چرا برخی آموزشگاه‌های بازیگری به دنبال سودجویی هستند؟

به گزارش گروه رسانه‌های‌دیگر خبرگزاری آنا، در فقدان آموزشگاه‌های آکادمیک بازیگری بخش خصوصی با ترفند‌های مختلف به آموزش هنرجویان ورود کرده است تعدادی از این آموزشگاه‌ها بدون داشتن دانش و تجربه تنها با هدف سودجویی هنرجویان را به طرق مختلف مجذوب می‌کنند. از وعده‌ی استخدام در فیلم‌ها و سریال‌های کارگردانان مطرح تا قول رسیدن به قله‌های بلند شهرت.

با هدف بررسی کیفیت آموزشگاه‌های بازیگری از دیدگاه کارشناسان با تنی چند از این افراد گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

برخی آموزشگاه‌های بازیگری به دنبال سودجویی هستند/ آموزش به تنهایی معجزه نمی‌کند!

شکرخدا گودرزی بازیگر، مدرس، نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون در مورد استاندارد‌های آموزشگاه‌های بازیگری گفت: اولین استاندارد آموزشگاه‌های بازیگری داشتن یک پلاتوی مناسب (محل تمرین) است که هنرجو‌ها بتوانند به درستی در آن تمرین کنند.

او درباره نقش آموزشگاه‌های بازیگری در معرفی بازیگران متبحر و حرفه‌ای گفت: به نظر من یکی از دلایلی که از آموزشگاه‌ها در تربیت بازیگر نتیجه بهتری حاصل می‌شود، علاقه و عشق هنرجو‌ها به این حوزه است؛ در واقع این طور نیست که هنرجو‌ها فقط بخواهند یک رشته دانشگاهی را پاس کنند و مدرک بگیرند.

البته من فکر می‌کنم در آموزشگاه‌های بازیگری ممکن است سودجویی هم باشد، اما یکی از پارامتر‌های مراکز آموزشی خوب داشتن اساتید موفق و باتجربه است، در واقع کسانی باید در این آموزشگاه‌ها کار کنند که بتوانند هنرجو را به خوبی تربیت کنند و توانمندی آن‌ها را به سطح مناسبی برسانند؛ طبیعتاً داشتن محل مناسب برای تمرین و بازی، اساتید خوب، شرح درس‌های کارآمد در تئاتر از استاندارد‌های مرکز آموزشی خوب و مناسب است.

این بازیگر و مدرس در پاسخ به این پرسش که چند درصد از آموزشگاه‌های بازیگری صرفاً برای درآمدزایی و بیزینس فعالیت می‌کنند، گفت: در واقع اطلاعات آماری ندارم که بخواهم درصدی مطرح کنم، اما ممکن است تعداد زیادی از آموزشگاه‌ها اینگونه باشند به هرحال باید خروجی هر آموزشگاهی را بررسی کرد تا از این طریق متوجه شویم که چند هنرجو به شیوه درست تربیت شده اند و در حال حاضر این هنرجو‌ها کجا و مشغول چه کاری هستند. در واقع شاخص و پارامتر‌هایی وجود دارد که می‌توان قضاوت کرد، اما از آنجا که آماری نداریم در حال حاضر نمی‌شود قضاوت درستی داشت.

شکرخدا گودرزی بازیگر سینما وتلویزیون، مدرس، نویسنده و کارگردان در خصوص اینکه آیا بازیگر فقط در آموزشگاه‌ها می‌تواند به آرزویش برسد یا حتی کتاب خواندن یا فیلم دیدن میتواند او را به خواسته اش برساند تصریح کرد: همه این‌ها در کنار هم کامل کننده هستند در واقع کسی که می‌خواهد بازیگر شود نمی‌تواند تنها به آموزش اکتفا کند و از طریق آموزش نیز معجزه‌ای رخ نمی‌دهد در این راستا آموزشگاه باید مسیری را به علاقه‌مندان و هنرجویان نشان دهد تا کسی که قصد وارد شدن به حرفه بازیگری را دارد بتواند این راه را طی کند. در واقع آموزشگاه‌ها می‌توانند برای هنرجویان راهگشا باشند تا آن‌ها مسیر مناسب خود را بیابند.

