آنا بررسی می‌کند؛
آسیب‌های سری‌کاری در عرصه سریالسازی چیست؟/ بودجه میلیاردی بر شانه سریال‌سازان
به صرف موفقیت سری اول هر سریال، نباید و نمی‌توان دوباره دست به تکرار زد. وقتی قصه و ساخت محکمی در کار نباشد، بودجه‌های میلیاردی تقسیم شده بین تهیه‌کنندگان و بازیگران و جز آن، تنها برخی تولیدکنندگان را متوقع‌تر می‌کند که همچنان سرمایه بگیرند اما کار باکیفیت نسازند.
به گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، بعد از پخش سریال «پایتخت» و شاید «ستایش» و کمی قبل‌تر تولیدات مهران مدیری، کم‌کم ردپای تولیدات چندگانه در سیما جدی‌تر و واضح‌تر شد تا جایی که در این چندسال اخیر بسیاری از تولیدات سیما به بهانه پرمخاطب‌بودن، در تلاش برای ساخت سری‌های دیگری از نسخه اول خود برآمدند.
نمونه‌های آن هم «دردسرهای عظیم»، «هوش سیاه»، «عملیات ۱۲۵» «بچه مهندس»، «فوق لیسانسه‌ها» و غیره هستند که برخی توفیقی ایده‌آل و برخی هم نسبی داشته‌اند. هرچند این سری‌سازی بیشتر متوجه کمدی‌هاست که نقطه اوج آن به سریال سیروس مقدم برمی‌گردد که همچنان خواهان دارد. در عین اینکه «پایتخت» مبدل به نوستالوژی شده و خود صداوسیما هم نمی‌خواهد این برند جذاب و جذبکننده مخاطب را از دست بدهد.
برخی از این مجموعه‌های نمایشی بخاطر همین استقبال مخاطب و توقعی که او از ساخت سری‌های بعدی دارد، وارد پروژه مالی سنگین با صداوسیما می‌شوند بطوری که تلویزیون را در عمل انجام شده قرار می‌دهند و بودجه‌های کلانی هم می‌گیرند. هرچند در خروجی ممکن است به کیفیت نسخه‌های قبلی هم نرسند.
این جریان روز به روز پررنگ‌تر می‌شود تا جایی که روند سری‌سازی لااقل در کلام و گفته برخی از سازندگان سریال‌های تلویزیونی همچنان شنیده می‌شود؛ از «حکایت‌های کمال» تا «جلال» و ... که به روزترین‌های کنداکتور سیما هستند. کما اینکه برخی نیز در دستور ساخت قرار می‌گیرند که این حول قصه خوب، ساخت و نهایتا استقبال مخاطب از کار خواهد بود.
مراکز تصمیم‌گیری متعددی که در سازمان صداوسیما در مورد سریالسازی وجود دارد، چه بسا ممکن است این جهت گیری را سلیقه‌ای کند؛ از سیمافیلم گرفته تا گروه‌های تولید فیلم و سریال در هر شبکه بسته به سلیقه و دایره روابط خودی و غیرخودی که با فیلمسازان دارند، این بودجه میلیاردی سریالسازی را بین هم تقسیم می‌کنند. اما آیا همه این سریال‌ها راه به آنتن می‌برند؟
بنابراین در مورد چندگانه‌سازی از سریال‌ها باید به متر و معیارهایی رسید. از این جهت که بالاخره ملاک علمی و عینی ماجرا کجاست که یکباره شبکه‌ای را متقاعد به تولید چندباره از برند یک سریال خاص می‌کند؟ برخی از سری‌ها به واقع در عمل بازخورد خاصی هم ندارند و هیچ نکته تازه‌ای را اضافه نمی‌کنند.
بنابراین به صرف موفقیت سری اول هر سریال، نباید و نمی‌توان دوباره دست به تکرار زد. تبی که این چندساله هم در شبکه‌های سیما داغ‌تر شده است درحالیکه وقتی قصه و ساخت محکمی در کار نباشد، بودجه‌های میلیاردی تقسیم شده بین تهیه‌کنندگان و بازیگران و جز آن، تنها برخی تولیدکنندگان را متوقع‌تر می‌کند که همچنان سرمایه بگیرند اما کار باکیفیت نسازند.
نظرخواهی پالایش‌شده مبتنی بر روش تحقیق به همراه نیازسنجی از وجود این نوع قصه‌ها و تعمد در تکرار آنها، شاید ابتدایی‌ترین مساله‌ای است که در دورهمنشینی مدیران سیما با برخی تهیه‌کنندگان خاص باید لحاظ شود. وگرنه سریال‌هایی به تولید می‌رسد که هیچ جذابیتی برای مخاطب ندارند حتی اگر چندین و چند فصل هم از آنان روانه آنتن شود.
انتهای پیام /4143/
انتهای پیام/
