«آبله میمون»، ویروسی که چندان خطرناک نیست/ ۲ راهکار ساده برای مقابله با ویروس جدید
گروه جهان خبرگزاری آنا - مجتبی اسماعیلی، هم شنیدن نام شیوع ویروسی خاص در جهان این روزها مردم را به وحشت میاندازد هم تصور همذاتپنداری انسان با حیوانی همچون میمون؛ چه رسد به اینکه در بحبوحه دستو پنجه نرم کردن مردم دنیا با تبعات جنگ اوکراین، ازجمله کمبود شدید سوخت و گندم، از آمریکا و اروپا خبر میرسد مردم باید خود را برای مقابله با ویروسی جدید به نام «آبله میمون» آماده کنند. هنوز مردم دنیا از تبعات جنگ با «کووید-۱۹» خلاص نشدهاند و ویروس قرن همچنان در غرب قربانی میگیرد که انتشار این خبر بر شدت نگرانی مردم افزوده است؛ ازجمله اینکه مانند هر ویروس نوظهور دیگر (که این روزها غالبا عامل انسانی در پیدایش آن دخیل است) اطلاعات چندانی درباره ابعاد و شرایط شیوع آن وجود ندارد و برای بسیاری از مردم دنیا مرموز و ناشناخته است.
آبلهمیمون (Monkeypox) بیماری ویروسی مشترک انسان و حیوان است که بهطور معمول در بخشهای مرکزی و جنگلی آفریقا وجود دارد؛ عفونت ویروسی نادری شبیه آبله انسانی ولی خفیفتر است و در آن علائم عفونت انسان مشابه علائمی است که در گذشته در بیماران مبتلا به آبله دیده میشد.
نخستین مورد ابتلای انسان به آبلهمیمون
این بیماری نخستینبار در دهه ۱۹۷۰ میلادی در جمهوری دموکراتیک کنگو (معروف به زئیر در آن زمان) در پسربچهای ۹ ساله ثبت شد. هرچند طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی آبله در سال ۱۹۸۰ریشهکن شد، اما آبلهمیمون هنوز بهطور پراکنده در برخی مناطق آفریقا رخ میدهد و بیشتر موارد گزارششده در مناطق جنگلی روستایی حوضه کنگو و غرب آفریقا، بهویژه در مناطق بومی جمهوری دموکراتیک کنگوست.
نتیجه پژوهشهای محققان نشان میدهد دوره درمان آبلهمیمون از ۶ تا ۱۶ روز متغیر است
در پاییز سال ۲۰۰۳ موارد تأیید شده آبلهمیمون در منطقه مرکزی و غرب آمریکا گزارش شد که شیوع این بیماری برای نخستینبار در خارج از قاره آفریقا را نشان میدهد. همچنین مشخص شد بیشتر بیمارانی که به این بیماری مبتلا شدند، با «سگهای دشتی» اهلی تماس داشتند. سگ دشتی (سنجاب مرغزار) از جوندگان بومی علفزارهای آمریکای شمالی است. پنج گونه مختلف از این نوع حیوان وجود دارد: دمسیاه، دمسفید، گانیسون، یوتا و مکزیکی. این جانوران برخلاف نامشان در اصل نوعی از سگ نیستند، بلکه نوعی سنجاب زمینی هستند.
بیشتر بخوانید:
اولین مورد آبله میمون در سرزمینهای اشغالی ثبت شد
در حال حاضر مواردی از ابتلا به این بیماری در رژیم صهیونیستی و چند کشور اروپایی ازجمله انگلیس، فرانسه، پرتغال، اسپانیا، آلمان و نیز در آمریکا، استرالیا و کانادا گزارش و سبب شده است مقامهای بهداشتی کشورهای مختلف در حالت آمادهباش قرار بگیرند. تاکنون علت شیوع آبلهمیمون که بیماری نادری است مشخص نشده، ولی چندین فرض وجود دارد که یکی از آنها افزایش مجدد سفرها در دوران پساکروناست که میتواند به گسترش آن کمک کرده باشد.
آبلهمیمون چگونه شیوع مییابد؟
هرچند پژوهش کاملی درباره نحوه انتقال ویروس انجام نشده است، اما بررسی پژوهشگران تا این لحظه نشان میدهد علت انتقال ویروس تماس مستقیم با خون یا ترشحات بدن، ضایعات پوستی یا تماس با مایعات مخاطی حیوانات مبتلا به این ویروس است. سازمان بهداشت جهانی در گزارشی اعلام کرد، مواردی از ابتلا را در آفریقا ثبت کرده که ناشی از دست زدن به میمونها، موشهای صحرایی غولپیکر گامبیا یا سنجابهای آلوده به این بیماری است، زیرا جوندگان منبع اصلی این ویروس هستند. همچنین این سازمان هشدار میدهد ممکن است خوردن گوشت حیوانات آلوده به آبلهمیمون ازجمله عوامل خطر انتقال باشد.