این بازیگر در پایان گفت: امروزه در دنیا بین آکادمی‌های خصوصی و بخش دولتی رقابتی برقرار است؛ به نظر من بخش دولتی (دانشگاه ها) وظایفشان را به خوبی انجام نداده‌اند و قطعا با تعداد زیادی از دانشجو و هنرجویان بازیگری، آموزشی درست صورت نمی‌گیرد، چون نه مکانی برای اجرا و تمرین و نه استاد و ابزاری برای آموزش به اندازه کافی وجود دارد. آموزشگاه‌ها قواعد خاصی دارند و با همین قواعد دست و پا گیر کار استاد را سخت کرده و فرصت یادگیری دقیق و درست را از هنرجویان می‌گیرند.

۸ دختر و ۸ پسر برای یک کلاس بازیگری کافی است!

محمد صادقی بازیگر سینما و تلویزیون در خصوص تربیت بازیگر و بروز خلاقیت هنرجو‌ها در کلاس‌های بازیگری گفت: در هر جای دنیا آموزشگاه‌هایی وجود دارند که در یک طیف مشخص قرار میگیرند و تعداد اندکی از آن‌ها کیفیت مناسبی دارند و ما نیز از این معضل و موقعیت چندان مستثنی نیستیم حتی در تهران آموزشگاه‌های بازیگری زیادی وجود دارد و اقلیت آن‌ها خوب کار میکنند، ولی تعداد قابل توجهی هم صلاحیت تدریس به جوانان را ندارند، چون کادر آموزشی متخصص و موثری در این آموزشگاه‌ها کار نمی‌کند.

او افزود: اصولا آموزش، یک کار تخصصی است و انتقال دانش در هنر پیچیده و بسیار ظریفی مثل هنر بازیگری نیازمند تجربیات و مهارت‌های ویژه‌ای است.

صادقی در مورد ویژگی‌های یک آموزشگاه استاندارد بازیگری گفت: اصولا یک کارگاه بازیگری باید ۱۶ بازیگر، ۸ آقا و ۸ خانم داشته باشد چرا که این تعداد برای تعامل بین هنرجویان و استاد مناسب است و در این شرایط می‌توان نظرات مختلف و قابلیت‌های متفاوتی را در هنرجو‌ها دید؛ بنابراین ۱۶ هنرجو در یک کارگاه که کلاس‌هایش دو نوبت در هفته به مدت ۴ ساعت باشد، کافی است و استادان باید مجرب باشند تا بتوانند خصوصیات افراد را که منحصر به فرد هستند و با دیگری فرق می کنند تشخیص داده و آن‌ها را تقویت کنند.

تنها موضوعی که امروزه در آموزش بازیگری رایج است این است که ما نیاز به آموزش سیستم داریم، سیستمی که باید به بازیگران آموزش داده شود تا بتوانند توسط آن پاسخ مشکلاتی را که با آن برخورد میکنند را پیدا کنند. ما در بسیاری از کارگاه‌های بازیگری شاهد آن هستیم که برخی از مدرسین از تجربیات شخصیشان می‌گویند و مسائل حاشیه‌ای را دنبال میکنند و این تجربیات، حاشیه‌ها و خاطرات، کمک زیادی به هنرجو‌ها نمیکند در واقع باید هنرجو‌های بازیگری توسط مربی به شکل متمرکز و تخصصی روی یک سیستم کار کنند تا بتوانند به اهدافشان در بازیگری دسترسی داشته باشند.

این بازیگر در ادامه به این سوال که آیا در شرایط کرونا کلاس‌های بازیگری تشکیل میشود یا خیر پاسخ داد: بله، کلاس‌های بازیگری در این روز‌های کرونایی فعالیت و تدریس می‌کنند، اما به شدت محدود هستند. برخی از این موسسات به شدت مراعات میکنند و سعی می‌کنند تا جایی که می‌توانند هنرجو‌های کمتری پذیرش کنند حتی در عین فعالیت با فاصله زیادی از هم قرار می‌گیرند و نحوه مشارکت و نشستن با حفظ فاصله است.

