در رونمایی از کتاب «رمز طنز» مطرح شد؛

شاعران طنز امروز شاگردان دیروز زرویی نصرآباد/ عاملان گوشه‌نشینی این شاعر زیر تابوتش را گرفتند!

شاعر و دبیر جشنواره شعر نیاوران گفت: زرویی نصرآباد طنز را جدی می‌گرفت و خیل عظیمی از شاعران طنزپرداز را آموزش داد.

کد خبر : 452547

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، آیین رونمایی از کتاب رمز طنز، درس گفتارهای ابوالفضل زرویی نصرآباد، شامگاه سه‌شنبه سوم دی ماه با حضور جمعی از طنزپردازان، شاعران و علاقمندان به ادبیات در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد.

در ابتدای این مراسم و پس از پخش بخش‌هایی از نشست ادبی رمز طنز که به مدیریت ابوالفضل زرویی نصرآباد در فرهنگسرای نیاوران برگزار می‌شد گیتی صفرزاده سردبیر سابق مجله گل آقا با حضور در جایگاه با ذکر این مطلب که ابوالفضل زرویی نویسنده‌ای شناخته شده بود در حدی که آقای صابری همیشه او را به عنوان نویسنده تذکره المقامات معرفی می‎کرد. در همان روزهای اول حضورش جوانی بیست و سه چهار ساله بود که خوب تذکره المقامات را می‌نوشت و می‌توانست نقیضه و نظیره زیبایی از آثار کهن ایجاد کند.

وی در ادامه افزود: واقعیت این است که وقتی آقای فرجی در سال ۶۸ مجله خورجین را منتشر می‌کرد زرویی با او همکاری می‌کرد. در سال ۶۹ هنگامی که آقای صابری خواست مجله گل آقا را منتشر کند از فرجی خواست که هیات تحریریه فراهم کند. نود درصد هیات تحریریه افراد قدیمی بودند که با مجله توفیق همکاری داشتند و تعدادی جوان هم بودند که زرویی هم یکی از آنها بود. آقای صابری از همان ابتدا شیفته قلم و ذوق این جوان بیست و یکی دو ساله شد تا جایی که گفت خوشحالم اگر روزی بمیرم می‌دانم که زرویی هست و قلم طنز دست او می‌افتند. اما تمام ماجرا به همین ذوق و قریحه ختم نمی‌شد. ابوالفضل زرویی بسیار مشتاق و جستجوگر بود و بسیار می‌خواند.

سردبیر سابق مجله گل آقا در ادامه افزود: طنز به معنای امروزی آن به دوره پس از مشروطه و نوشته‌های دهخدا باز می‌گردد. در آن روزگار کسانی که سراغ طنز می‌رفتند بیشتر ذوق و قریحه داشتند و تجربیاتشان را سینه به سینه منتقل می‌کردند. افراد با تحصیلات آکادمیک که مشخصاً بخواهند درباره طنز تحقیق و سبک شناسی کنند انگشت‌شمار بودند. زرویی از معدود کسانی بود که از همان ابتدا به این نکته توجه داشت. از همان سال‌های نخست او کارهای متفاوت تحقیقی طنز را آغاز کرد. مثلاً رندی و طنز در غزلیات حافظ، یا شوخ طبعان روحانی، و حتی موضوع پایان نامه‌اش را سبک شناسی دو کلمه حرف حساب انتخاب کرد. زرویی علاقمند بود تا در حیطه‌های مختلف طبع‌آزمایی کند.

ما دوست داشتیم زرویی بیشتر می‌نوشت و امروز آثار بیشتری از او بر جای می‎ماند. اما جای خوشبختی است که او به تدریس هم روی آورد و این درس‌ها به کتاب رمز طنز تبدیل شده است و این تجربیات در اختیار افراد بیشتری قرار می‌گیرد.

صفرزاده صحبت‌های خود را با خواندن شعری از زرویی پایان داد.

محمد سلمانی، شاعر و دبیر جشنواره شعر نیاوران نیز درباره ابوالفضل زرویی گفت: زرویی بر خلاف معمول اهل مطالعه بود در همان ابتدای جوانی هم تذکره اولیا را خوانده بود و درست هم خوانده بود. آثار او هم نشان می‌داد که مطالعه دقیق داشته است. اشعار این شاعر سهل و ممتنع بود و این مهم نشان می‌دهد او به خوبی سعدی را هم کامل مطالعه کرده است . زرویی طنز را جدی می‌گرفت و خیل عظیمی از شاعران طنزپرداز را آموزش داد.