در این میان منابع رسانهای غربی نیز گزارشهای مختلفی دارند، ازجمله اینکه شبکه الجزیره در گزارشی مینویسد آبلهمیمون بهراحتی میان انسانها منتقل نمیشود و برای انتقال باید تماس از نزدیک باشد. همچنین روزنامه بهنقل از مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا مینویسد، این اعتقاد وجود دارد که انتقال بیماری از فردی به فرد دیگر عمدتاً بهوسیله قطرات تنفسی بزرگ (همچون عطسههای شدید و ناگهانی) اتفاق میافتد.
دوره درمان آبلهمیمون
نتیجه پژوهشهای محققان نشان میدهد دوره درمان آبلهمیمون (دوره میان ابتلا به ویروس و علائم اولیه تا بهبود یافتن) از ۶ تا ۱۶ روز متغیر است، اما میتواند میان پنج تا ۲۱ روز باشد. مراحل بیماری نیز به دو دوره تقسیم میشود: نخست، «دوره تهاجم» از لحظه ابتلا به ویروس تا پنج روز. دوم، دوره پدید آمدن تاولهای پوستی در یک دوره یک تا سه روز پس از شروع تب.
علائم ابتلا به آبلهمیمون نیز عبارتند از: تب، سردرد بسیار شدید، تورم و بزرگ شدن غدد لنفاوی، درد کمر و عضلات، خستگی شدید و برآمدگیهای (تاولها) پوستی. تاولها ابتدا از ناحیه صورت شروع میشود و سپس به سایر قسمتهای بدن گسترش مییابد. شدیدترین تاولها در صورت (در ۹۵ درصد موارد) و در کف دستها و پاها (۷۵ درصد) است و خود را بهصورت تاولهای کوچک چرکین نشان میدهند که ممکن است محو شدن کامل آنها تا سه هفته طول بکشد. در برخی از بیماران، قبل از ظاهر شدن تاولها شاهد تورم شدید غدد لنفاوی هستیم؛ ویژگی خاصی که آبلهمیمون را از سایر بیماریهای مشابه متمایز میکند.
در زمینه درمان آبلهمیمون، همچون دوران اول شیوع کرونا در جهان هیچ دارو یا واکسنی در دسترس نیست، اما شیوع آن قابل کنترل است
علائم آبلهمیمون بهطور معمول میان دو هفته تا ۲۱ روز بهبود مییابد و موارد شدیدتر آبلهمیمون در کودکان شایعتر است.
میزان مرگومیر آبلهمیمون
بیشتر بیماران در مدت چند هفته از آبلهمیمون بهبود مییابند. با وجود این، سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد: میزان مرگومیر در موارد مختلف میان بیماران بسیار متفاوت است، اما در موارد ثبتشده که بیشتر آن در میان کودکان است، از ۱۰ درصد تجاوز نمیکند. بهطور کلی، به نظر میآید گروههای سنی جوانتر نسبت به آبلهمیمون مصونتر هستند.
بیشتر بخوانید:
اُمیکرون تولید واکسن را رونق میدهد؟
واکسن از سرطان پیشگیری میکند؟
در زمینه درمان این بیماری همچون دوران اول شیوع کرونا در جهان هیچ دارو یا واکسنی در دسترس نیست، اما شیوع آن قابل کنترل است. در گذشته ثابت شده بود واکسیناسیون علیه آبله ۸۵ درصد در پیشگیری از آبلهمیمون مؤثر است، اما پس از قطع واکسیناسیون بهدنبال ریشهکنی آبله در جهان، این واکسن دیگر در دسترس عموم مردم قرار نمیگیرد.
هرچند آبلهمیمون بهراحتی میان انسانها منتقل نمیشود و برای انتقال باید تماس از نزدیک باشد، با دو راهکار ساده میتوان از ابتلا به آن جلوگیری کرد؛ نخست، خودداری از تماس با جانوران موذی و حیوانات دستآموز خانگی بهویژه در میان کودکان و دوم، تزریق واکسن آبله. سرعت فراگیر شدن این ویروس مانند کرونا سریع نیست و بهراحتی با رعایت موارد مطرحشده میتوان با آن مقابله کرد. در عین حال انتظار میرود با توجه به فراگیر شدن آن و لزوم مقابله با ویروس، واکسنهای مشابه ازجمله واکسن آبله در کشورمان تأمین و میان جامعه هدف تزریق شود.
انتهای پیام/۴۰۳۳/
انتهای پیام/