اغلب کلاس‌ها تهویه دارند و هوا رد و بدل میشود و رعایت این نکات کمک زیادی برای سلامت افراد است. افرادی که در کلاس‌ها مشارکت میکنند دقت دارند تا اگر متوجه علائمی از ویروس کرونا در خود شدند دیگر مشارکت نکنند تا دیگران صدمه نبینند، اما امیدوارم که این شرایط بتواند ایمنی را تا حد لازم ایجاد کند.

۹۰ درصد آموزشگاه‌ها بیزینس می کنند / هنرجو‌های بازیگری در یک فضای معلق بدون هدف دست و پا می‌زنند

حامد نصر آبادیان بازیگر و مدرس تئاتر درباره اینکه آموزشگاه‌های بازیگری باید چه استانداردی داشته باشند گفت: اولین استاندارد آموزشگاه‌های بازیگری باید درس، آموزش و فضای آموزش باشد و البته در کنار آن انتخاب مدرس و محصل مناسب است. در مرحله اول بزرگ‌ترین مشکل موسسات بازیگری این است که چارچوب مشخص و منظم بروز شده‌ای برای آموزش ندارند و در انتها مدرس آموزش دهنده را رها می‌کند و هیچ خروجی مناسب برای رسیدن به یک اجرا و یا فیلم مطلوب و مناسب در آموزشگاه‌های بازیگری دیده نشده است و مورد بعد هم انتخاب نا صحیح و ناکارآمد بعضی از اساتید آموزشگاه‌های بازیگری است چرا که متاسفانه برخی از آموزشگاه‌های بازیگری به دنبال جذب هنرجو هستند و در این میان خود هنر جو هم به دنبال بازیگر است تا معلم بازیگری، و مدام به دنبال بعضی چهره‌های شاخص در سینما و تلویزیون برای آموزش بازیگری هستند در انتها وقتی این هنرجو‌ها آموزش می‌بینند هیچ خروجی مناسبی در جهت بازی روی صحنه تئاتر یا مقابل دوربین به دست نمی‌آورند. اگر آموزشگاه‌ها فیلم‌های کوتاهی تولید کنند این فیلم‌ها میتواند برای هنرجو مفید باشد.

او در ادامه درباره توانایی آموزشگاه‌های بازیگری در تربیت بازیگر حرفه‌ای و توانمند گفت: آموزشگاه‌های بازیگری می‌توانند بازیگر حرفه‌ای به دنیای نمایش معرفی کنند، همان طور که خروجی دانشگاه‌های بازیگری هم میتواند بازیگر قوی و حرفه‌ای باشد، اما بستگی به نوع آموزش و نوع استعداد خود هنرجو دارد، در واقع موردی که چه عوام و گاهاً چه خواص به صورت اشتباه با آن مواجه میشوند این است که دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌ها باید دانشجویان و هنرجویان خود را مطرح کنند، این در حالیست که خروجی مطرح شده از فضای آموزش، معرف کارآمد بودن آموزشگاه است.

این بازیگر نسبت به اینکه چند درصد از آموزشگاه‌ها صرفاً به دنبال درآمدزایی هستند،گفت: به جرأت می‌توان گفت حداقل ۹۰ درصد آموزشگاه‌ها از طریق آموزش بیزینس میکنند و پول در می‌آورند.

