آنا گزارش می‌دهد؛
فلسفه عید مبعث چیست؟
مبعث روزی است که حضرت محمد(ص) به پیامبری برگزیده شدند؛ روزی بزرگ برای مسلمانان جهان که دانستن فلسفه و حکمت آن خالی از لطف نخواهد بود.
به گزارش خبرنگار حوزه دین و آیین گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، مبعث روزی است که حضرت محمد(ص)، پیامبر عظیم‌الشان اسلام در روز ۲۷ رجب عام‌الفیل، ۱۳ سال پیش از هجرت به درجه پیامبری برگزیده شدند. ایشان در سن ۴۰ سالگی در غار حرا از سوی خداوند توسط جبرئیل مأمور شدند تا خداپرستی را در میان مردم رواج دهند و پیام وحی را به آن‌ها برسانند. غار حرا یکی از کوه‌های اطراف شهر مکه است که پیامبر(ص) اوقات بسیاری برای عبادت به آن‌جا رفته و با خداوند نجوا می‌کردند.
مبعث؛ گذر از رنج‌ها و قدم به‌سوی ارزش‌های اسلامی
مبعث در حقیقت روز برافراشته شدن پرچم رسالتی است که خصوصیات آن برای بشریت، ممتاز و بی‌نظیر است. پیام مهم بعثت، گذر از همه رنج‌ها و قدم به‌سوی ارزش‌های اسلامی و قرآنی است. بعثت در فرهنگ قرآنی به معنای عامل رساندن بشر به تکامل است. پس از شناخت پیامبر خدا(ص)، مهم‌ترین مسئله در زمینه معرفت، آشنایی با فلسفه مبعث ایشان است. تنها تفاوت فلسفه خاتم‌الانبیا با دیگر پیغمبران الهی این است که حضرت محمد(ص) برنامه پیامبران گذشته را تکمیل کردند و نبوت به ایشان ختم می‌شود.
در واقع فلسفه بعثت انبیا، تکامل انسان و پاسخگویی به نیازهای مادی و معنوی او است. سایر اموری که در تبیین حکمت بعثت انبیا در قرآن به آن‌ها اشاره شده عبارتند از دعوت به خداپرستی، تکامل انسان، فروع اجابت دعوت خدا و جزئیات اجرای برنامه الهی تکامل انسان، از جانب انبیای الهی است. اما فلسفه مبعث، در مورد کسانی که دعوت خدا و انبیای الهی را اجابت نکنند، اتمام حجّت است.
دعوت به پرستش خدای یگانه و دوری از طاغوت
از اهداف زیر بنایی و بنیادین بعثت انبیا(ع) دعوت مردم به پرستش خدای یگانه و دوری از طاغوت و مظاهر آن است: «وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنْ اُعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَی‌اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَیهِ الضَّلَالَةُ…». (نحل: آیه ۳۶) «ما در هر امتی پیامبری برانگیختیم تا به آن‌ها بگویند خدا را بپرستید و از پرستش غیرخدا (طاغوت) خودداری کنید، گروهی هدایت یافتند و گروه دیگر (از طریق عناد و لجاج) شایسته گمراهی و ضلالت شدند.»
آموزش کتاب آسمانی؛ ضامن سعادت انسان
در بخشی از آیات، هدف از بعثت پیامبران، آموزش کتاب آسمانی و حکمت معرفی شده است. البته مقصود از کتاب، کتاب هر پیامبری است که با آن مبعوث شده است، مانند «صحف» نوح و ابراهیم، «تورات وانجیل» کلیم و مسیح، و «قرآن» پیامبر اسلام(ص). حکمت، دستورات حکیمانه‌ای است که ضامن سعادت انسان در دو جهان است.
تحقق قسط در میان مردم
در برخی از آیات و احادیث انگیزه بعثت پیامبران و فرو فرستادن کتاب‌های آسمانی، تحقق قسط در میان مردم بیان شده است؛ چنان که خداوند در این‌باره می‌فرماید: «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَینَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمْ الْکتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ…». (حدید: آیه ۲۵) «ما پیامبران خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آن‌ها کتاب و میزان فرو فرستادیم تا مردم به قسط و عدل قیام کنند.»
رهایی از ظلمات و دستیابی به وادی نور
رهایی از ظلمات و دستیابی به وادی نور، از اهداف بعثت است که در قرآن کریم به آن تصریح شده است: «کتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیک لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنْ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَی صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ» (ابراهیم: آیه ۱)؛ این کتاب را برای تو نازل کردیم تا مردم را از تاریکی‌ها به به سوی روشنایی، به فرمان پروردگارشان در آوری، به سوی خداوند شکست ناپذیر و ستوده.
