نقش دانشگاهها در مهارتهای جهانی چیست؟
به گزارش خبرنگار حوزه دانشگاههای جهان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، بر اساس گزارش جدید منتشر شده توسط مجمع جهانی اقتصاد، سرمایهگذاری گسترده در زمینه مهارت بالقوه میتواند تولید ناخالص داخلی جهانی (GDP) را تا سال 2030 به میزان 6.5 تریلیون دلار افزایش دهد و منجر به ایجاد 5.3 میلیون شغل جدید در جهان در سال 2030 شود.
این گزارش پیشبینی میکند که بالابردن مهارت و افزایش نیرو میتواند برای اقتصاد مفید باشد چراکه نیروی انسانی بهطور فزایندهای تقویت میشود. در واقع با فناوری جدید کیفیت کلی مشاغل بهبود مییابد.
بر این اساس پیشبینی میشود با افزایش نیاز به مهارتهایی نظیر فناوری اطلاعات، تعداد مشاغلی که به خلاقیت، نوآوری و همدلی نیاز دارند افزایش یابد. گزارش مشاغل مجمع جهانی اقتصاد در سال 2020 نشان میدهد که در اکثر بخشهای تجاری و شرکتها وجود مهارتها بسیار اهمیت دارد.
چهارمین انقلاب صنعتی
این گزارش حاکی از این است که اگر بین مهارتهای فعلی افراد و مهارتهای مورد نیاز برای مشاغل در دهه آینده هماهنگی ایجاد شود، چهارمین انقلاب صنعتی رخ خواهد داد. اما بررسیها نشان میدهد دولتها، مشاغل و مؤسسات آموزشی در کسب مهارتهای لازم به مردم به اندازه کافی کمک نمیکنند.
این مهارتها شامل کسب دانش درباره انواع جدید مشاغل، ازجمله مهارتهای دیجیتالی و توسعه مهارتهای قابل انتقال، مانند تفکر انتقادی، خلاقیت یا حتی خود مدیریت است. غالباً همین مهارتها است که باعث میشود مردم همهکاره، مقاوم و انعطاف پذیرتر شوند و توانایی بیشتری برای مشارکت کامل در اقتصاد انقلاب صنعتی چهارم را داشته باشند.
ایجاد چنین مجموعهای از مهارتهای گسترده به یک ذهنیت یادگیرنده نیاز دارد باید توانایی ادامه مهارت در طول زمان به وجود آید و این متفاوت از نگاه محدود به مهارت افزایی است چراکه ذهنیت یادگیرنده به یادگیری مداوم نیاز دارد. به صورت ایدهآل این رویکرد باید از سنین پایین شروع شود.
تغییرات در سیستمهای آموزشی
گزارش جدید مجمع جهانی اقتصاد به این نکته اشاره دارد که سیستمهای آموزشی - به ویژه آموزش متوسطه و عالی - برای ایفای نقشی اساسی در یک برنامه جامع مهارت افزایی بسیار مهم هستند.
ارتباطات اخیر اتحادیه اروپا در مورد حوزه آموزش نشان میدهد که مؤسسات آموزش عالی توانایی ایجاد تغییرات عمده را دارند. دانش، مهارت و مهارت دانشجویان، وضعیت جامعه را برای کمک به پایداری، حفاظت از محیطزیست و سایر اهداف مهم بهبود میبخشند. آموزشدهندگان باید فراگیران را برای تبدیلشدن به شهروندان فعال، منتقد و مسئولیتپذیر آماده کنند و فرصتهای یادگیری مادامالعمر را برای حمایت از آنها را فراهم کنند.
این گزارش نشان میدهد که بحران COVID-19، مربیان و ارائهدهندگان آموزش را از این فرصت آگاه ساخته است تا بتوانند از سیستمهای فعلی که توسط COVID-19 ایجاد شده، بهعنوان تحول در آموزش استفاده کنند. این گزارش میگوید که سیستمهای آموزش حرفهای بهویژه در کشورهای در حال توسعه مؤثر است. علیرغم این روندهای دلگرمکننده، آموزشوپرورش جهانی همچنان پراکنده است و تا ظهور یک اکوسیستم به هم پیوسته فاصله دارد و فعالان آموزشی باید در این زمینه مسئولانهتر عمل کنند.
انتهای پیام/4040/
انتهای پیام/