توسط متخصصان یک شرکت دانشبنیان؛
آنا از سرگردانی احزاب سیاسی در انتخابات پیش رو گزارش می‌دهد؛
ترافیک چهره‌های انتخاباتی در جناح‌های سیاسی
درحالی که کمتر از دو روز تا شروع مهلت ثبت‌نام نامزدهای انتخابات مانده است، نام افراد زیادی از احزاب مختلف به‌عنوان کاندیدای ریاست جمهوری مطرح است.
به گزارش خبرنگار حوزه سیاست داخلی گروه سیاسی خبرگزاری آنا، امید فعال؛ اگر نگاهی به تاریخچه انتخابات ریاست جمهوری در ایران بیندازیم، حداقل دوبار با این مسئله یعنی چند نامزد از یک جریان در یک دوره از انتخابات روبه‌رو می‌شویم؛ به‌طور مثال در سال ۱۳۸۴ اصلاح‌طلبان با ۴ نامزد در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردند. در دور اول این انتخابات نامزدهای منسوب به اصلاح‌طلبان اکبر هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، مصطفی معین و محسن مهرعلیزاده بودند که به ترتیب بیش از ۶ میلیون، بیش از ۵ میلیون، بیش از ۴ میلیون و بیش از ۱ میلیون رأی را کسب کردند؛ در طرف مقابل هم نامزدهای اصولگرایان محمود احمدی‌نژاد، محمدباقر قالیباف و علی لاریجانی بودند که به ترتیب بیش از ۵ میلیون، بیش از ۴ میلیون و بیش از ۱ میلیون رأی به دست آوردند.
آنچه در مجموع این آرا مشخص بود برتری چندمیلیونی نامزدهای اصلاح‌طلبان بود اما به دلیل اینکه نفر اول انتخابات یعنی اکبر هاشمی رفسنجانی حداقل ۵۰ درصد کل آرا را نداشت انتخابات به دور دوم رفت و در دور دوم که رقابت مابین محمود احمدی‌نژاد و اکبر هاشمی رفسنجانی بود این احمدی‌نژاد بود که با ۱۷ میلیون رأی پیروز انتخابات شد. کارشناسان معتقدند اگر اصلاح‌طلبان در این انتخابات به یک کاندیدای واحد می‌رسیدند و مابقی نامزدها به نفع او کنار می‌رفتند، شاید انتخابات به دور دوم نمی‌کشید و در همان دور اول نتیجه به نفع آن‌ها رقم می‌خورد.
در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ هم چیزی مشابه این اتفاق برای اصولگرایان افتاد؛ در این انتخابات حسن روحانی که نامزد موردحمایت اصلاح‌طلبان بود، بیش از ۱۸ میلیون رأی آورد، اما ۴ نامزد منسوب به اصولگرایان که محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی، محسن رضایی و علی‌اکبر ولایتی بودند به ترتیب بیش از ۶ میلیون، بیش از ۴ میلیون، نزدیک به ۴ میلیون و بیش از ۲ میلیون رأی را کسب کردند. در نهایت حسن روحانی فقط با چند هزار رأی بیشتر از ۵۰ درصد آرا را کسب کرد و پیروز انتخابات شد. در این مورد هم عده‌ای معتقدند شاید اگر اصولگرایان با یک نامزد در انتخابات شرکت می‌کردند، درنهایت نتیجه جور دیگری رقم می‌خورد.
در این مورد قدیری ابیانه، سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا در گفت‌وگو با آنا گفته است: «در انتخابات ۹۲ پیروزی آقای روحانی نتیجه عدم اتحاد و نبود نامزد واحد در اصولگرایان بود و او توانست از این آب گل‌آلود ماهی بگیرد.»
در انتخابات پیش رو هم در میان اصلاح‌طلبان نام افرادی مانند محسن هاشمی، مسعود پزشکیان، محمدجواد ظریف، محمدرضا عارف و اسحاق جهانگیری مطرح‌شده است و هنوز معلوم نیست که تمامی اعضای این جریان بر روی یکی از این افراد هم‌نظر می‌شوند یا خیر.
در همین خصوص حسین مرعشی، سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها اظهار کرده است: «تصمیم ما این است که بعد از بررسی صلاحیت نامزدهای انتخابات توسط شورای نگهبان، گزینه خود را اعلام کرده و از حالا دستمان را رو نمی‌کنیم. درباره گزینه حزب به جمع‌بندی رسیده‌ایم و پیشنهاد خود را به ائتلاف اصلاح‌طلبان اعلام خواهیم کرد و از او دفاع می‌کنیم اما در نهایت بر اساس نظر ائتلاف عمل می‌کنیم چون عضوی از ائتلاف اصلاح‌طلبان هستیم.»
در سوی دیگر نامزدهای احتمالی اصولگرایان اشخاصی مانند سید ابراهیم رئیسی، محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی، سعید محمد، رستم قاسمی، محسن رضایی و حسین قاضی‌زاده هاشمی هستند که هنوز مشخص نیست چند تن از این افراد در نهایت در جمع نفرات پایانی انتخابات حضور خواهند داشت.
در این رابطه قدیری ابیانه دیپلمات سابق ایران در گفتگو با آنا اذعان داشته است: «اگر آیت‌الله رئیسی در انتخابات شرکت کنند عموم جریانات اصولگرا بر انتخاب وی متحد می‌شوند؛ اما در صورت عدم حضور او هم احتمالاً نامزدهای اصولگرای تأیید صلاحیت شده در نهایت به نفع کسی که بیشترین اقبال عمومی را در میان آن‌ها دارد کنار می‌کشند.»
در نهایت باید صبر کرد و دید آیا وقایع سال ۹۲ و ۸۴ تکرار می‌شود یا مانند سال‌های ۹۶ و ۸۸ هر کدام از دو جناح به یک نامزد مورد اتفاق میان خودشان می‌رسند.
انتهای پیام/۴۱۶۳/پ
انتهای پیام/
آنا گزارش می دهد؛
