الهامی: نساجی مثل تفنگی است که فشنگ ندارد/ زودتر از حد تصور گل زدیم
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری آنا، ساکت الهامی پس از برتری یک بر صفر تیم فوتبال نساجی مازندران مقابل آلومینیوم اراک در فینال جام حذفی و قهرمانی تیمش اظهار کرد: بازی سختی بود و تیم آلومینیوم در نیمه اول بهتر از ما بازی کرد و اگر خوش شانس بود، گل هم میزد و باید انصاف داشته باشیم.
وی افزود: در نیمه دوم ما بودیم که توانستیم عملکرد بهتری داشته باشیم، گل زدیم و حتی موقعیتهای بیشتری هم داشتیم که باز هم به گل برسیم. دو تیم اولین بار بود که در این موقعیت (فینال جام حذفی) قرار میگرفتند و به همین خاطر کار سخت شد. طبیعی بود تیمی که گل زده است عقب بنشیند و در ادامه هم آنها باب میل ما بازی کردند و به بازی مستقیم روی آوردند. در ادامه هم ما روی ضدحملات میتوانستیم به گل برسیم، اما از موقعیتها استفاده نکردیم.
وی درباره حضور پرشمار هواداران نساجی در ورزشگاه آزادی هم بیان کرد: بیشتر از ۳۰ هزار نفر به ورزشگاه آمدند و پنج شش ساعت قبل از بازی در ورزشگاه بودند. خدا را شاکرم که شرمنده این هواداران نشدیم و آنها نشان دادند که چه آیندهای در فوتبال ایران دارند. همچنین نباید آلومینیوم و اراک را نادیده بگیریم و آنها آینده خوبی خواهند داشت. باید به مهدی رحمتی تبریک بگویم، اما فقط به خودش و بازیکنهای آلومینیوم تبریک میگویم، چون اطرافیانش در این مدت خیلی برای ما حاشیه درست کردند. این هم شروع راه مهدی رحمتی در مربیگری است و آینده مربیگری در اختیار مربیانی مثل اوست. مهدی لایق این جام هم بود.
سرمربی تیم نساجی درباره تفاوت نمایش تیمش در دو نیمه گفت: نیمه اول بدترین نیمه ما از روزی بود که من به نساجی آمدم، اما در نیمه دوم با تغییر ریتم و تعویض نفرات، سعی کردیم شرایط را تغییر دهیم و زودتر از حد تصور هم گل زدیم. آلومینیوم تیم خوبی بود و این حرف من به این دلیل نیست که چون بردیم، به به و چه چه کنیم، آلومینیوم واقعاً تیم شایستهای بود.
وی در واکنش به آسیایی شدن این تیم خندید و در ادامه درباره دلیل خنده خود، گفت: ما همه ابزار آسیا را داریم، جز زمین! مثل تفنگی هستیم که فشنگ ندارد، اما آقای حدادیان تلاش میکند تا شرایط فراهم شود. باید از بچههای تیم تشکر کنم و از هوادارانمان که ما را شرمنده نکردند. همچنین باید خدا را شکر کنم با دو تیم صاحب هویت (تراکتور و نساجی) قهرمان این جام شدم.
انتهای پیام/۴۰۴۸/
انتهای پیام/