آیا جهان در پساکرونا با پاندمی بیماری‌های اعصاب و روان روبه‌رو می‌شود؟

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا از روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران، احمد احمدی‌پور، با اشاره به اینکه هر ساله و همزمان با ۱۰ اکتبر «روز جهانی سلامت روان» در ایران از روز ۱۸ تا بیست و چهارم مهر ماه به عنوان «هفته سلامت روان» نامگذاری شده، خاطر نشان کرد: بدون شک اهمیت سلامت روان به قدری زیاد است که یک هفته زمانی اندک برای پرداختن به آن است ولی بهانه خوبی برای یادآوری این نکته بوده که اهمیت سلامت روان کمتر از اهمیت سلامت فیزیکی و جسمی ما نیست و در واقع این دو به هم مرتبط بوده و سلامت هر کدام روی دیگری تاثیر می‌گذارد.

وی افزود: همه ما دوره‌هایی از زندگی را با لحظاتی از غم، اندوه، اضطراب، استرس، خشم و وحشت تجربه کرده‌ایم، اکثر مواقع از آنها عبور کردیم ولی در برخی موارد تحت تأثیر آن ها اثراتی جدی در زندگی ما نقش بسته و ما را درگیر خودشان کرده است به طور قطع هر چه از سلامت روان بهتری برخوردار باشیم اثرات منفی این هیجانات و اتفاقات در زندگی شخصی ما کمتر می‌شود.

استادیار دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در ادامه اظهار کرد: سلامت روان فقط به معنای عدم وجود بیماری روانپزشکی نیست، چه بسا افرادی که هیچگونه بیماری روانپزشکی ندارند ولی از سطح سلامت روان خوبی برخوردار نباشند و برعکس فردی دچار بیماری‌ای مانند افسردگی شده باشد ولی وضعیت سلامت روان او نسبت به سایرین بهتر باشد.

احمدی‌پور در مورد تعریف سلامت روان، بیان کرد: مفهوم این نوع از سلامت یعنی اینکه فرد از بیشترین ظرفیت وجودی خودش بهره ببرد، با تغییرات اجباری و عدم قطعیت در زندگی کنار بیاید، و نقش فعال و پر رنگی در بین دوستان، خانواده، محل کار و جامعه داشته باشد، سعی در ایجاد و تداوم روابط خوب با دیگران کند، نقشی مولد در جامعه داشته باشد و بتواند هیجانات مثبت یا منفی خودش را شناسایی، بیان و مدیریت کند. سلامت روان مانند سلامت فیزیکی یک مسئله ثابت و تغییر نیافتنی نیست و نمی‌توان همیشه در یک وضعیت خوب از سلامت باقی ماند به این دلیل که شرایط زندگی و محیط پیرامونی‌مان ثابت نیست.

وی‌ گفت: سالجاری نیز مانند سال گذشته دنیا درگیر و آلوده به ویروس کرونا بوده و این پاندمی ناگهانی، جهانیان را به بهت وحشت زدگی فراخواند، ارتباطات اجتماعی افراد کم شد، منابع حمایتی برای آرامش و سلامت روانی محدود شد، انزواطلبی و قرنطینه‌های اجباری رایج شد، درآمدهای اقتصادی کاهش یافت، فوت افراد مبتلا و شرایط سخت برای سوگواری، بازماندگان را بیشتر از همیشه غمگین کرد، اضطراب از ابتلا و ترس از مرگ افزایش یافت، ذخیره‌های انطباقی افراد در مواجهه با شرایط سخت مصرف شد و این خود نه تنها توانست در این ایام مشکلات سلامتی روان افراد را زیاد کند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: به یقین در زمان پسا کرونا نیز تبعات منفی و بیماری‌های روانپزشکی را بیشتر می‌کند. سوال مهم این است که اگر الان کاری نکنیم آیا جهان با یک پاندمی دیگر ولی این بار نه یک بیماری عفونی بلکه بیماری های اعصاب و روان روبرو نخواهد شد؟

احمدی‌پور با اشاره به اینکه شعار سالجاری «سلامت روان در جهانی نابرابر» به مقوله مهم نابرابری سرویس دهی سلامت روان به افراد نیازمند در دنیا و توزیع ناعادلانه برخوردار نیست در بیانیه فدراسیون جهانی ذکر شده حدود ۷۵ تا ۹۵ درصد افراد با اختلالات روانپزشکی در کشورهای با درآمد کم یا متوسط دسترسی خوبی به این سرویس ها ندارند و حتی در کشورهای پر درآمد هم اوضاع خیلی بهتر از سایرین نیست. شاید یکی از دلایل آن تخصیص بودجه نامتناسب به سلامت روان نسبت به بودجه کلی سلامت باشد.

وی افزود: مسئله مهم دیگر وجود برچسب یا انگ روی بیماران و بیماریهای روانپزشکی است. این برچسب ها نه تنها اثرات منفی روی سلامت روان می گذارند که می‌توانند همان اثرات منفی را روی سلامت فیزیکی افراد نیز بگذارند. باعث می‌شود افراد نسبت به علائم شان حس بدتری پیدا کنند و سبب می شود جامعه قضاوت گر روی فرصتهای تحصیلی، شغلی، خانوادگی و روابط این افراد محدودیت بگذارد و این ظلمیست که به این افراد روا داشته می‌شود.

این روانپزشک ادامه داد: گاهی از این موضوع که هیچ فردی مصونیتی در مورد ابتلا به بیماری‌های روانپزشکی ندارد، غافل می‌شویم و چه بسا هر زمان مشابه هر مریضی دیگری ما هم دچار این مدل از بیماری‌ها شویم و خودمان را در چاهی از انزوا و مورد قضاوت شدن می‌بینیم که خود آن را حفر کرده بودیم. اگر قرار است شعار دهیم؛ سلامت روان برای همه؛ تمام افراد حقیقی و حقوقی باید برای سلامت روان تلاش کنند. امروز دیگر زمانی نیست که بیماران وانپزشکی را از بیمارستان‌ها و جامعه طرد کنیم و آنها را در بیمارستان ها و موسسات مخصوص، بستری یا نگهداری کنیم.

استادیار دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در پایان اظهار کرد: همان‌طور که روانپزشکی چیزی جدای از پزشکی نیست بیماران روانپزشکی نیز جدای از بقیه بیماران نیستند. آن‌ها حق دارند در بیمارستان‌های عمومی بخش بستری داشته باشند و درمان شوند، حق بازگشت به جامعه و انتخاب شغل و ازدواج و صاحب فرزند شدن را دارند. نباید اثرات این نابرابری ها در بدتر شدن وضعیت سلامت روان افراد و جامعه ادامه یابد و همه باید تلاش و حمایت کنیم زیرا همه به سلامت روان نیازمندیم.

انتهای پیام/۴۱۶۷/