زن شوهردار و ... فیلم میسازند که بسیار ناهنجارتر و نامناسبتر است.»
وی ادامه داد: «متاسفانه دوستان با ارائه آمار غیرواقعی سعی دارند میزان فروش فیلمهایی مثل «معراجیها» را کمتر از آنچه در واقعیت بود نشان دهند و در مقابل برخی فیلمها مثل «آتش بس 2» را پرفروشتر نشان دهند در حالی که در واقعیت این چنین نبوده و این آمارها حقیقی نیست.»
وی افزود: «من اصلا تمایلی به داشتن اکران نوروزی برای «معراجیها» نداشتم اما این فیلم در نیمه دوم اسفندماه که زمان رکود سالن های سینما است، افراد زیادی را به سینماها کشاند و بیش از دو میلیارد تومان فروش داشت. اینها حقایقی است که دوستان نمیخواهند بپذیرند.»
در ادامه طالبینژاد اظهار کرد: «این که فیلمهای آقای ده نمکی مخاطبان بسیاری داشته شکی نیست اما مساله ما این است که شرایطی که برای افرادی همچون ایشان برای ساخت فیلمها فراهم میشود برای سایر سینماگران فراهم نیست. بنابراین اگر دولت این حمایتهای بیش از حدش را متوقف کند قطعا اتفاقات بهتری رخ خواهد داد.»
وی همچنین در بخش دیگری از سخنانش اظهار کرد: «به هر حال در طی گذر زمان عدهای از عرصه سینما و تولید آثار سینمایی خارج میشوند و عدهای باید به این عرصه وارد شوند اما الان شرایط طوری شده که پروانه ساخت به فیلمسازان جوان داده میشود، آنها فیلمی را میسازند که متاسفانه در بسیاری موارد فیلمهای خوبی نیست و مخاطب ندارد و نمی فروشد و فقط موجب اشغال تعدای از سالنهای سینما میشود که میتواند به فیلم های بهتری اختصاص یابد که تاثیر بیشتری بر میزان فروش سینما در مجموع داشته باشد.»
کرمپور: گروه «هنر و تجربه» باید برنامهریزی دقیقتری داشته باشد
کرمپور نیز در این راستا شرح داد: «در سال گذشته گروهی با عنوان «هنر و تجربه» تشکیل شد که بسیاری از فیلمهای تجربهگرا و خاص را به نمایش گذاشت. در حالی که آماری که به تازگی منتشر شده نشان میدهد از میان 13 فیلم این گروه فیلم «ماهی و گربه» و پس از آن «پرویز» بیش از نیمی از فروش این گروه را به خود اختصاص دادهاند و مابقی این فیلمها به اندازه فروش عادی سه روز سینما آفریقا هم فروش نداشته است.»
وی ضمن بیان اینکه فیلمی مثل ماهی و گربه اگر مثل سایر فیلمها در سینماهای عمومی به نمایش در میآمد میتوانست مخاطبان بیشتری را جذب کند و موفقتر از این باشد، افزود: «من با ساخت فیلمهای تجربهگرا و هنری مشکلی ندارم اما این فیلمها باید با برنامهریزی وسیعتر و مشخصتری به اکران در بیایند. این فیلمها باید در پاتوقهای سینمایی مشخص مثل سینماتکها به نمایش در بیایند تا مخاطبان خاص آنها در زمان های مشخصی به دیدن این آثار بروند. نه اینکه در میان فیلمهای دیگر، در سئانس نامشخص و متغیر به نمایش در بیایند و تنها یک سالن را آن هم بدون مخاطب اشغال کنند.»
پخش آیتمهایی شامل مراسم بزرگداشت هنرمندان فقید؛ اعلام خبر معرفی مهدی ارگانی، مسعود کرامتی، حمید جبلی، دکتر جواد حاتمی، مهدی یزدانی، محسن چینیفروشان، علیرضا تابش، فرشته طائرپور و مرضیه برومند به عنوان اعضای شورای سیاستگذاری و راهبری سینمای کودک و نوجوان توسط حجتالله ایوبی، اکران خصوصی فیلم «استراحت مطلق» ساخته عبدالرضا کاهانی و سایر اتفاقات هفته گذشته سینما پایانبخش آخرین برنامه «هفت» در سال 93 بود.
انتهای پیام/