نصرآبادیان در پاسخ به این پرسش که علاقه‌مندان به بازیگری با آموزش در آموزشگاه‌ها می‌توانند به آرزویشان برسند یا راه‌های دیگری مثل فیلم دیدن و کتاب خواندن نتیجه‌بخش‌تر هستند، گفت: دانشجو و هنرجوی بازیگری در یک فضای معلق بدون هدف دست و پا می‌زنند و درست و دقیق نمی‌دانند هدفشان از آمدن به کلاس‌های بازیگری چیست؛ در واقع برایشان فرقی نمی‌کند در کجا و در چه فضای آموزشی باشند؛ حال می‌خواهد این فضا دانشگاه باشد یا مراکز آموزشی، اگر هنرجو بتواند بر اساس هدف خود در مسیر رسیدن به آن تلاش کند به هدف نهایی خواهد رسید دیر یا زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد، اما متاسفانه هنرجویان بازیگری به دلیل اینکه مسئله سیستم ورودی (آزمون) در آموزشگاه‌ها و دانشگاهشان ندارند با مشکل سطح کیفی مواجه می‌شوند و اگر هم آزمون گرفته شود آنچنان بر اساس توانمندی هایشان نیست و مردود هم نمیشوند.

اگر افراد در مسیر هدف قرار بگیرند و بتوانند تلاش کنند و به دانش برسند و با هدایت مدرس خبره به جلو حرکت کنند قطعا به هدفشان می‌رسند. مهمترین عامل در مسیر آموزش، تلاش خستگی‌ناپذیر در مسیر هدف است.

کار آموزشگاه‌های استاندارد بازیگری فقط آموزش است! /شهرت عامل دعوت برخی به تدریس بازیگری است!

رضا بهبودی بازیگر سینما، تاتر، تلویزیون با اشاره به اینکه آموزشگاه‌های بازیگری چقدر می‌توانند در تربیت بازیگر و بروز خلاقیت و استعداد موثر باشند به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر برنا گفت: اگر آموزشگاه‌های بازیگری بتوانند استاندارد یا کیفیت قابل قبولی داشته باشند برای هنرجو آموزش موثرتری دارند، ولی فقط بستگی به این دارد که کادرآموزشی مجرب با دیدگاه روشن و متفاوتی داشته باشند تا بدانند قرار است روی چه مولفه‌هایی کار کنند.

در حالیکه ممکن است بعضی از آموزشگاه‌ها هدفشان را روی آموزش بازیگر در تاتر و گاهی هم روی بیان و صدای آن‌ها بگذارند در واقع باید یک انسجام بین اساتید متعدد یک مجموعه هنری باشد تا بتوانند با دستاورد‌ها و منظر‌های گوناگون و محترم خود هنرجو را از کمترین موقعیت به بهترین جایگاه برسانند. یک مشکل عمده آموزشگاه‌های بازیگری این است که بعضی از معلمین ممکن است همدیگر را قبول نداشته باشند یا شاید از دنیا‌های متفاوتی بیایند و این مسئله می‌تواند برای هنرجو‌ها کمی گیج کننده باشد.

رضا بهبودی بازیگر نقش فیلم اکسیدان ادامه داد: موضوع دیگری که باید به آن پرداخت این است که عمده‌ی مدرسه‌های بازیگری در کشور‌های دیگر به یک حرفه خاص مثلا تاتر یا بازیگری معروف هستند و هنرجو می‌تواند آن مکان را بشناسد و در نهایت بداند قرار است با چه چیزی سرو کار داشته باشد.

در واقع ما در بهترین حالت بازیگران و کارگردانانی هستیم که بیشتر به خاطر تجاربی که در این زمینه به دست آوردیم از ما دعوت به عمل می‌شود تا به هنرجویان آموزش دهیم، ولی در واقع ما عمدتا به طور تخصصی تحصیل کرده‌ی این رشته‌ها نیستیم و اگر هم در یک مجموعه یکی دو نفر مهارت کافی در این زمینه داشته باشند مابقی استادان بیشتر به علت تجربه و متاسفانه به علت شهرتی که دارند دعوت و تدریس می‌کنند.

کشور‌های دیگر که خواستار تاتر هستند امر آموزش برایشان یک موضوع آکادمیک و جدی محسوب می‌شود در واقع در مدارس یک سری مولفه‌هایی مشغول به آموزش هستند و هنر جو می‌تواند حدس بزند که کدام مدارس می‌تواند به او در این زمینه کمک کند. حتی ممکن است این دانشگاه‌ها خروجی بهتری داشته باشند. برخی هنرجویان به دنبال بازیگری هستند یا حتی می‌خواهند بیشتر در حوزه‌ی سینما، تصویر، صدا فعالیت کنند، اما اصول اولیه‌ی کار را نمی‌دانند و از آن طرف هم ممکن است هر کدام از معلمین از یک دنیای ذهنی متفاوت آمده باشند.

