دورخیز ورزشی‌ها برای تکیه زدن به صندلی‌های سبز پارلمان/ کوچ ورزش از شورا به مجلس

باری، بسیاری از مردم موافق حضور ورزشی‌ها در انتخابات مجلس هستند و خیلی‌ها هم مخالف. موافقان با این استدلال که ورزشی‌ها افراد صاف و صادق‌تری نسبت به مردان سیاسی بوده و چون از جنس مردم هستند، حرف توده را بهتر می‌فهمند و می‌توانند در مجلس از حق ورزش و مردم دفاع کرده و در قانونگذاری‌ها تاثیرگذار بوده و در این بین هم کاری برای اوضاع نه چندان خوب ورزش کشور کنند، موافق حضور چهره‌های ورزشی بوده و از این افراد حمایت می‌کنند. مخالفان هم نبود تخصص را دلیل اصلی مخالفت خود می‌دانند و نگران از تاثیری که ورزشی‌ها با حضور در مجلس می‌توانند در قانونگذاری و مسائل دیگر داشته باشند. این افراد بر این باورند که ورزشی‌ها به دلیل نداشتن تخصص و سابقه سیاسی، نمی‌توانند بازدهی و عملکرد مناسبی داشته باشند و تحت تاثیر جناح‌ها و حزب‌های مختلف قرار گرفته و بیشتر از اینکه نماینده مردم باشند، آدم آدم‌های سیاسی خواهند شد. به هر حال موضع این دو گروه مشخص است و تکلیف‌شان روشن،
چرا که تصمیم خود را گرفته‌اند و کمتر دیده شده که این افراد از موضع خود کوتاه بیایند یا تغییر موضع دهند؛ پس می‌ماند گروه سوم که حضور ورزشی‌ها در مجلس برایشان مهم نیست و این گروه تاثیرگذارترین افراد در این انتخابات و هر انتخابات دیگری هستند، چرا که تصمیم آنها برای قرار گرفتن در دسته موافقان و مخالفان می‌تواند حکم به برنده یا بازنده شدن هر نامزدی دهد، پس برای اینکه انتخابات با انتخاب افراد اصلح به سرانجام برسد باید شرایط طوری پیش برود که دسته سوم به افرادی رای دهند که می‌توانند نمایندگان بهتری برای مجلس و مردم باشند. به هر حال ما تجربه حضور ورزشی‌ها در شورای شهر را داریم و این کمک خوبی برای گرفتن تصمیم نهایی است. بله، جامعه ایرانی پیش از این نیز شاهد حضور ورزشی‌ها در عالم سیاست بوده، اولین چهره شاخص ورزشی که وارد مجلس شد، امیررضا خادم قهرمان سابق کشتی جهان و دارنده مدال برنز المپیک بود. او در سال ١٣٨٢ نماینده مجلس شد.

در ادامه ورزشکاران زیادی همچون رسول خادم، حسین رضازاده، هادی ساعی، عباس جدیدی و علیرضا دبیر با حضور در شورای شهر از ورزش به سیاست آمدند. حال نوبت به مجلس رسیده که ورزشکاران و مدال‌آوران برای ورود به آن تلاش کنند؛ اما واقعا تجربه حضور ورزشی‌ها در سیاست چه اندازه خوب و درست بوده است؟ این بر عهده شما خوانندگان؛ شمایی که تصمیم دارید رای دهید و همگی هم دوست دارید بهترین افراد به کرسی‌های مجلس شورای اسلامی تکیه بزنند؛ اما چیزی که مشخص است اینکه حضور ورزشی‌ها در سیاست همان اندازه درست و مناسب می‌تواند باشد که حضور سیاسی‌ها در ورزش! پس این تعبیر خوبی نیست که بگویم چون سیاسی‌ها به ورزش ورود کرده و دخالت می‌کنند، پس ورزشی‌ها هم باید به هر قیمتی، برای تلافی هم که شده وارد سیاست شوند. تصمیم با شما.

نکته دیگر اینکه همان اندازه که خوب است سیاسی‌ها وارد ورزش شوند و برای سلامتی خودشان هم که شده کمی ورزش کنند، به همان اندازه خوب و مناسب است ورزشی‌ها وارد سیاست شوند و از اوضاع و احوال اطلاع داشته باشند، نه بیشتر و نه کمتر. مردان سیاسی برای سیاست و مردان ورزشی برای ورزش؛ هر کس در حوزه و تخصص خود فعالیت کند بهتر است؛ البته استثناها همیشه وجود داشته و دارند و نمی‌توان منکر این موضوع شد.