چرا لاریجانی نمی‌تواند گزینه جایگزین شمخانی در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی باشد؟

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، با پایان یافتن دوره فعالیت مجلس دهم و اتمام ریاست علی لاریجانی بر پارلمان، گمانه‌زنی‌ها در مورد شغل آتی او افزایش یافته است.

آنگونه که دیروز یکی از خبرگزاری‌های داخلی گزارش داد، «اطرافیان» لاریجانی به دنبال مطرح کردن او برای جایگزینی «شمخانی» در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی هستند.

البته در خبر منتشر شده در مورد مشخصات، نفوذ و تاثیر گذاری اطرافیان لاریجانی که در تلاش برای قرار گرفتن او در راس عالی‌ترین نهاد امنیت ملی هستند، توضیحاتی ارائه نشد لیکن به صورت طبیعی نمی‌توان خواست اطرافیان لاریجانی را معادل احتمال وقوع این رخداد در نظر گرفت.

صرف نظر از «خواست اطرافیان» لاریجانی، احتمال تحقق این رخداد با توجه به گزاره‌هایی که در ادامه به آن اشاره خواهد شد بسیار ضعیف به نظر می‌رسد.

اگرچه اخبار موثق و مستندی در خصوص اختلافات جدی میان روحانی و شمخانی در میانه فعالیت دولت یازدهم و قصد چندین ساله روحانی برای برکناری دبیر شورای عالی امنیت ملی وجود دارد لیکن تاکنون به‌‌دلایلی که اصلی‌ترین آن مخالفت مقامات عالی نظام با تغییر شمخانی بوده، این رخداد به وقوع نپیوسته است.

گفته می‌شود مهم‌ترین دلیل اختلاف نظر میان روحانی و شمخانی به انتقاد جدی دبیر شورای عالی امنیت ملی به رویکرد دولت در مذاکرات هسته‌ای و عدم در نظر گرفتن ملاحظات کارشناسی و فنی در توافقنامه برجام بر می‌گردد. هرچند امروز با گذشت نزدیک به پنج سال از امضای برجام و فراز و فرودهای حاصل از اجرای آن، صحت انتقادات مطرح شده توسط دبیر شورای عالی امنیت ملی، که البته هیچگاه رسانه‌ای نشد بیشتر مشخص شده اما از قرار معلوم هنوز کدورت ناشی از این اختلاف نظر به قوت خود باقی است.

لاریجانی اما در موضوعی که روحانی و شمخانی در مورد آن اختلاف نظر جدی داشته‌اند، همواره با دولت، همراه و هماهنگ بوده است. موضوع تصویب ۲۰ دقیقه‌ای توافقنامه برجام با مدیریت و هدایت علی لاریجانی پس از گذشت نزدیک به پنج سال، همچنان محل انتقاد جدی بسیاری از نمایندگان مجلس شورای اسلامی و فعالان سیاسی در کشور است.

بسیاری از صاحب نظران سیاسی معتقدند دیدگاه‌ها و کنش سیاسی امروز علی لاریجانی با رویکردهای او در اوایل دهه 70 که جایگزین سید‌محمد خاتمی در وزارت ارشاد دولت هاشمی رفسنجانی شد تفاوت معنا داری پیدا کرده است.

بسیاری از منتقدان دیروز لاریجانی در دوره ریاست صدا‌و‌سیما امروز به حلقه «اطرافیان» او وارد شده‌اند. فیلسوفی که دیروز با انتقاد شدید از سیاست‌های مذاکراتی روحانی با اروپایی‌ها در پرونده هسته‌ای معتقد بود،

دبیر اسبق شورای عالی امنیت ملی(روحانی) «دُر» را در ازای «آب نبات» به غربی‌ها بخشیده و خود برای تغییر این معادله جایگزین روحانی در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد شد با تغییر رویکرد ۱۸۰ درجه‌ای مدافع برجامی شده که امروز حتی برخی مدافعان پر‌و‌پا قرص قبلی آن نیز به شیرینی آن به اندازه «آب نبات» هم اعتقاد ندارند.

به نظر نمی‌رسد لاریجانی امروز، حداقل با شرایط فعلی حاکم بر روابط خارجی ایران که بر اساس رویکرد دولت حسن روحانی عمدتاً به برجام گره خورده بتواند گزینه مطلوب و مورد نظری برای اداره عالی‌ترین نهاد امنیت ملی با تاثیرات تعیین کننده بر تصمیم سازی و ایجاد هماهنگی راهبردی در روابط خارجی باشد.

تکیه زدن علی لاریجانی بر صندلی نظامی کهنه‌کاری که دوره مسئولیت او در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی به دلیل رخدادهای متعدد و متنوع امنیتی در ابعاد داخلی، خارجی، اقتصادی و... با هیچ یک از ادوار گذشته قابل مقایسه نیست و مدیریت قابل قبول و بدون حاشیه او توانسته به عبور از بحران‌ها و ایجاد ثبات، امنیت و تامین منافع ملی کشور کمک شایان توجهی نماید، رخدادی است که تحقق آن حائز اهمیت است.

اگرچه جابجایی در مسئولیت‌ها یک اصل پذیرفته شده و در بسیاری موارد سازنده و تحول‌آفرین است لیکن حضور لاریجانی به جای شمخانی در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی با توجه به ویژگی‌هایی که ذکر آن رفت، آن هم در سال پایانی فعالیت دولت دوازدهم، بیش از آن که بهره ای از واقعیت داشته باشد علاقه‌مندی «اطرافیان جدید» لاریجانی است.

انتهای پیام/4082/