گفت اگر دوستی از چه در این پوستی؟!/ «پوست» یک افسانه دلهره‌آور از برادران ارک

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سید مرتضی حسینی ـ بهمن و بهرام ارک دو برادر جوان تبریزی هستند که با  کارگردانی فیلم «پوست» در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حضور دارند. این دو برادر کار خود را با ساختن فیلم کوتاه «حیوان» در سال 1395 آغاز کردند که در چند جشنواره داخلی و خارجی موفق بود و نظر مثبت منتقدان را به خود جلب کرد.

فیلم  کوتاه حیوان به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار فیلم کوتاه  سینمای ایران در سال‌های اخیر با ورود به بخش سینه فونداسیون جشنواره کن و دریافت جایزه آن نام برادران ارک را بیشازپیش روی زبان انداخت.

ایده این فیلم بدون دیالوگ درباره فردی بود که  برای عبور از مرز در پوست یک گوسفند می‌رود. این اثر به نوعی روایت تبدیل تدریجی یک انسان به حیوان به منظور رسیدن به هدفش بود. برادران ارک پیش از ساخت این فیلم کوتاه، فیلم بلند «سویوق» را در قالب ویدئویی ساختند که اولین فیلم سینمای ایران به زبان ترکی آذربایجانی به حساب می‌آمد.

پوست را می توان یک فیلم متفاوت در جشنواره امسال دانست. این اثر هم از حیث مضمون و هم از لحاظ فرم توانسته است جسارت و نوآوری این دو برادر را به خوبی  منعکس کند. داستان پوست ریشه در افسانه‌های محلی منطقه آذربایجان دارد و درواقع ترکیبی از چندین داستان افسانه‌ای است.حکایت هایی که در طول قرن‌ها سینه به سینه توسط عاشق های دلسوخته روایت شدند و نسل به نسل به مردمان امروز رسیده اند.

برادران ارک در گفتگویی این گونه به این موضوع اشاره کرده اند: « دده قورقود شخصیت افسانه ای است  که ساز به دست دارد و افسانه های فولکلور آذربایجان راروایت می‌کند. با خود گفتیم چه می‌شود که شخصیت الهام گرفته از او، قصه فیلمی از ما روایت کند؟پس به دنبال عاشیقی گشتیم که پیرترین عاشیق آذربایجان است: عاشیق ولی عبدی که سینه‌اش پر بود از اسطوره و ادبیات شفاهی آذربایجان و شعر. او خود نیز شبیه افسانه بود. همان گونه که کارگدان این فیلم کرده است. عاشیق «ولی عبدی» راوی داستان این فیلم است که با صدای گرم و ساز پرسوزش ماجرایی عاشقانه را برای مخاطبان روایت می‌‍کند. او که خود در فیلم نیز به عنوان بازیگر حضور دارد.

ترکیب این روایت‌های افسانه‌ای با یک داستان امروزی در پوست به شکلی موازی و پذیرفتنی تماشاگر را با یک  فیلم بومی در ژانر وحشت همراه می کند. مولفه هایی همچون سحر و جادو، طلسم، موجودات ماورایی، اجنه، بدشگونی و...  در قالب کلی تقابل خیر و شر در داستان حضوری موثر دارد.

در پوست، شاهد سکانس‌های خارجی پرتعدادی هستیم که مشخص است برای انتخاب و آماده سازی آن زحمات زیادی کشیده شده است. سرما و فضای وهم آلود باغ کاملاً در خدمت داستان است و بازی بازیگران این اثر که اغلب از هنرمندان تئاتر و تلویزیون تبریزهستند نیز یکدست و با کیفیت از آب درآمده است. جواد قامتی، نرجس دلارام، محمودنظر علیان و فاطمه مسعودی‌فر از جمله این بازیگران هستند که بازی خود را در خدمت فیلمنامه قرار داده‌اند.

برادان ارک از خودنمایی های فرمی که در بسیاری از آثار سینمای ایران مرسوم شده پرهیز کرده اند. با این که فضای روستایی فیلم سرشار از صحنه های کارت پستالی و وسوسه انگیز است، اما علی آبپاک و پوریا پیشوایی به عنوان مدیران فیلمبرداری در استفاده از لانگ شات ها زیاده‌روی نکرده‌اند. نکته‌ای که تحسین مخاطبان و کارگردان اثر را در سینمای رسانه به دنبال داشت و برادران ارک  نیزدر نشست خبری  به آن اشاره کردند. البته  آنها گفتند احتمالاً در آثار بعدی خود از نماهای باز بیشتر استفاده خواهند کرد.

 پوست را می‌توان نماینده لایق سینمای بومی و روستایی دانست. سینمایی که پس از یک دوره طلایی در دهه شصت، سال‌هاست جای خالی‌اش در سبد تولیدات سینمایی ایران احساس می‌شود.روایت یک داستان دلهره‌آور افسانه‌ای در بستر این گونه سینمایی برای مخاطبان عمومی هم جذابیت‌های خاص خود را خواهد داشت همان‌گونه که در این چندروز توانسته نظر مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند.

* تیتر مطلب  مصرعی از معینی کرمانشاهی:

گفت اگر دوستی! از چه در این پوستی ؟/ دوست که در پوست نیست! گفتمش ای دوست، دوست

 انتهای پیام/4104/