«دادِستان» و ضعفهایی که زیر سایه چندسکانس مهیج پنهان شدند/ احتمال ناکامی دوباره دهنمکی در قاب تلویزیون
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، با پخش چهار قسمت از سریال «دادِستان» به کارگردانی مسعود دهنمکی از شبکه سه سیما، مخاطبان با چارچوب کلی داستان این مجموعه تلویزیونی آشنا شدهاند.
سریالی که شروعی پرتنش و پرحادثه داشت اما در ادامه به خاطر برخی ضعفهای فیلمنامهای نتوانست به کیفیت قابلتوجهی برسد؛ در قسمت اول این سریال، مخاطبان شاهد صحنه سقوط یک دانشجوی فعال به نام عماد از پشتبام ساختمان دانشکده بودند. در این میان، دوستان و همکلاسیهای عماد و یکی از اساتید دانشگاه به نام ابوذر به دنبال کشف حقیقت ماجرا هستند. عماد دانشجویی با علائق عدالتخواهانه است که در قالب یک کانال تلگرامی به نام«دادِستان» به افشاگری علیه مفاسد اقتصادی و زد و بندهای سیاسی حامی این مفاسد میپردازد.
«دادِستان»؛ فربه و پربازیگر با محتوایی لاغر
گرهگشایی از ماجرایی قتل یا خودکشی عماد داستان با فعالیتهای یک نماینده مجلس گره میخورد. نمایندهای با بازی محمد کاسبی که از قضا پدر ابوذر (استاد عماد در دانشگاه) است پیش میرود.
در این میان شاید فقط بازسازی حمله نیروهای داعش به ساختمان مجلس شورای اسلامی که در قسمت سوم این سریال به تصویر کشیده شد توانست نظر مخاطبان را به خود جلب کند. بهنوعی میتوان گفت این چند سکانس مهیج تا اندازهای ضعفهای بازی و فیلمنامهای سریال را پوشاند.
مجموعه تلویزیونی«دادِستان» پس از دو سریال «دارا و ندار» (پخش در نوروز ۱۳۸۸) و «معراجیها» (۱۳۹۳) سومین تجربه سریالسازی او محسوب میشود. محمد خزاعی تهیهکننده این سریال است که در مرکز سیمافیلم تولید شده است. تصویربرداری این سریال از ابتدای مردادماه آغاز شد و در اواخر مهرماه با ضبط سکانسهای خارج از کشور در استانبول ترکیه به پایان رسید.
دادِستان را میتوان پربازیگرترین سریال مسعود دهنمکی دانست. در این مجموعه تلویزیونی۲۰ بازیگر حرفهای سینما و تلویزیون و ۱۰۰ بازیگر تئاتر ایفای نقش میکنند. فیلمنامه آن نیز بر اساس طرحی از مسعود دهنمکی توسط کریم خودسیانی و پدرام کریمی و با نظارت مسعود دهنمکی به نگارش درآمده است.
محمد کاسبی، سیدجواد هاشمی، هومن برقنورد، برزو ارجمند، علی سلیمانی، بهنوش بختیاری، سحر قریشی، علیرضا استادی، شیوا خسرومهر، کاوه سماکباشی، اصغر نقیزاده، هلیا امامی، رضا توکلی، محمود مقامی، نگار فروزنده، نیما شاهرخشاهی، مجید شهریاری، فریبا ترکاشوند، فرجالله گلسفیدی، ابراهیم کوهخایی، حمید متقی، مختار سائقی، مریم وانشانی، یاسمن ترابی، مجید قادری و... در «دادستان» بازی میکنند.
احتمال یک تجربه ناموفق دیگر
دو تجربه قبلی دهنمکی تلویزیون یعنی «دارا و ندار» و «معراجیها» آثار چندان قابلتوجهی نبودند. دارا و ندار با انبوهی از بازیگران شناختهشده در نوروز سال ۱۳۸۹ از شبکه تهران و مراکز استانها روی آنتن رفت.
فتحعلی اویسی، رضا رویگری،علیرضا خمسه،شهره لرستانی، نگار فروزنده، مرجانه گلچین، سام درخشانی، رضا توکلی، نفیسه روشن، یوسف صیادی، سید جواد هاشمی، مریم کاویانی، رضا بنفشهخواه و عباس محبوب از جمله این بازیگران بودند.
این مجموعه تلویزیونی که قصد داشت آسیبهای ناشی از شکافهای طبقاتی و شکلگیری طبقات نوکیسه در جامعه را در بستر مناسبات اجتماعی و خانوادگی نشان داد. با این حال ضعف قصهپردازی و شخصیت هایی که همگی در حد تیپ باقی ماندند باعث شد تا این سریال به عنوان اولین تجربه سریال سازی دهنمکی پرستاره ماندگار نشد و خیلی زود از یادها برود.
«معراجیها» هم نسخه تلویزیونی فیلمی به همین نام بود که در پاییز و زمستان سال ۱۳۹۳ روی آنتن رفت. این سریال هم با وجود استفاده از بازیگران صاحبنام یک اثر متوسط بود که با وجود چند سکانس تاثیرگذار، به دلیل همان ایرادات قبلی چندان مورد توجه مخاطبان قرار نگرفت.
عدالتخواهی از دریچه دوربین دهنمکی؛ فعلاً منتظر میمانیم
«دادِستان» به عنوان تازهترین اثر دهنمکی با محوریت عدالت اجتماعی ساخته شده است و فضایی پلیسی_معمایی با محوریت عدالتخواهی، مبارزه با فساد و نفوذ دارد. دغدغهای که دهنمکی در سالهای دهه هفتاد و در زمان فعالیتهای مطبوعاتی خود بهشدت بر آن تأکید داشت و در سالهای بعدی نیز با ساخت مستندهایی همچون کدام «استقلال، کدام پیروزی» و «فقر و فحشا» آن را دنبال کرد.
این آموزه در آثار سینمایی او همچون سهگانه «اخراجیها» بیشتر در سایه نگاه طنز دهنمکی قرار گرفت،اما با فیلمهای رسوایی ۱و۲ معراجیها و زندانیها بار دیگر گوشهچشمی به بحث عدالت داشت.
با توجه به کارنامه دهنمکی در سینما و تلویزیون و آن چه در این شبها دیدیم، مشخص بود که دادِستان نیز از مؤلفههای سیاسی و اجتماعی مدنظر این کارگردان جنجالی خالی نباشد و به نظر میرسد در ادامه هم باید منتظر یک سریال پرحاشیه بود.
اگر چه دهنمکی در سریال جدید خود فضا و مضمونی به روزتر و متفاوت از آثار قبلی خود را ارائه کرده اما قصه و فیلمنامه او همچنان در ورطه قالبهای کلیشهای و دیالوگهای شعاری دست و پا میزند.
پخش چهار قسمت از یک سریال مجال مناسب و به اندازهای برای نقد و تحلیل آن فراهم نمیکند و چنین نقدی را باید به پخش قسمتهای بعدی موکول کرد، اما در مجموع و با بررسی همین قسمتها به نظر میرسد تجربه جدید سریالسازی دهنمکی هم مانند آثار قبلی او در قاب تلویزیون، اثر ماندگاری از آب درنیاید و تنها در زمان پخش خود و با تکیه بر موضوعات حساس بتواند مخاطبان را تا اندازهای به خود جلب نماید.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/