یادداشت وارده؛
کرونا و داغی بر سینه مشتاقان اربعین
کرونا، بی‌مهابا تاخت و آلونک دل مشتاق ما را ویران کرد تا امسال، طراوت پیاده‌روی مشتاقانه به سوی حریم سیدالشهدا علیهالسلام به داغی بر سینه بدل شود و در حسرت ستون به ستون تا دیار فرج و مهر بمانیم.
گروه استان‌های خبرگزاری آنا، سرگشته و آسیمه‌سر در این روزهای مقارن با اربعین، ما مانده‌ایم و سودای پرواز تا حریم عشق؛ اما افسوس که بال و پر بریده‌ایم و زمین‌گیر شده‌ایم.
این روزها باید در ترافیک جاده‌ها ختم امّن یجیب عاشقی می‌گرفتیم و لب به ذکر یا حسین می‌گشودیم و در هیاهوی جاودانه، لب مرز را می‌بوسیدیم و پا بر سرزمین ملائک می‌گذاشتیم؛ اما افسرده حال ما مانده‌ایم و رؤیایی که به سر داریم.
اربعین، فقط بهانه برای مرور تمام رشادت‌های عالم وجود در نگاه مردی است که اساس جاودانه بودن را تعبیر و تفسیر کرده و هیچ احدی را یارای آن نیست که تابه‌تای او باشد و خدا در برابر تمام این عشق، تمام خود را نذر حسین علیهالسلام کرده تا تعامل عاشق و معشوق بر رشته ناگسسته عشق به تعادل وجود، گواهی دهد.
اربعین، عامل و یا مجموعه‌ای از عوامل رشد معنوی در زمینه شخص و شخصیت افراد است و پاسداشت سیدالشهدا علیهالسلام در هر موعدی از روزهای عمر می‌تواند عاملی سترگ بر خودسازی وابسته به صعود و ایجاد پایگاه معرفت‌اللهی در ذات انسان باشد.
اربعین، سرچشمه فضایل در پاسداشت امامی است که جاودانگی را در قاب مظلومیت و با شعار بیداری، پی‌ریزی کرد تا انسان راه را بداند و در مسیر کمال دچار دغدغه نشود.
اربعین، فرهنگ ساختاری باشکوه دینی است که در ابعاد اجتماعی با شاخصه پیاده‌روی جمعی از مقصدی به معبدی می‌تواند روح سرگشته آدمی در دنیای فانی را به سوی آسایه‌ای از دنیا و جان‌مایه‌ای از عقبی روانه کند.
شاخصه‌های فرهنگ اربعین، گره در فرهنگ عاشورا و فلسفه شهادت و ایثار و فداکاری دارد و تمام سناریوهای واقع‌بینانه عالم وجود در تبیین اصالت‌های رفتاری باشکوه را باید در همین کهن‌واژه‌های مربوط به قیام عاشورا و بعد از آن در فلسفه اربعین حسینی بررسی کرد.
فرهنگ اربعین، حُسن رفتار خانوادگی در همراهی امام معصوم علیهالسلام، حضور در معیت امام در هنگامه شهادت و بازگشتی بی‌بدیل در فریاد مظلومیت با تبیین نقش متعالی یک شیرزن، زینب سلام‌الله‌علیها در تمام عالم آن روز که به رسوایی بارگاه جور و ستم ختم شد و سرانجام گرد‌آمدن به مقبره عشق در موعد اربعین بود تا چلّه عاشقانه در فلسفه شهادت و ایثار و بیدارباش بین‌المللی از ازل آفرینش تا ابد جاودانگی به انجام رسد و از آن پس عاشورا به کتاب هماره جاوید با واژه‌های غیرتکراری بدل شود.
اربعین، پیوند عاطفی اعضای یک قوم و قبیله به صدارت عنایت الهی است که پس از رؤیت داغ بر داغ باز هم واژه‌ها کریمانه فریاد می‌شوند که جز زیبایی ندیدیم.
میل به رشد و تعالی، همدلی محیطی و زمانی، حفظ حریم خانوادگی برای ابلاغ مظلومیت و صبوری و صبوری و صبوری، گلواژه‌های قیام زینب سلام‌الله‌علیها از عصر عاشورا تا روز اربعین حسین‌بن‌علی علیهالسلام است.
با غور در قیام عاشورا کلیدواژه‌های سربریدن رفاه به پای اصالت‌های دینی، حق‌طلبی به شرط جان‌باختن ظاهری، فداکاری و ایثار، وفای به عهد، ایمان و تقویت باور اعتقادی، توبه و بازگشت ازخطا، مسلمان شدن و مسلمان ماندن و تکامل و ... نمودار است.
