گزارش اندیشکده آمریکایی از چشمانداز مسیر جدید ایران در دوره ریاستجمهوری روحانی+دانلود
بهگزارش گروه بینالملل خبرگزاری آنا، اندیشکده مطالعات راهبردی دانشکده جنگ ارتش آمریکا در گزارشی راهبردی به قلم «کر گایلز» مدیر مرکز تحقیقات مطالعات جنگ و از اعضای اندیشکده سلطنتی «چتم هاوس» انگلیس نوشت: در ماه نوامبر ۲۰۱۴ مذاکرات فشرده بر سر برنامه هستهای ایران به تمدید ۷ ماهه ضربالاجل مورد توافق انجامید. در ماه ژوئیه ۲۰۱۵ مذاکرهکنندگان بار دیگر با همان مسائل سخت و دشوار دستوپنجه نرم خواهند کرد. نه ایران و نه آمریکا و متحدانش به نظر نمیآید در راستای دستیابی به توافقی دائم امتیازات قابلتوجهی به طرف دیگر ارائه دهند.
این گزارش به بررسی فاکتورهایی میپردازد که در توافق با ایران تحت هدایت «حسن روحانی» بدون تغییر باقی خواهند ماند و به تعیین موفقیت یا شکست گفتوگوها در سال ۲۰۱۵ کمک خواهند کرد. در این گزارش عملکرد روحانی در یکساله اول ریاستجمهوریاش بررسی شده است تا بدین وسیله بتوان نشان داد که چه اتفاقهایی ممکن است در دوران ریاستجمهوری وی برای ایران رخ دهد. روحانی در یک ساله اول ریاستجمهوری خود مجبور شد تا تمایلات ترقیخواهانه خویش را با احتیاط ذاتی عوامل محافظهکار در درون حاکمیت متوازن کند.
در پایان ماه سپتامبر ۲۰۱۴ «حسن روحانی» رئیسجمهوری ایران برای دومین بار در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک حضور یافت. در جریان نخستین حضور وی در نیویورک در ماه سپتامبر ۲۰۱۳ نخستین مکالمه تلفنی میان روسایجمهوری آمریکا و ایران از سال ۱۹۷۹ به بعد انجام گرفت. این مکالمه تلفنی باوجود اینکه در داخل ایران بحثبرانگیز شد اما نشاندهنده تغییرات مهمی بود که به دنبال انتخاب «روحانی» به عنوان رئیسجمهوری جدید و جانشین «محمود احمدینژاد» در سیاست خارجی ایران رخ داد.
یک سال بعد روحانی در وضعیتی متفاوت به نیویورک بازگشت. گزینه حمله نظامی جای خود را به بنبست بر سر تمدید توافقی چشمگیر داده بود، توافقی که به نظر حلوفصل مسالمتآمیز موضوع هستهای را نوید میداد. باوجود اقدامات مثبت اما مقطع زمانی یک ساله به وضوح نشان داد که «روحانی» در زمینه بهبود روابط بیرونی از آزادی عمل محدودی برخوردار است.
در این گزارش مقطع زمانی پس از انتخاب روحانی به ریاستجمهوری بررسی میشود. گزارش به تغییرات در رابطه با آنچه برای ایران عملی و قابل دستیابی هستند میپردازد و درباره مسیر احتمالی سیاست خارجی ایران در آینده نتیجهگیریهایی ارائه میدهد. گرچه موضوع روابط خارجی در سطح منطقهای و بینالمللی در دستور کار رئیسجمهوری جدید ایران قرار دارد، اما این روابط را نمیتوان از موضوعات داخلی ایران مجزا دانست. رویدادهای کلیدی در دوره یک ساله ریاستجمهوری «روحانی» مؤید این است که ایران دارای بدنه سیاسی یکپارچهای نیست. حکومت ایران از نیروهای سیاسی مختلف تشکیل شده است و این نیروها از نفوذ فراگیر و قابلتوجهی بر مذاکرات هستهای و سیاست خارجی برخوردارند. بنابراین هرگونه رویکرد جدید که به وسیله رئیسجمهوری جدید ایران اتخاذ شد از تغییر در طرز تفکر دیگر نهادهای بانفوذ کشور و فشارهای داخلی نشأت میگیرد. ابتکارات رئیسجمهوری از حمایت آیتالله «خامنهای» رهبر انقلاب برخوردارند، ولی این حمایت مشروط است و ممکن است دوام چندانی نداشته باشد.
متن کامل اصل گزارش را میتوانید از اینجا دانلود کنید
انتهای پیام/