جعفر دهقان در گفتگو با آنا:
آدم نقش‌های خنثی نیستم/ به دنبال کار ماندگار می‌گردم و سختی نقش تاریخی و مذهبی را به جان می‌خرم
جعفر دهقان گفت: همین الان بسیاری از مردم مرا با نقش‌های تاریخی‌ام می‌شناسند و این همان چیزی است که همیشه به دنبالش بوده‌ام. قطعا حضور در سریال آپارتمانی خیلی آسان‌تر است اما نه مرا به عنوان بازیگر اقناع می‌کند و نه ماندگاری دارد.
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، جعفر دهقان از جمله بازیگرانی است که سابقه طولانی در تولیدات تلویزیونی و سینمایی دارد و مخاطبان نیز او را با نقش‌های مختلفی می‌شناسند.
این روزها او با پخش دوباره سریال «گذر از رنج‌ها» و با نقشآفرینی در کارکتر «خسرو» سر از آنتن سیما درآورده و این‌بار شبکه آی فیلم عربی تجربه دیگری از این بازیگری را در حال پخش دارد. به بهانه پخش این سریال گفتگوی آنا با جعفر دهقان را در ادامه می‌خوانید.
آنا: آقای دهقان شما معمولا ایفاگر نقش‌های اول و دوم در سریال‌های تلویزیونی هستید. در «گذر از رنج‌ها» اما نقش‌تان کمی فرعی است و مدت زمان زیادی جلوی دوربین حضور ندارید. چگونه شد که به این نقشآفرینی رضایت دادید؟
سریال قصه خوبی داشت و البته کار سختی هم بود. بیشتر لوکیشن‌ها در ارتفاعات و مناطق صعب‌العبور بود. شخصیتی که من نقشش را بازی می‌کردم شاید چندان پررنگ به نظر نرسد اما در روند قصه تاثیرگذار است. از سوی دیگر، من تا قبل از «گذر از رنج‌ها» در هیچ فیلم و سریالی لهجه نداشتم و این مجموعه، اولین تجربه‌ای بود که در آن لهجه می‌گرفتم. از این نظر هم برای خودم خیلی جالب بود.
یکی دیگر از دلایلم برای بازی در این سریال، حضور فریدون حسن‌پور به عنوان کارگردان بود. حسن‌پور کارگردان کاربلدی است و همکاری با او لذت خودش را دارد. در مجموع، از بازی در سریال «گذر از رنج‌ها» خیلی راضی هستم.
آنا: خاطره جالبی از بازی در این سریال دارید؟
سر یکی از صحنه‌ها، باید با چند اسب از یک مکان صعب‌العبور گذر می‌کردیم. فضای زیادی نداشتیم. یکی از اسب‌ها رم کرد و لگدش به من خورد و زانویم ورم کرد. تا شب علاوه بر زانو، مچ پایم هم ورم کرد و درد زیادی داشتم، به طوری که به سختی راه می‌رفتم. با این حال، فیلمبرداری را نخواباندم و صبر کردم تا به تهران برگردیم و روند درمان را آغاز کنم.
اگر در یک سریال دفاع مقدسی بازی می‌کنم به این نیت است که دین خودم را به شهدا و ر زمندگان ادا کنم. یا حضور پررنگم در فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی به علت عشق و علاقه‌ام به فرهنگ و تمدن کشورم است.
آنا: از کاراکتر خسرو که در این سریال ایفاگرش بودید و از جذابیت‌ها و چالش‌هایش برای خودتان به عنوان یک بازیگر باتجربه، بگویید.
خسرو آدم خوب و معتمدی است، به طوری که همه اهالی قبولش دارند و کارهایشان را به او می‌سپارند. خسرو به نوعی کار حمل و نقل آدم‌ها را هم برعهده دارد و اهالی روستا را به شهر می‌برد و برمی‌گرداند.
آنا: و البته عاشق هم هست، اما گرفتار عشق دشوار و ناکام.
