عزت‌الله مهرآوران در گفت‌وگو با آنا:
هرکس برای سینما پول‌ساز باشد انتخاب می‌شود نه ما!/ سوگوار تئاتر هستیم
عزت‌الله مهرآوران بازیگر قدیمی هنرهای نمایشی اعتقاد دارد این روزها سینما و تئاتر ایران اوضاع نامساعدی دارند؛به‌ویژه تئاتر که اگر فکری به حالش نکنند، می‌میرد!
گروه فرهنگ خبرگزاری آنا،محمدرضا کاظمی ـ در این روزها که سالن‌های سینما و تئاتر یا تعطیل هستند یا فقط بخشی از ظرفیت آنها بلیت‌فروشی می‌شود، شبکه نمایش خانگی و پلتفرم‌های آنلاین پرچم‌دار اصلی تولید و اکران آثار نمایشی هستند. در یک سال و نیم اخیر، سریال‌ها و برنامه‌های مختلفی در این رسانه‌های جدید منتشر شده که بازیگران یا سازندگان آنها، چهره‌های فعال در سینما، تئاتر و تلویزیون بوده‌اند. استقبال خوب مخاطبان آثار نمایشی از شبکه نمایش خانگی در چند وقت گذشته، باعث شده که بسیاری از هنرمندان سینما و تلویزیون به اینجا کوچ کنند و شانس‌شان برای برقراری ارتباط با مخاطب، از این طریق امتحان کنند. اگرچه سازندگان سریال‌های تلویزیونی، همچنان مسیر خودشان را طی می‌کنند و کج‌دار و مریز به کارشان ادامه می‌دهند، اما اینطور به نظر می‌رسد که فعلا گوی و میدان را به رقبای جدید واگذار کرده‌اند.
در بین سریال‌های تلویزیونی و سریال‌های شبکه نمایش خانگی چند نام مشترک وجود دارد و هستند بازیگرانی که در هر دو رسانه کار می‌کنند و از این نظر می‌توانند به خوبی تفاوت‌ها میان سبک کاری هردو را بیان کنند. «عزت‌الله مهرآوران» یکی از این هنرمندان است. بازیگر خوش سابقه‌ای که در چند وقت اخیر با «بچه مهندس ۴» و «زن زندگی مرد زندگی» در تلویزیون حضور داشته و با «می‌خواهم زنده بمانم» و «خوب، بد، جلف» در شبکه نمایش خانگی. در این روزها که مهرآوران در سر صحنه سری جدید سریال «ساخت ایران» حضور دارد، با این بازیگر که در تئاتر هم چهره‌ای شناخته شده‌ای محسوب می‌شود، درخصوص حال و هوای هنرهای نمایشی و شرایط حضورش در آثار مختلف تلویزیونی و نمایش خانگی، گفتگو کردیم.
آنا: این روزها شما جزء بازیگران پرکار در سریال‌ها محسوب می‌شوید، کار کردن در شرایط سخت کرونایی چطور است؟
مهرآوران: استرس کار کردن در این شرایط واقعا زیاد است و باید قبول کنیم که تمام توان‌مان را در راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری بگذاریم. در این میان لحظاتی که مجبوریم ماسک‌مان را دربیاوریم، قطعا پراسترس‌ترین لحظه‌هاست. ولی وقتی وارد کار می‌شویم و می‌خواهیم بازی کنیم، احساس می‌کنم نقشی که ایفا می‌کنیم قوی‌تر از کروناست.
آنا: یعنی جادوی سینما، به طلسم کرونا می‌چربد؟
مهرآوران: بله این ماجرا هم به خاطر جادوی سینما و هم توجه و عنایت خداوند به ماست.
آنا: در این مدت تعداد زیادی از هنرمندان به کرونا مبتلا شدن و عده‌ای هم جان خود را از دست دادند، فکر می‌کنید مهم‌ترین دلیل رخ دادن این وقایع تلخ چه بود؟
مهرآوران: بازیگران مجبورند بدون ماسک کار کنند و با این وجود توجهات نسبت به این قشر که بی‌سلاح هستند کم است. بازیگران عاشق این حرفه هستند و دوست دارند مردم را در این شرایط سرگرم کنند و به خاطر این موضوع روی زندگی‌شان ریسک می‌کنند. اما متاسفانه سیاستگذاران فرهنگی توجهی این ماجرا ندارند و هیچ تدبیری برای این نداشتند. در این شرایط هم یا پروژه‌ها و سالن‌ها تعطیل می‌شدند، یا بچه‌ها یکی یکی بیمارشدند و ما تقریبا هر هفته شاهد مرگ عزیزی هستیم.
آنا: شما در دهه هفتاد حضور پررنگی در سینما و تلویزیون داشتید و همزمان آثاری مثل «آژانس شیشه‌ای» در سینما و «فروشگاه» از تلویزیون با بازی شما پخش می‌شد. اما مدتی است که در سینما حضور ندارید، دلیل این کم‌کاری چیست؟
مهرآوران: خب برای بازی در آثار سینمایی باید ما را دعوت کنند. در چند سال اخیر به طور مرتب سریال بازی می‌کردم ولی برای بازی در آثار سینمایی دعوت نشدم.
آنا: فکر می‌کنید چرا اینطور شده؟ شما که سابقه خوبی در تئاتر و سینما دارید و چهره گمنامی نیستید.
مهرآوران: خب این انتخاب کارگردان است، ممکن است من آدم خوبی باشم ولی برای نقشی که در ذهن سازنده کار است، خوب نباشم. از طرف دیگر سنی از ما گذشته و امروز جوانان بهتر سینما را می‌گردانند. بالاخره سینما پول می‌خواهد و هرکس بتواند برای آن پول دربیاورد، انتخاب می شود. سینما خرج دارد و فقط بلیط و گیشه است که می‌تواند فیلمی را از شکست نجات دهد.