و اما حالا که در حسرت پیاده‌روی اربعین مانده‌ایم باید با چشم دل کاری کنیم تا به همان یا به حوالی همان حس خوب برسیم، باید با پای دل به سوی حسین علیهالسلام رفت و دستگیر جامعه بود، باید غبار از سینه برگیریم و در حریم دوست با وضوی عشق درآییم و به ساحت سیدالشهدا علیهالسلام ادای احترام کنیم، باید ستون‌های مسیر نجف تا کربلا را به اعتبار هر ستون، نذری از حس خوب و احساس مفید در جامعه جاری سازیم و باید در تمام موکب‌ها، سر و صورت دل را به آب دعای خادمان طهارت بخشیم و با وضوی عشق باز راهی سفر اربعین به مقصد هم‌نوع‌دوستی و ایثار شویم.
امسال مابه‌ازای پیاده‌روی باید سنت حسنه صله رحم را تقویت و با حفظ امنیت بهداشتی به اقوام سری بزنیم و با دلجویی، بخشی از مشکلات به‌ویژه مشکلات مالی خویشاوندان را حل کنیم.
امسال اربعین را با دل خود همراه شویم و ستون به ستون، صبوری و شکیبایی را مرور و در اندیشه درمان بیماران و رنگ زدن به سفره بیکاران و کمک به مستأجران و ... تلاش کنیم.
سال‌ها بود که وعده کم درآمدها به سفره ساده با نان و پنیر حواله می‌شد و این شدت نداری محرومان جامعه را ترسیم می‌کرد و این روزها، بسیاری با پرواز قیمت‌ها حتی فرصت و اندوخته تأمین نان و پنیر هم ندارند و در مملکتی که به عشق حسین علیهالسلام، لحظه‌ها را سپری می‌کنیم باید هوادار شیعیان حسین علیهالسلام باشیم.
سفره‌ها کوچک‌تر شده و بسیاری از پدران در بحران اقتصادی، شرمسار خانوادههای خویش شده‌اند، پس باید کاری کرد و اگر کمپین و جمعیتی باشد که میزان هزینه‌کردهای سفر اربعین را خیرخواهانه نذر جمعیت بیکار و نیازمند کند، شاید بتوان مابه‌ازایی در خیرخواهی اربعین را جست و اگر حاصل دلدادگی به ساحت اربعین، نذر ازدواج ساده دو جوان شود و یا در رفع گرفتاری کسی مفید باشد، شاید بتوان فلسفه باشکوه اربعین را بازخوانی کرد.
اربعین امسال باید دل به بقیع در بند سپرد که جمعی از معصومین علیهم‌‌السلام را به بر دارد و از لذت مناجات بر حریم آن محرومیم و چه افسوس که روزنه امیدمان بر زیارت مضاجع شریف به یورش کرونا بسته شده و افسوس بیشتر آنکه در حریم رضوی نیز آرزو به دل مانده‌ایم و شاید تمام این مضیقه‌ها باید باشد تا تمام انرژی ذاتی خود را رها کنیم و از سویدای دل بانگ بزنیم؛ الله عجل لولیک الفرج و ای کاش صاحب و والی ملک ولایت آید و این قصه‌های فرقت و هجران را به پایان رساند و با او در مدینه فاضله عشق دست بر سماط عدل علوی بریم.
اربعین امسال باید دلِ سوگوار را به مجلس ماتم‌سرایی تفکر بر مظلومیت حسین علیهالسلام و خاندان معزز سیدالشهدا دعوت کرد و به خود وعده داد که باید راه و منش حسینی را سرمشق قرار داد و به عشق حسین علیهالسلام، حسینی بود و حسینی ماند.
اربعین امسال بیشتر مردم‌داری کنیم و اگر قدرت گره‌گشایی داریم حتما از فرصت خدمت متعالی غفلت نکنیم؛ زیرا به هر تقدیر، اربعین امسال با تمام فلسفه مظلومیت اباعبدالله علیهالسلام در تاریخ زندگی ما ماندگار خواهد شد، پس عاقلانه است که این برگ‌نوشته تاریخ زندگی را با حس خوب نوع‌دوستی، رنگی از عشق بزنیم تا در پس این روزهای سخت اگر به سراغ تاریخچه این روزها، کتاب لحظه‌ها را ورق زدیم؛ حس خوب عاطفه با شمیم الهی از دل آن جاری شود.
اربعین، چهل منزل دلدادگی به ساحت شهیدان است که در کمترین ادای دین باید چهل وعده بر خویش نذر احسان ببندیم که شاید حقگزار حقیقت عشق در فلسفه شهادت باشیم و همین چند واژه حکم می‌کند که در حریم عشق باید نام بلند سردار دل‌ها، حاج قاسم را فریاد زنیم و در این اربعین حسرت به یاد او زیارت اربعین بخوانیم.
سیدرضا جزء‌مومنی مدیر روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی دامغان
انتهای پیام/4117/4062/
انتهای پیام/