بله، خسرو عاشق مه لقا است اما جرات ابراز این عشق را ندارد. مه لقا یک زن مستقل است و همین موضوع، خسرو را برای ابراز علاقه به او دچار شک و ترس می‌کند. در مجموع، خسرو کاراکتری ساده و دوست داشتنی دارد. در ادامه پاسخ به پرسش اول‌تان باید بگویم که ای کاش نقش خسرو در قصه پررنگ‌تر بود، چون واقعا جای کار بیشتری داشت.
آنا: به نظر می‌رسد خسرو یکی از کاراکترهای محبوب شما در عرصه بازیگری باشد؟
این نقش را با وجودی که خیلی بلند نیست واقعا دوست دارم، مثل نقشم در سریال‌های یوسف پیامبر، مردان آنجلس و مختارنامه.
آنا: بازی در سریال «گذر از رنج‌ها» با توجه به فیلمبرداری در ارتفاعات و خاطره‍ای که از مصدوم شدن‌تان نقل کردید باید دشوار بوده باشد. از سوی دیگر، نگاهی به کارنامه بازیگری شما نشان می‌دهد که به نقشآفرینی در کارنامه‌های مذهبی و تاریخی خیلی علاقه دارید که آن هم سختی‌های خودش را دارد. این دغدغه حضور در کارهای سخت این چنینی از کجا نشات می‌گیرد؟
اهل بازی کردن در نقش‌های خنثی نیستم. به دنبال کار ماندگار می‌گردم که برای همیشه در خاطره جمعی مردم بماند و برای خودم به عنوان بازیگر هم بازی در چنین فیلم و سریالی قابل دفاع باشد.
همین الان بسیاری از مردم مرا با نقش‌های تاریخی‌ام می‌شناسند و این همان چیزی است که همیشه به دنبالش بوده‌ام. قطعا حضور در سریال آپارتمانی خیلی آسان‌تر است اما نه مرا به عنوان بازیگر اقناع می‌کند و نه ماندگاری دارد. سریال پخش می‌شود و یک مدت بعد هم کسی یادش نمی‌آید اصلا چه بوده است. از سوی دیگر حضور در سریال‌های تاریخی و مذهبی و دفاع مقدسی را نوعی مسئولیت‌پذیری و ادای دین می‌دانم و از این نظر برای خودم خیلی اهمیت دارد. برای مثال، اگر در یک سریال دفاع مقدسی بازی می‌کنم به این نیت است که دین خودم را به شهدا و ر زمندگان ادا کنم. یا حضور پررنگم در فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی به علت عشق و علاقه‌ام به فرهنگ و تمدن کشورم است.
حضور در سریال‌های تاریخی و مذهبی و دفاع مقدسی را نوعی مسئولیت‌پذیری و ادای دین می‌دانم و از این نظر برای خودم خیلی اهمیت دارد.
همین دغدغه‌ها و علایق است که باعث می‌شود سختی کارکردن در این نوع آثار را به جان بخرم و البته از کارم هم لذت ببرم.
آنا: خودتان بیشتر چه نقش‌هایی را می‌پسندید؟ منظورم بیشتر مثبت یا منفی بودن نقش است.
خودم بیشتر به نقش‌های منفی علاقه دارم. به نظرم کاراکترهای منفی بیشتر جای کار دارند و از پیچیدگی‌های بیشتری برخوردار هستند. از این منظر، بازیگر باید وقت و انرژی بیشتری برای این نقش‌ها صرف کند تا برای بیننده ملموس باشد.
آنا: پس چرا با وجود این علاقه شما را کمتر در قالب کاراکترهای منفی دیده‌ایم؟
این دیگر به کم لطفی دوستان بازمی‌گردد که حاضر نیستند ریسک کنند و نقش‌های متفاوتی را به من بسپارند. به هر حال نقش منفی هم کم بازی نکرده‌ام و به خوبی هم توانسته‌ام نقش‌ها را دربیاورم. این نشان می‌دهد که قابلیت‌هایی در من موجود است که متاسفانه به خوبی دیده نشده.
آنا: این روزها مشغول چه کاری هستید؟
این روزها که به خاطر کرونا کارها متوقف شده اما فیلمبرداری سریال «ایل دا» از سر گرفته شده است. این سریال را راما قویدل در 40 قسمت برای شبکه دو سیما می‌سازد.
انتهای پیام/ 4143/
انتهای پیام/