خلیل جوادی، طنزپرداز، نیز درباره زرویی گفت: چند وقت پیش مراسم تجلیل از زرویی در دانشگاه یزد برگزار شد نمی‌دانم چرا وقتی دوستی را از دست می‌دهیم شروع می‌کنیم به حرف زدن درباره او.

جوادی در ادامه گفت: من هیچ وقت ذره‌ای حسادت در زرویی ندیدم. دوستی در جواب من گفت زرویی به کی و چی حسادت کند؟ ابوالفضل آنقدر بزرگ بود که چیزی وجود نداشت که به آن رشک بورزد. این حرف بسیار به جا بود. زرویی نخبه و نابغه بود. شاید در صد سال اخیر کم نظیر بود. ولی آنطور که باید از مسئولان، مدیران، شاعران قدر ندید. توقع داشتیم که در زمان حیات زرویی بیشتر قدرش را می‌دانستیم و بیشتر به او می‌پرداختیم. هنر و شعر و شاعر اینجا کمترین بها را دارد در صورتی که از مایه مباهات ما ایرانیان است. وی صحبت‌های خود را با خواندن شعری از زرویی پایان بخشید.

سید عباس سجادی، مدیر عامل بنیاد آفرینش‎های هنری نیاوران نیز در این مراسم طی سخنانی گفت: با همه اندوهناکی که دارم چرا که دوست داشتم کتاب در زمان حیات زرویی منتشر می‌شد اما خوشحالم که به قولی که به زرویی دادم عمل کردم.

وی در ادامه افزود: در دورانی بسر می‌بریم که دوره ابوالفضل زرویی‌ها نیست. ابوالفضل زرویی به دلیل بی‌مهری‌هایی که دید و کم توجهی‌هایی که به او شد از تهران کوچ کرد و در گوشه ای از احمد آباد مستوفی خلوت گزید و دچار خود تخریبی شد. کسانی که باعث این خود تخریبی وی شدند از جمله کسانی بودند که زیر تابوتش را گرفته بودند. یکی از بزرگان در بستر بیماری است و به من گفت فلانی دقت کن کسانی که به من نزدیکترند در تشییع من نخواهند بود چون دیگر من نیستم و آنها که نسبت به من بی‌تفاوت بودند بسیارند و آنها که باعث عذاب من بودند از جمله کسانی هستند که زیر تابوت مرا خواهند گرفت. زرویی یک آتشفشان خاموش بود. اقیانوس آرام بود. عمق و عرض عمر او از طول عمرش بسیار بیشتر بود. او یک نفر نبود، یک دنیا بود. با این سواد و با این دانش بسیار فروتن بود. او در جوانی بزرگ بود و بزرگان برایش احترام زیادی قائل بودند.

سجادی همچنین درباره کتاب رمز طنز گفت: من به خاطر ارادتی که به او داشتم و نیز به دلیل آنکه او را از عزلت و خلوت گزیدگی در بیاورم به نوعی در رودربایستی قرارش دادم و هر ماه یک بار به فرهنگسرای نیاوران کشاندم تا بخشی از اندوخته‌های ارزشمندش را در اختیار علاقمندانش بگذارد و این درس گفتار‌ها ثبت و ضبط شود. این کتاب شامل ۳۲ جلسه حضور ابوالفضل زرویی نصرآباد در جلسات رمز طنز است که با عشق و علاقه چاپ شده است. از دوست خوب و همراهم علیرضا نعمتی که این کتاب را به شکل بسیار زیبایی چاپ کرد، به شکلی که شایسته نام ابوالفضل است سپاسگزارم . از استاد بی‌ادعای خودم،جناب اکبر کتابدار ممنونم که هنگامی که از او خواهش کردم این جلسات را مدیریت کنند با عشق و ارادتی که به ابوالفضل داشت پذیرفت. کتابدار که خود پژوهشگر و صاحب نظری بی‌بدیل در شعر و ادبیات است با افتادگی و بزرگواری این زحمت را پذیرفت، جلسات رمز طنز را مدیریت کرد و به آن سامان داد و برای پیاده کردن صوت‌ها و تصاویر نهایت تلاش را کرد.

شایان ذکر است محمد زرویی نصرآباد به نمایندگی از طرف خانواده این نویسنده نیز در این مراسم حضور داشت. وی همچنین در سخنانی با تشکر از مدیریت و تمام کسانی که در پدید آمدن این کتاب نقش داشتند در انتهای صحبت‌هایش برای اولین بار یکی از اشعار خوانده نشده ابوالفضل زرویی نصر آباد را برای حاضرین در سالن خواند.