وقتی اصفهانی‌ها دست به قتل شاه قاجار می‌زنند

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری آنا، یکی از نمایش‌هایی که در دهمین شب جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر به صحنه تالار چهارسو رفت و در دو سانس توانست اقبال عموم را آنچنان جلب کند که عده زیادی پشت درب‌های سالن بمانند، نمایش «خواب‌هایم سراغ تو را می‌گیرند» از احسان جانمی استان اصفهان بود که در بخش صحنه‌ای جشنواره به اجرا در آمد.

این اثر نمایشی ظاهرا یکصد و دهمین اثر گروه نمایشی است که از جشنواره استانی و منطقه‌ای عبور کرده و به بخش رقابتی فجر رسیده است. احسان جانمی کارگردان و نویسنده این نمایش اهل اصفهان است که خودش نیز کارشناس ارشد کارگردانی از دانشگاه تهران دارد او فعالیتش را از سال ۸۷ آغاز و تاکنون ده‌ها جایزه مختلف کسب کرده است.

این نمایش در ژانر تاریخی اجرا شده. صحنه از حرم سرای ناصرالدین شاه آغاز می‌شود و مربوط به کشتن شاه قاجار و نارضایتی زنان حرم سلطانی است که البته با برخی وقایع تخیلی و مجازی نیز همراه شده است و در نهایت نیز این شاه قاجار است که در پنجاهمین دوره سلطنتش توسط میرزا رضا کرمانی کشته می‌شود.

با وجود اینکه نمایش کاری تاریخی است، اما به لحاظ طراحی لباس، صحنه و دکور همه چیز مدرن است و در واقع کارگردان خواسته یک معاصرسازی و ترکیب جالبی در کارش ایجاد کند.

نمایش در بستر تاریخ قاجار می‌چرخد و از دل آن روابطی رمزآلود همراه با نماد و تمثیل بیرون می‌آید و در واقع یک کار روانشناسی در ارتباط با کاراکتر‌های کار صورت می‌گیرد. مائده وحید، ویدا موسوی، مهتاب کاظمی، امین پناهی، رضا توکلی، آیدا کلثومی، فریماه خلیلی، منصوره سلطانی، نگین صرامی، مائده ابراهیمی‌فخاری، نیلوفر قائم‌مقام، الهه عسکری، مهنوش امیری و حبیب‌ا... خدادادی موسیری بازیگران این نمایش هستند که خوب هم در این کار درخشیدند. مخصوصا بازیگر نقش «خانوم باشی» که به حق خوش درخشید.

این کار دهمین حضور احسان جانمی در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر است و او در واقع به خوبی و پرتجربه امسال به جشنواره آمده و حوادث تاریخی را دستمایه یک تخیل و قصه جالب کرده است که مخاطب را به خوبی جذب خود می‌کند.

نکته جالب نمایش این است که به شخصیت‌هایی در تاریخ پرداخته که اصلا نامی از آن‌ها در تاریخ برده نشده است یعنی همان زنان اندرونی قاجار که اتفاقا تأثیرگذار هم بودند، اما در یک فضای تراژیک ملودرامی آرامش بخش نیز صورت می‌گیرد به همراه موزیکی جذاب که ضربه آخر را نیز باز تراژدی به کار وارد می‌کند.

برخی منتقدان درباره این کار مطرح کرده‌اند که تخیل و عناصر خیالی باعث نجات این کار شده است و در واقع نقطه قوت کار وجه هنری همین تخیل بوده که وجه هنری آن را حفظ کرده‌اند.