با تمام احترامی که قائل هستم، اما برخی معلمین این حوزه انسجام زیبا شناختی و منظر مشترک ندارند درواقع بیشتر کلاس‌های هنری درس را در ۵ یا ۶ جلسه تمام می‌کنند. درصورتی می توان گفت شرایط مفید است که شرط و شروط‌های لازم رعایت شود. مشکل دیگر این است که دوره‌ها کوتاه مدت شده است و این موضوع می‌تواند برای موسسه‌ها و استادان مشکل اقتصادی داشته باشد و طولانی بودن کلاس‌ها برای هنرجو‌ها مسائل مالی خیلی زیادی به وجود می‌آورد. به طور کل زمان کلاس‌ها کم شده و هنگامی که هنرجو کلاس آموزشی را تمام می‌کند احساس می‌کند هنوز هیچ چیزی نیاموخته و مدام به آموزشگاه‌ها و موسسات دیگر روی می‌آورد و به صورت پراکنده هم پول خرج می‌کند، هم وقت کافی می‌گذارد و هم دستاورد مشخصی که می‌توانست در این بازه‌ی زمانی به دست بیاورد شاید به دست نیاورد.

این مسائل معضلات آموزشگاه‌ها است و نا صبوری نسل جدید هم این مشکل را مضاعف کرده است. اگر این مسائل حل شود قطعا برای هنر جو‌ها هم سودی خواهد داشت.

این بازیگر در خصوص اینکه آموزشگاه‌های استاندارد بازیگری وظیفه اصلی شان چیست ادامه داد: کار استاندارد آموزشگاه‌های بازیگری فقط آموزش است و باید در مولفه‌های مختلف استادان مربوطه را گرد هم بیاورد تا آموزش صحیح صورت بگیرد در واقع برخی از موسسات پیشنهاد معرفی آموزشگاه‌ها را به افراد می‌دهند و این به نظر راه درستی نمی‌باشد، چون آموزش را تعطیل میکند و هنرجو‌ها را در آموزشگاه در فضای رقابتی قرار می‌دهند به طور کل رقابت یک امری است که در نهاد آدمی گذاشته شده است و حتی ممکن است مدام به این مسئله فکر میکند که اگر توجهی را جلب کنم یا فلان نمره را بیاورم می توانم به آن رتبه‌ای که گفته شد برسم و فکر می‌کنم آموزشگاه باید برطبق نامی که دارد فقط آموزش درست داشته باشد و متعهد باشد. یک آموزشگاه بازیگری در بهترین حالت می‌تواند بانک اطلاعاتی داشته باشد تا دستیاران کارگردان‌ها یا افرادی که دنبال بازیگری هستند به آن مکان رجوع و افراد متخصص را پیدا کنند.

رضا بهبودی در پایان به برپایی و تشکیل کلاس‌های بازیگری در زمان کرونا پرداخت و بیان کرد: کم و بیش بعضی از آموزشگاه‌ها فعال و با جمعیت کم‌تر در حال فعالیت هستند. کلاس‌ها هربار ضد عفونی می‌شوند و هنرجو‌ها با حفظ رعایت پروتکل‌های بهداشتی در کلاس آموزشی حاضر می‌شوند درواقع این مسئله کمی سخت است، اما به طور حتم فاصله‌ها رعایت می‌شود، ولی به هر حال این تصمیم خود شخص است و بعضی‌ها تصمیم می‌گیرند با وجود کرونا در کنار دیگر فعالیت‌ها چند ساعتی را در یک کلاس با جمعیت ۱۰ الی ۱۵ نفر بگذرانند و برخی‌ها نیز ترجیح می‌دهند که در این کلاس‌ها شرکت نکنند.

منبع: برنا

انتهای پیام/