تاثیر انقلاب فناوری بر ریشه‌های هنر

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ هنر نشان می‌دهد که هنرمندان اصیل همواره به دنبال فرم‌های جدیدی از هنر و مدیوم‌های غیرمتداول برای بیان اصول هنری شان بوده اند. جنبش‌های آوانگارد مختلفی که در اوایل قرن بیستم قارچ وار پدید می‌آمدند و شکل گرفتند اساساً مفهوم سنتی هنر را به چالش می‌کشیدند. هنرمندانی که از این جنبش‌های ترقی خواهانه بیرون می‌آمدند مواد غیرهنری جدیدی مانند کتاب ها، مجلات، لباس ها، وسایل خانه و بسیاری از اشیای روزمره دیگر را به عنوان مدیوم‌های عالی هنر به مخاطبان علاقه‌مند خود معرفی می‌کردند و می‌گفتند که هنرمندان واقعی می‌توانند از هر چیزی اثر هنری بسازند. این گونه بود که هنرِ مدیوم‌های ترکیبی متولد شد و عصر هیجان انگیز جدیدی را در تکامل هنر رقم زد.

توسعه و تکامل فناوری در طول این سال‌ها دست به دست مفاهیم هنری مترقی جلو آمده است و طرز پیدایش و به اشتراک گذاشته شدن هنر را به چالش کشیده است و به هنرمندان هنجارشکن و ابتکارات نوآورانه شان اجازه داده تا دسترسی بی حدی و حصری به تمام گروه‌های مخاطبان جدید ورای مرز‌های متداول دنیای هنر داشته باشند. درهمین راستا می‌توانیم از خودمان بپرسیم آیا هرگز نقاشی‌های فراوان اندی وارهول پدید می‌آمدند، اگر فناوری نقاشی روی پرده ابریشمی به وجود نمی‌آمد و دوربین‌های در دسترس همگان وجود نمی‌داشت؟

امروزه هنرمندان از نوآوری‌های فناورانه صرفاً به عنوان ابزار کمکی در فرایند هنرآفرینی خود استفاده نمی‌کنند. بسیاری از هنرمندان و کارشناسان هنری درحال تغییر دنیای هنر از طریق اعمال این فناوری‌ها و ابزار‌های قدرتمند به عنوان یک مدیوم هنری و طراحی هستند، که این به آن‌ها اجازه می‌دهد تا آثاری بی نظیر و بدیعی خلق کنند، آثاری که نو و چندرشته‌ای هستند.

در ادامه این مقاله به شما خواهیم گفت که چگونه توسعه سریع فناوری دیجیتالی پیشرفته دنیای هنر را برای همیشه تغییر داد و مرز‌های برداشت و ادراک مردم ازهنر را به جلو برد.

تاریخچه کوتاهی از هنر دیجیتالی

ایده ترکیب هنر تجسمی با فناوری از دهه ۱۹۶۰ میلادی جان گرفت. اولین تلاش‌ها برای کنار هم قراردادن فناوری و هنر در این فرایند خلاق در سال ۱۹۶۷ اتفاق افتاد. درآن زمان، گروهی از هنرمندان نیویورکی از جمله جان کیج، رابرت راشنبرگ، رابت وایتمن و ایوون راینر و دیگران با همکاری مهندس‌ها و دانشمندان آزمایشگاه مشهور و برجسته بل شروع به حلق پرفورمانس‌های هنجارشکن با ترکیب فناوری جدید نمودند. این کار‌ها و پرفورمانس‌های اولیه منجر به ترویج استفاده از فناوری برای تبدیل هنر به یکی از ستون‌های اصلی توسعه بیشتر هنر دیجیتال شدند.

پیشتر از اندی وارهول به عنوان یکی از تاثیرگذارترین هنرمندانی که از فناوری مدرن مانند ویدئو، فیلم و چاپ برای هر چه بیشتر دیده شدن و در دسترس‌تر شدن هنرش استفاده کرده بود، نام بردیم. با این حال، کمتر کسی این را می‌داند که وارهول همچنین یکی از طلایه داران هنر دیجیتالی بود. مثلاً او برای اولین بار نقاشی‌های دیجیتالی در یک کامپیوتر آمیگا برای تبلیغ این سیستم کامپیوتری و برنامه نرم افزاری اش کشید و نقش سفیر تبلیغاتی شرکت بین المللی کومودور را ایفا کرد. همه این‌ها در سال ۱۹۸۵ رخ دادند، اما آثار هنری دیجیتالی وارهول تا سال ۲۰۱۴ مفقود و فراموش شده بودند تا این که هنرمندی به نام کوری آرکانجل و یکی از طرفدار‌های پروپاقرض وارهول در نیویورک آن‌ها را پیدا کرد. از ژوئیه ۲۰۱۷ تا نوامبر ۲۰۱۹، موزه وارهول این آثار تاریخی هنر دیجیتالی خط شکن وارهول با استفاده از مدیوم اصلی، یعنی سیستم آمیگا، به معرض نمایش گذاشت.

دهه نود همراه بود با ظهور اینترنت و انقلاب فناوری را رقم زد. مردم خیلی زود با امکانات گسترده این شبکه جهانی مجازی آشنا شدند و صحنه هنر دیجیتال شروع کرد به رشد و تجلی. اینترنت به هنرمندان زیادی کمک کرد تا آثار هنریشان را دیدنی‌تر کنند، و دسترسی به مخاطبان در سراسر دنیا را ممکن ساخت. فناوری پیشرفته نیز به هنرمندان اجازه داد تا آثار هنری شان را تغییر دهند و به این ترتیب اینترنت به یک مدیوم هنری مهم تبدیل شد.

هزاره جدید هنرمندان دیجیتالی مهمی را به ما معرفی کرد که از فناوری پیشرفته برای به یادمادنی‌تر ساختن آثارشان استفاده می‌کنند.