تکمیل عقول بشر
یکی از مهم‌ترین هدف از آموزش و پرورش مردم به دست پیامبران، تکامل عقلانی بشر است، از این رو باید عقل و دانش هر پیامبری، از عقل و دانش امّت وی بالاتر و برتر باشد: پیامبر اسلام (ص) می‌فرماید: هدف از بعثت، تکمیل عقول بشر است: «وَ لَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیاً وَ لَا رَسُولًا حَتّی یسْتَکمِلَ الْعَقْلَ، وَ یکونَ عَقْلُهُ أَفْضَلَ مِنْ عُقُولِ جَمِیعِ أُمَّتِه»؛ خداوند، هیچ پیامبر و رسولی را جز بر تکمیل خرد، مبعوث نفرمود، و خرد او بالاتر از عقول امّت وی است.
رشد و تعالی اخلاقی
رشد و تعالی اخلاقی و آداب اجتماعی، یکی دیگر از اهداف بعثت به شمار می‌آید. پیامبر (ص) فرمودند: «من برای تتمیم و تکمیل اصول و کرامت‌های اخلاقی مبعوث شدم: «اِنّما بُعِثتُ لِاُتَمِّمَ مَکارِمَ الاَخْلاق» در سایه این هدف متعالی سفارش و توصیه به رفتارهای اخلاقی از جمله: احسان به پدر و مادر، ادای حقّ وزن و پیمانه، عدالت در شهادت و داوری، وفا به عهد و پیمان، دوری از شرک، برپاداری حقّ و عدالت و تقوا و پاکی شکل می‌گیرد.
داوری به حق
مردم، امّتی یگانه بودند، پس خداوند پیامبران را نویدآور و بیم‌دهنده برانگیخت و با آن کتاب خویش را به حق فرو فرستاد تا میان مردم در آن‌چه با هم اختلاف می‌ورزند، داوری کند. (بقره: آیه ۲۱۳) بشارت و انذار هر دو از اهداف بعثت است چون تشویق و تنبیه، دو رکن عمده تربیت نفوس و تأمین کننده سعادت آن‌هاست. داوری به حق که بر اساس تعالیم کتاب‌های آسمانی، ویژه قرآن است.
یادآوری نعمت‌های خداوند
خدای سبحان در آیات متعددی، یادآوری نعمت‌های الهی را جزو دستورهای انبیا قرار داده است؛ مانند: «وَاذْکرُوا إِذْ جَعَلَکمْ خُلَفَاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَزَادَکمْ فِی الْخَلْقِ بَسْطَةً فَاذْکرُوا آلَاءَ اللَّهِ لَعَلَّکمْ تُفْلِحُونَ» (اعراف: آیه ۶۹)؛ به یاد آورید زمانی را که خداوند، شما را بعد از قوم نوح، جانشینان آن‌ها قرار داد و در خلقت، بر قوّت شما افزود. پس، نعمت‌های خداوند را به یادآورد؛ باشد که رستگار شوید.
نشر حرّیت و ترویج آزادی
بهترین ره‌آورد پیامبران، نشر حرّیت و ترویج آزادی، به‌ویژه آزادی فرهنگی که ترقی جامعه در گرو آن است. مبعوث‌شدگان از سوی خداوند، بسان مدعیان دروغین نبوت و رسالت که هدف به زنجیر کشیدن توده‌های مردم، استعمار و استثمار آن‌هاست، نیستند آن‌ها نه تنها بندی بر آن‌ها نمی‌گذارند، بلکه بارها را از دوش آن‌ها بر می‌دارند، و غل و زنجیرهایی را که بر دست و پا و گردنشان سنگینی می‌کرد، می‌شکنند.
بیشتر بخوانید:
سخن بزرگان درباره بعثت
پیامبر اکرم(ص): من مبعوث شدم تا بزرگواری‌های اخلاقی را کامل کنم.
پیامبر اکرم(ص): من برای مکارم و نیکی‌های اخلاقی مبعوث شدم.
پیامبر اکرم(ص): من بر اساس آیین پاک ابراهیم(ع) که سهل و آسان است، مبعوث گردیده‌ام.
پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: خداوند مرا برای تبلیغ و پیام‌رسانی فرستاده، نه برای سرزنش و تحمیل و مشقت آفرینی.
حضرت مهدی(عج): خداوند، محمد(ص) را برانگیخت تا رحمتی برای جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند.
حضرت علی(ع): خداوند او را در زمانی فرستاد که روزگاری بود پیامبری برانگیخته نشده بود. مردم در خوابی طولانی به سر می‌بردند. فتنه‌ها بالا گرفته و کارها پریشان شده بود. آتش جنگ‌ها شعله می‌کشید، دنیا بی فروغ و پر از مکر و فریب گشته، برگ‌های درخت زندگی به زردی گراییده و از به بار نشستن آن قطع امید شده بود.
انتهای پیام/۱۱۰/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
