هنر انقلابی یعنی هنر انسانی و متعالی/ هنرمندان را به خودی و غیرخودی تقسیم نکنیم

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، این روزها هشتمین دوره هفته فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی در حال برگزاری است، رویدادی که هر ساله به همت حوزه هنری برگزار می‌شود و فرصتی است که هنرمندان فعال در این حوزه در برنامه‌ها و بخش‌های مختلف آن معرفی شوند. جدا از معرفی چهره‌های جدید در این هفته بسیاری از قدیمی‌های عرصه هنر را نیز می‌توان دید، هنرمندانی که شاید حضورشان در سال‌های اخیر کمرنگ شده و در چنین زمان‌هایی می‌توان مجددا با آن‌ها دیداری تازه کرد.

ناصر آویژه یکی از هنرمندان با سابقه‌ایست که در شب اول هفته هنر انقلاب، در ضیافت حوزه هنری حضور پیدا کرد و در کنار بسیاری از بازیگران و کارگردان‌های قدیمی و خوش سابقه تئاتر حاضر شد. هنرمندی که به واسطه سال‌ها فعالیت در عرصه هنرهای نمایشی به ویژه نمایش‌های مخصوص کودکان و نوجوانان در تلویزیون به چهره‌ای شناخته شده تبدیل شده و در شکل‌گیری بسیاری از خاطرات متولدین دهه شصت و اوایل هفتاد، نقشی اساسی ایفا کرده است.

وی بازیگری و کارگردانی را به صورت آکادمیک و تجربی آموخته و پس از فارغ‌التحصیلی در دوره‌های آموزشی حمید سمندریان، با پیوستن به گروه رضا فیاضی و سپس همراهی با مثلث حمید گلی، علی فروتن و محمد مسلمی به چهره‌ای محبوب در دهه هفتاد و هشتاد مطرح شد. به بهانه آغاز هفته هنر انقلاب اسلامی و حضور آویژه در شب سینما و تئاتر این رویداد، با این بازیگر و کارگردان تئاتر به ‌گفت‌وگو نشستیم.

هنر انقلابی باید مثل خود انقلاب باشد

آویژه در ابتدای سخنانش در خصوص ویژگی‌های هنر انقلابی عنوان کرد: در اول مسیر باید خود انقلاب را تعریف کنیم تا بتوانیم هنر آن را بشناسیم. انقلاب یک دگرگونی، تغییر و اتفاقی است در جهت بهتر شدن. یعنی ظلمی هست، انقلابی شکل می‌گیرد برای برچیدن آن ظلم. این رویداد ویژگی‌هایی انسانی دارد و به متعالی شدن انسان‌ها مربوط است. پس اگر انقلاب چنین ویژگی‌هایی دارد، هنر آن نیز باید چنین مشخصه‌هایی داشته باشد. یعنی هنری که انسانی و متعالی باشد، ویژگی اصلی هنر انقلابی است.

وی درخصوص اینکه هنرهای نمایشی ما چقدر به مفهوم هنر انقلابی نزدیک است، گفت: به نظر می‌رسد هنر ما در دوره‌هایی به این مضامین نزدیک بوده و در زمان‌هایی فاصله گرفته است. در اوایل انقلاب هنر واقعا انقلابی بود و نمونه‌هایش را زیاد در سینما و تئاتر می‌دیدیم و اکثر آثار در آن دوران بیشتر حول محور مسائل انسانی، اجتماعی، حق و حقانیت و مواردی از این دست بود. اما از دوره‌ای که چهره‌های انقلابی‌تر به دلایل مختلف مثل فوت کردن یا حذف شدن، از این عرصه کنار رفتند، شرایط به طور کلی تغییر کرد و صرفا یک نام از هنر انقلاب در این حوزه باقی ماند و همه چیز کمرنگ‌تر شد. سال‌هایی که هنرهای نمایشی ما هیچ ویژگی متعالی و انسانی را در دل خود نداشت.

این هنرمند در رابطه با جایگاه هنر انقلابی در سال های اخیر بین فیلم‌های سینمایی و نمایش‌های روی صحنه اظهار کرد: هنر متأثر از فضای اجتماعی است و فضای اجتماعی ما نیز در حال حاضر ملتهب است. بالاخره مسائل مربوط به بیماری کرونا، مشکلات اقتصادی، تحریم‌ها و چندین و چند مورد دیگر چنین شرایطی را به وجود آورده است، اگرچه که این وضعیت الزاماً مختص مردم ما نیست و بسیاری از این مشکلات و گرفتاری‌ها جهانی است و همه جا به هم ریخته است.اما چیزی که مشخص است این فضای اجتماعی باعث شده هنرِ ما، از ان چیزی که باید باشد بسیار فاصله بگیرد.

بیشتر بخوانید:

حمیدرضا نعیمی: هنر انقلابی یعنی هنر معترض

تئاتر باید توسط تئاتری‌ها حمایت شود نه دیگران

اعتراض دوستانه مهدویان به ۲۵ اصلاحیه جدید فیلمش

هنرمندان را مرزبندی نکنید

وی با اشاره به اینکه برخی نگاه‌ها نسبت به هنرمندان باعث مرزبندی در میان آن‌ها می‌شود، بیان کرد: یادم هست برای جشنواره‌ای قرار بود دبیر باشم که مدیر آن جشنواره گفت باید کاری کنیم که مرزها را برداریم و هنرمندان را به خودی و غیرخودی تقسیم نکنیم. این تفکر واقعا طرز فکر درستی است و باید اجازه دهیم که همه در این فضا کار کنند. مثلا ما فکر می‌کنیم برای آثار حوزه انقلاب یا دفاع مقدس فقط باید از تعدادی آدم خاص که پیش از این خودی بودن آن‌ها اثبات شده، استفاده کنیم، درحالی که اصلا اینطور نیست. مثلا در شب اول هفته هنر انقلاب امسال، خانم لیلی عاج در بخش تئاتر برنده جایزه شد. شاید خیلی‌ها فکر کنند که این هنرمند غیرخودی است چرا، شاید چون شمایلش آنطور که عده‌ای می‌پسندند نیست. در حالی که بهترین کارها را در حوزه انقلاب اسلامی و تحقق عدالت اجتماعی انجام داده و کارهایی تولید کرده همه آن‌ها انسانی و اجتماعی بودن و حرفی برای گفتن داشتند.

ناصر آویژه در انتهای صحبت‌هایش عنوان کرد: هنر انقلابی باید حرفی برای گفتن داشته باشد و انقلابی بودنش را نشان دهد، دقیقاً مثل خود انقلاب. اما متأسفانه در حال حاضر اینطور به نظر می‌رسد که هنر انقلاب از جایگاه اصلی خود که باید داشته باشد فاصله گرفته و فقط مقداری از رنگ و لعاب ظاهری آن باقی مانده است.

انتهای پیام/۴۱۷۳/