پرده نقالی زنانه یک الگوی سنتی با رویکرد مدرن است/ احیای هنر پردهکِشی با تقویت آثار عاشورایی
به گزارش خبرنگار حوزه هنرهای تجسمی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، نسخه زنانه تابلوی پردهدرویشی یا پردهنقالی تحت عنوان «پرده شیرین» اثری از مهدی طالعینیا نقاش و مدیر انجمن نقاشی قهوهخانهای است که این روزها برای اولین بار در خانه هنرمندان در معرض دید عموم قرار گرفته است.
مهدی طالعی نیا، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری آنا به عمر ۲۵۰ساله هنر پردهکِشی اشاره کرد و گفت:نقاشی پردهکِشی نوعی کاربردی از نقاشی قهوهخانهای است. با توجه به این که هنر پردهکشی در ۳۰ یا ۴۰ سال اخیر کاملاً منسوخ شده است، من پروژهای را با عنوان احیای هنر پردهکشی برای وزارتخانههای ذیربط تعریف کردم تا بتوانیم هنر مذکور را زنده کنیم.
مدیر انجمن نقاشی قهوهخانهای افزود: گام اول احیای هنر پردهکشی، توجه به آثار عاشورایی این هنر است. هنر پردهکِشی تنها مکتب نگارگری است که در آن شاهنامهنگاری و علوینگاری وجود ندارد. ما برای اولین بار نسخه علوی و شاهنامهای این هنر و مکتب نگارگری را درست کردیم.
وی اظهار کرد: ما در جریان احیای هنر پردهکشی، مقید هستیم که طبق اصول فرم و محتوای سنتی کار کنیم؛ بااین حال رویکردمان کاملاً معاصر است مثلا ما در آخرین پردهای که داشتیم، تمام زنان شاهنامه را در قالب یک پرده کار کردیم. پردههای درویشی همیشه مردانه بودهاند اما ما بنا به ضرورت تاریخی و نیاز جامعه معاصر و برای تکریم و پاسداشت مقام زن اولین پردهدرویشی یا پردهنقالی زنانه را کار کردیم. در اینجا الگوی کار، یک الگوی سنتی است ولی رویکردش یک رویکرد کاملا مدرن به حساب میآید.
این نقاش قهوهخانهای گفت: باید ببینیم که احیای هنر پردهکشی چه بازتابهای اجتماعی، سیاسی و بینالمللی دارد؟ البته من باید بگویم که کار مذکور از نظر اقتصادی کاملا به صرفه است زیرا جامعه هنری ما به سمت نوعی پست مدرنیسم سنتی میرود و ما داریم سنتگرا میشویم. اصلا اگر به بستر جامعه نگاه کنیم متوجه افزایش تعداد رستورانها و استفاده از لباسهای سنتی میشویم. این نشان میدهد که جامعه ما سنت را دوست دارد و ما موظفیم به جای آنکه محصول صادر کنیم، محتوای هنر معاصر را صادر کنیم.
مدیر و موسس انجمن نقاشی قهوهخانهای ایران اظهار کرد: ما یک ساختار کلی در پردهکشی داریم که به آن ساختار اسطورهای میگویند. این ساختار مبتنی بر قهرمان، اسب سفید، ضد قهرمان و مسائل دیگر است. ساختار مذکور در تخت جمشید، نقش برجستههای ساسانی، نقش برجستههای رومی، نقش برجستههای یونانی و دیوارنگارههای کهن و باستانی دیده میشود بنابراین جهان آن را درک میکند.
طالعینیا افزود: پردهکشان مفهومی به نام «غلطسازی» دارند. آنها عناصر غلط را در نقاشی قهوهخانهای کار میکنند مثلا در وسط صحرای کربلا یک آدم کت، شلوار، کراواتی میکشند. در واقع غلطسازی همان تعریف نشانهشناسی یا «سمیولوژی» است یعنی تنها مکتب نقاشی است که از چارچوبهای کلاسیک کنده و وارد حوزه مدرنیته شده اما در زمان خودش شناخته نمیشود. ما الآن سعی میکنیم کارهایی را تولید کنیم که عناصر غیرهمگون را در خودشان جای دادهاند و این تولیدات علیالظاهر سنتی هستند ولی بیان سمیولوژیک و معاصر دارند. ما انواع عناصر غلط را در کارمان تطبیق اسطورهای میدهیم و به جای هر کدام از پرسوناژها( شخصیتهای داستانی)، پرسوناژهای روز و معاصرش را کار میکنیم.
انتهای پیام/۴۱۰۴/
انتهای پیام/