هدف درمانی جدید برای دیابت نوع ۲ شناسایی شد

به گزارش گروه دانش و فناوری خبرگزاری آنا به نقل از (scitechdaily)، یک کشف جدید می‌تواند بازی را برای بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ تغییر دهد. محققان موسسه دیابت، چاقی و متابولیسم (DOMI) در دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا، یک هدف درمانی برای حفظ و بازسازی سلول‌های بتا (سلول‌های β)، سلول‌هایی در پانکراس که انسولین را تولید و توزیع می‌کنند، کشف کرده‌اند. این یافته همچنین می‌تواند با جلوگیری از مقاومت به انسولین به میلیون‌ها نفر در سراسر جهان کمک کند. این مطالعه اخیرا در مجله Nature Communications منتشر شده است.

توده سلولی ß ناکافی علت اصلی همه انواع اصلی دیابت است. هنگامی که سطح گلوکز خون در بدن افزایش می‌یابد، مثلاً در پاسخ به رژیم غذایی پرچرب، سلول‌های β با ایجاد و آزادسازی انسولین بیشتری برای مدیریت سطح گلوکز خون پاسخ می‌دهند. هیپرگلیسمی یا قند خون بالا به طور مداوم ممکن است توانایی سلول‌های β برای تولید و ترشح انسولین را مختل کند. این منجر به یک چرخه معیوب از افزایش سطح گلوکز و کاهش فعالیت سلول‌های β می‌شود که در نهایت به مرگ سلول‌های β ختم می‌شود، پدیده‌ای که به عنوان سمیت گلوکز شناخته می‌شود. بنابراین، حفظ و بازسازی سلول‌های β از اهداف درمانی دیابت است.

محققان کوه سینا یک مکانیسم مولکولی شامل پروتئین اتصال به عنصر پاسخ کربوهیدرات (ChREBP) را کشف کردند که به نظر می‌رسد در حفظ و بازسازی سلول‌های بتا نقش دارد. محققان دریافتند که یک ایزوفرم بیش فعال از این پروتئین، ChREBPβ، برای ایجاد سلول‌های β بیشتر در پاسخ به افزایش تقاضا برای انسولین ناشی از رژیم غذایی پرچرب یا قرار گرفتن در معرض گلوکز قابل توجه مورد نیاز است. تولید بیش از حد ChREBPβ، که منجر به سمیت گلوکز در سلول‌های β و مرگ سلولی بتا می‌شود، ممکن است در نتیجه افزایش متابولیسم گلوکز طولانی مدت رخ دهد.

تیم تحقیقاتی دریافتند که با افزایش بیان یک شکل جایگزین از پروتئین، ChREBP⍺، یا با فعال کردن فاکتور هسته‌ای - فاکتور اریتروئید ۲ (Nrf۲) می‌توان با اثرات ChREBPβ و مرگ سلول‌های β که مشاهده کردند، مقابله کرد. پروتئینی که از سلول‌ها در برابر آسیب اکسیداتیو محافظت می‌کند - در موش‌ها و سلول‌های β انسان، در نتیجه توده سلول‌های β را حفظ می‌کند.

دونالد اسکات، پروفسور پزشکی (غدد درون ریز، دیابت و بیماری‌های استخوانی) گفت: به طور سنتی تصور می‌شد که ChREBP واسطه سمیت گلوکز است، اما ما متوجه شدیم که یک شکل، ChREBPa،از سلول‌های بتا محافظت می‌کند.) در Icahn Mount Sinai و عضو DOMI و موسسه بهداشت و توسعه کودک Mindich. با استفاده از ابزار‌هایی که ما را توسعه دادیم که به ما امکان می‌دهد این ایزوفرم‌ها را به طور مستقل مورد بازجویی قرار دهیم، دریافتیم که ChREBPβ نقش کلیدی در تخریب تدریجی سلول‌های β دارد. بنابراین، ما معتقدیم که این یک نشانگر هیپرگلیسمی و سمیت گلوکز است.

علاوه بر این، ما دریافتیم که اگر ChREBPβ را حذف کنید یا از نظر دارویی با آن مقابله کنید، می‌توانید اثرات سمیت گلوکز را کاهش دهید و از آن سلول‌ها محافظت کنید. این کشف هیجان انگیز فرصتی را برای توسعه عوامل درمانی ایجاد می‌کند که این مکانیسم مولکولی را هدف قرار می‌دهند، به طور موثری تولید ChREBPβ را مسدود می‌کنند و در نتیجه توده سلولی β را حفظ می‌کنند. این نه تنها چالشی را که سال‌ها تحقیقات دیابت را به دنبال داشته است برطرف می‌کند، بلکه از وابستگی بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ به انسولین به دلیل از دست دادن توده سلولی بتا جلوگیری می‌کند، که تأثیر قابل توجهی بر نتایج و کیفیت زندگی خواهد داشت.

بر اساس این یافته ها، تیم تحقیقاتی علاقه‌مند به بررسی تأثیر تولید بیش از حد ChREBPβ در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ است که با دیابت نوع ۲ تفاوت دارد، زیرا پانکراس هیچ انسولینی تولید نمی‌کند. این تیم همچنین علاقه‌مند به غربالگری مکانیسم‌های مولکولی بیشتری است که پتانسیل جلوگیری از تولید ChREBPβ و در نتیجه جلوگیری از سمیت گلوکز و مرگ متعاقب آن سلول‌های β را دارند. علاوه بر این، برنامه‌هایی برای بررسی این موضوع وجود دارد که آیا چرخه معیوب مشاهده‌شده در این مطالعه در سایر بافت‌هایی که ChREBPβ در آن‌ها بیان می‌شود، مانند کلیه، کبد، و چربی، یا بدن، چربی، رخ می‌دهد و بنابراین ممکن است به عوارض دیابت کمک کند.

این مطالعه با گرد هم آوردن وسعت کامل تخصص DOMI در زمینه‌هایی مانند توالی یابی RNA، تصویربرداری سه بعدی و بیوانفورماتیک امکان پذیر شد. لیورا اس. کاتز، سرپرست تیم تحقیق، گفت: یافته‌های ما پایه‌ای برای حفظ توده سلول‌های β موجود و توسعه رویکرد‌های درمانی جدید است که پتانسیل جلوگیری از پیشرفت موفقیت‌آمیز هزاران بیمار دیابتی نوع ۲ به سمت وابستگی به انسولین را دارد.