یادداشت وارده؛
یاد ناصح مشفق به خیر باد
خبر درگذشت استاد شیرین‌زبان ادب فارسی شادروان «دکتر محمدمهدی ناصح» استاد فقید دانشگاه فردوسی خبر تلخی است که پس از سال‌ها رنج، بیماری و در خانه‌ماندن به دیار باقی شتافت.
گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ در آستانه رسیدن بهار و نوروز؛ تلخ‌ترین خبر می‌تواند خبر درگذشت استاد شیرین‌زبان ادب فارسی شادروان «دکتر محمدمهدی ناصح» استاد فقید دانشگاه فردوسی باشد که پس از سال‌ها رنج، بیماری و در خانه‌ماندن به دیار باقی شتافت.
بیشتر بخوانید:
نکوداشت استاد آل‌یاسین (همایون کاشانی)
نگارنده توفیق درک محضر ایشان را به هنگام تدریس‌شان نداشته، اما از همان نیم‌سال نخست کارشناسی ادبیات در سه‌دهه پیش که در درس آیین نگارش کتاب وی (و دکتر یاحقی عزیز) را در دست گرفتم تا سال‌ها بعد که در همایش‌های ملی و بین‌المللی اجازه داشتم در کنار ایشان بنشینم و در محضرشان که در جایگاه هیئت رئیسه همایش جلوس داشتند، مقاله‌ام را بخوانم، خود را شاگرد ایشان می‌دانستم و این طنز ایشان را از یاد نمی‌برم که در همه همایش‌ها در قبال وقت‌کم‌آوردن سخنرانان و تذکر هیئت رئیسه به سخنران، ایشان با گویش شیرین خراسانی می‌فرمود من خودم آن‌قدر وقت سخنرانی از این همایش‌ها طلب دارم که خدا می‌داند و قرار است یک روزی حساب کنند!!
نیک می‌دانیم که همه استادان و معلمان در همه رشته‌ها به فضایلی از جمله ادب‌نفس و مناعت‌طبع و تسلط در تدریس و شیوه بیان و شوق برکشیدن شاگرد آراسته‌اند و البته روشن است که درصد و غلظت و شدت آنها در همه یکسان نباشد؛ اما در مواردی ممکن است یک صفت از آراستگی‌های شایان معلمی، در وجود کسی خوش نقش ببندد که همان صفت در دیگران از لونی‌دیگر باشد.
«دکتر ناصح مردی» به تمام معنی آزاده و مردم‌دوست و شاگردنواز بود و از این رو از او برخی خطاهای ممکن انسانی به آسانی به چشم نمی‌آمد و این خود می‌توانست مایه ارادت کسانی به ایشان باشد که حتی یک نشست در خدمت‌شان بوده‌اند.
در کارنامه استاد ناصح البته کار علمی کم نیست و اگر فقط مجموعه مقالات و سخنرانی‌های ایشان در همایش‌های داخلی و خارجی هم (که عصاره و نقاوه کوشش‌های ایشان است) ، گردآوری شود خود مجموعه‌ای خواندنی خواهد بود( که احتمالاً مأموریت این کار با همکاران و شاگردان ایشان باشد) اما همان تصحیح تفسیر ۲۰ جلدی روض‌الجنان ابوالفتوح رازی از قرآن کریم (با همکاری دکتر یاحقی) جدا از ارزش معنوی و قرآنی کار، برای ماندگاری ایشان بس می‌نماید.
این هم که استادان جوان دانشگاه‌ها؛ بعضا «دکتر ناصح» را در پیشرفت علمی و راهیابی‌های معلمی خود دخیل و مؤثر می‌دانند، نمود روشنی از تعهد و کاردانی و کوشش استاد فقید در کار معلمی خویش است.
استاد ناصح با آنکه همه‌جا عزیز و گرامی و بر صدر بود، اما دو دهه پایان عمر را با داغ جانکاه و ناگهانی فرزند برومند و درس‌خوانده خویش سر کرد و دیگر آن شور، هیجان و تبسم‌های خراسانی‌اش که مانند سرخی زعفران قاینات و پوست‌نازکی زرشک‌های تازه بیرجند بود به دید نیامد.
اندوه درگذشت این استاد مهربان و نیک‌گفتار و سلیم‌النفس اکنون بر سر همه دوستان و همکاران و شاگردان ایشان سایه‌افکنده‌است که امید به درک و دریافت روح پاک ایشان از غفران الهی مایه آرامش و گساردن چنین غمی است.
یادش گرامی باد
عبدالرضا مدرس‌زاده دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد کاشان
انتهای پیام/۴۱۱۷/۴۰۶۲/
انتهای پیام/