آنا: با وجود کم‌کاری در سینما اما در شبکه نمایش خانگی حضور پررنگی دارید. چرا اخیرا خیلی از بازیگران به آن سمت می‌روند؟
مهرآوران: به نظر من بازی در این پلتفرم‌ها و شبکه نمایش خانگی بهتر است؛ چون نگاه‌هایی که می‌تواند یک پروژه را مخدوش کند کمتر در آنجا نفوذ دارد. یعنی مسئله ممیزی و نکته‌سنجی‌های هنری که در تلویزیون زیاد است، در اینجا کمتر است. بالاخره صداوسیما چون مستقیم با مردم در ارتباط است حساسیت‌های بیشتری دارد ولی در شبکه نمایش خانگی حساسیت‌ها کمتر است و در نتیجه ما راحت‌تر می‌توانیم بازی کنیم. درکل در اینجا اصطلاحاً «گیر و گرفتاری» کمتری داریم و هنرمندانی که در اینجا فعالیت می‌کنند، دلهره کمتری دارند.
آنا: شاید درخصوص هنرمندان تلویزیونی بتوان این مسئله را پذیرفت، ولی حضور فیلم‌سازان و بازیگران سینمایی در شبکه نمایش خانگی چه توجیهی دارد؟
مهرآوران: سینمای ما امروز کار نمی‌کند، پس باید به این سمت حرکت کنند. وقتی امروز در سالن سینما فیلم‌ها برای ۱۰ تا ۱۵ نفر اکران می‌شود، نشان می‌دهد که اوضاع این هنر کساد کرده است. این روزها هرکس می‌خواهد کار نمایشی خوب یا بد ببیند، در خانه نشسته و هر فیلم یا سریالی را بخواهد دنبال می‌کند.
بیشتر بخوانید:
سینماگران مجبورند به شبکه نمایش خانگی کوچ کنند
حمایت‌های دولتی از تئاتر در دوران کرونا بیشتر توهین‌آمیز بود
واکسیناسیون بازیگران باید خیلی زودتر انجام می‌شد
آنا: درخصوص سینما و تلویزیون و نمایش خانگی صحبت کردیم، کمی هم از تئاتر بگوییم. این روزها هنرمندان این حوزه گلایه‌های زیادی از عدم حمایت از تئاتری‌ها دارند. اوضاع این هنر را چطور می‌بینید؟
مهرآوران: تئاتر همیشه مغضوب و مظلوم بوده. ولی اگر شکل حقیقی‌اش را پیدا می‌کرد، من بیشتر از اینکه در سینما و تلویزیون باشم، به سوی حرفه خودم یعنی تئاتر می‌رفتم. اما متاسفانه ما در حال حاضر سوگوار تئاتر هستیم. نه نمایشی اجرا می‌شود و نه از نظر مالی هنرمندانی که کارهایشان تعطیل شده، حمایت می‌شوند. این روزها کرونا هست و اکثر سالن‌ها تعطیل شده، یک هنرپیشه تئاتری که علاقه‌ای ندارد در سینما و تلویزیون ایفای نقش کند و دوست دارد حرفه خودش را رونق داده و خودش را در آن ارتقا دهد، باید چه کار کند؟ در این ایام که همه به نوعی با همکاری و همدلی، همدرد یکدیگر شده‌اند، چرا هیچکس به فکر تئاتر نیست. چرا تئاتر اینقدر مهجور است و کسی سراغی از آن نمی‌گیرد.
آنا: منظورتان کسی از دست‌اندرکاران حوزه تئاتر است؟
مهرآوران: بله. وقتی تئاتر نیست، اصلا مرکز هنرهای نمایشی به چه علتی باز است؟ وقتی تئاتری روی صحنه نمی رود، یا اگر هم می‌رود فروش پایین نمایش‌ها تقاضای مالی هنرمندانش را هم تامین نمی‌کند، چرا این مراکز و سازمان‌ها به فعالیت‌شان ادامه می‌دهند؟ به نظرم بهتر است همان بودجه‌ای که به این مراکز تعلق می‌گیرد، بین هنرمندان تئاتری تقسیم کنند که با مظلومیت و سختی زندگی می‌کنند.
آنا: اکثر آثار نمایشی در این مدت آسیب‌هایی دیدند چرا تئاتر بیشتر از بقیه نیازمند حمایت است؟
مهرآوران: چون حمایت از تئاتر حمایت از تاریخ فرهنگی یک جامعه است. تئاتر یک ضیافت فرهنگی، هنری و تاریخی است. پیشرفت وضع فرهنگی یک جامعه به حضور و ارتقای تئاتر آن بستگی دارد. تئاتر نمی‌تواند و نباید مهجور باشد. این هنر باید در متن زندگی مردم باشد، چون مسئله اصلی آن انسان است. هر انسانی که در جامعه زندگی می‌کند نیازمند دیدن خودش است ولی با یک شکل دیگر و به صورت خلاقانه در نقش‌های مختلف و متفاوت. تئاتر گفت‌وگوی مستقیم با مردم است. چرا هنرمند تئاتر باید این روزها کار دیگری را به عنوان شغلش انجام دهد که اصلا هیچ ربطی به آن ندارد؟ دولت باید فکری کند، تدبیری بیاندیشد و طرحی نو دراندازد. وگرنه جامعه تئاتری که خوراک سینما و خوراک جامعه را می‌دهند، یکی یکی از بین می‌رود. این خیلی دردناک است. تا چه زمانی اجازه دهیم که همه بمیرند؟ برای نمردن و زنده ماندن هم باید کاری کرد.
انتهای پیام/ ۴۱۷۳/
انتهای پیام/
